مشترکان در پایان سال موارد صرفه‌جویی در مصرف آب را مد نظر داشته باشند.

به گزارش نای قلم، سعید کامیاب‌فر مدیر امور آب و فاضلاب ارومیه در گفتگویی اظهار کرد: با نزدیک شدن به ایام پایانی سال و انجام خانه‌تکانی، مصرف آب نیز افزایش می‌یابد که رعایت موارد صرفه‌جویی باید مدنظر قرار گیرد.

وی با اشاره به نامگذاری سیزدهم اسفندماه به نام روز ملی آب گفت: منابع تولید و تامین آب کاملا در مداربهره‌برداری قرار داشته و امیدواریم با همکاری و مشارکت مردم، مشکلی در این رابطه ایجاد نشود.

گفتنی است، هرسال سیزدهم اسفندماه، نام روز ملی آب را با خود یدک می‌کشد تا شاید این مایه حیات توجه بیشتری را به خود جلب کند و چالش‌های آن پررنگ‌تر شود و گذر از آن با سرعت بیشتری مورد پیگیری قرار بگیرد.

در جامعه ما دو موضوع کمبود آب و عدم رعایت الگوهای مصرف، شانه به شانه یکدیگر قد علم می‌کنند و مقولاتی جدا از هم نیستند. فاصله گرفتن از این دو مشکل و نتیجه مثبت گرفتن از هر دو سرفصل، به دیگری نیز مربوط می‌شود. پس نمی‌توان اصلاح الگوی مصرف آب را از موجودی ذخایر آبی جدا دانست.

برخی از صاحب‌نظران این حوزه معتقدند دلایل اصلی بحران آب، تنوع آب و هوایی زیاد، توزیع نامناسب آب و اولویت دادن به توسعه بی رویه کشاورزی است. بنابراین عدم برنامه‌ریزی مناسب، مدیریت ضعیف، توسعه یافتگی ناهمگون، اعمال سیاست‌های پرخطا در مورد تخصیص آب و  همچنین قیمت‌گذاری نامناسب، فقدان توانایی کشاورزان در بهینه‌سازی آبیاری، مصرف مسرفانه صنایع و بسیاری از علت‌های دیگر دست به دست هم می‌دهند و گره بحران آب را کورتر می‌کنند.

صورت مسئله کاملا مشخص است؛ جامعه با مشکلات جدی آب در مقیاس محلی و ملی روبرو است. در این راستا می‌توان افزایش نامتوازن تقاضا و عدم پاسخ‌دهی به این نیاز در کنار کاهش منابع آبی را عواملی دانست. برای پیچیده‌تر شدن این بحران و طبعا برای خروج از چنین معضلی باید طی یک همت ملی، از همه ظرفیت‌ها استفاده کرد تا در سال های آینده با فاجعه بی آبی روبرو نشویم. 

به‌طور مثال، یکی از این سرفصل‌ها نادیده گرفتن الگوی صحیح مصرف در بخش خانگی است. در شرایطی که طی سال‌های گذشته برنامه‌ریزی مدونی برای این موضوع طراحی نشده، یا به هر دلیلی سیاست‌های مدیریت آب موفق نبوده، نمی‌توان از مردم متوقع بود که در مصرف آب، صرفه جویی‌های لازم را به عمل بیاورند. بر این اساس تصمیم‌سازی‌های عمدتا نامشخص و نبود زیر ساخت‌های تامین آب در بخش خانگی، تبعات منفی خود را ببار می‌آورد، همانطور که تاکنون نیز به‌بار آورده است. همچنین مصرف فزاینده بخش خانگی به موازات رشد تقاضای غیرموجه صنایع و کشاورزی، ما را به انواع مشکلات پیش رو نزدیک‌تر می‌کند.

این طیف وسیع در حالی زنگ خطر بی‌آبی را به صدا در میاورند که از آزمون و خطاهای پیشین خود در هر دو حوزه مدیریت و مصرف، درس آموخته مطلوبی حاصل نشده است.

به عبارت دیگر تجربیات به دست آمده در راستای بهینه‌سازی مصرف آب، آنطور که باید به کار گرفته نشده است. هم‌اکنون به طور تقریبی، سهم مصرف آب در بخش کشاورزی نزدیک به ۹۰ درصد، شرب ۸ درصد و صنعت و معدن ۲ درصد است، در حالی‌که در مناطق توسعه یافته دنیا، این سهم ها به ترتیب ۳۰ ، ۱۱ و ۵۹ درصد است.

یکی از مشکلات تاسف باری که بدلیل تنش آبی بوجود آمده، مناقشاتی است که در جوامع روستایی و جمعیت‌های بومی رویارویی با نهادهای مجری قانون را رقم می‌زند و کام افراد را تلخ تر از پیش می‌کند. این چالش در حالی رخ می‌دهد که متوجه می‌شویم اختلافاتی از این دست تنها به دلیل گرایشات سیاسی بین جناح‌ها بوجود آمده است.

به گفته کارشناسان، با آموزش و فرهنگ‌سازی، مصرف آب و سبک زندگی را می‌توان تغییر داد اما لازمه این تغییر، آموزش و فرهنگ‌سازی است که  از فرد شروع شده و به زنجیره تامین نهادهای متولی ختم می‌شود. این سیاست در بخش‌هایی از کشورهایی مانند استرالیا، هند و قسمتی از بخش جنوب غربی آمریکا اعمال شده و نتایج مطلوبی نیز به‌بار آورده و بر همین اساس چنین رویکردی به دیگر نقاط جهان نیز سرایت کرده و باعث شده تنش آبی به شکل بسیار مطلوبی مهار شود. استفاده از تجربیات این سیاست می‌تواند با شرایط محلی و بومی و اقلیمی کشور ما منطبق شده و حل مشکل را تسریع بخشد. 

بحران آب در جامعه ما موضوع امروز و دیروز نیست، باید حل این مهم در دستور کار تمام سازمان های ذیربط قرار بگیرد تا در آینده شاید وقایع جبران ناپذیر نباشیم، هشدار بحران آب باید خیلی رساتر از آنچه تاکنون اعلام شده به گوش همگان برسد و دولت نیز راهکارهای عملی، کارشناسی و فوری را برای حل این چالش بزرگ کشور درنظر بگیرد.

کد خبرنگار: 983127

انتهای پیام/