اکنون که بیش از یک ماه از آغاز سال تحصیلی می گذرد معضلات و چالش هایی تازه پیش روی آموزش و پرورش و خانواده ها به وجود آمده است.

در این روزهای کرونایی، پایین بودن سطح آگاهی عمومی، نبود زیرساخت های لازم و فقر امکانات، مدارس و فضای آموزشی را دچار پیچیدگی های خاص و مصائبی بی شمار و نگران کننده کرده است.

یکی از مهم ترین دغدغه دلسوزان و علاقه مندان به توسعه نظام آموزشی پس از آغاز سال تحصیلی جدید زیر سایه کرونا نگرانی از احتمال افزایش چشمگیر آمار ترک تحصیل دانش آموزان مقاطع مختلف در مناطق محروم است.

با شیوع کرونا و تاثیر آن بر اقتصاد خیلی از سرپرستان خانوارها یا از کار بیکار شده اند و یا اینکه با کاهش چشمگیر درآمد و اخذ دستمزد روبه رو هستند، بنابراین فشارهای اقتصادی تحمیل شده بر خانواده ها و تامین نشدن نیازهای اولیه جاری زندگی مزید بر علت شده است برای ترک تحصیل دانش آموزان کم بضاعت و گماردن کودکان به کار اجباری توسط والدین.

افزایش چشمگیر هزینه های تحصیلی و ناتوانی خانواده های نیازمند از تهیه لباس، کیف، کفش، لوازم تحریر و سایر ملزومات تحصیلی نیز دست به دست هم داده تا صدای زنگ هشدار افزایش قابل توجه آمار ترک تحصیل دانش آموزان این استان محروم بیش از پیش به گوش برسد.

با توجه به اهمیت موضوع، شبکه یاری کودکان کار در نامه‌ای سرگشاده خطاب به وزیر آموزش و پرورش، خواستار فراهم کردن امکانات آموزش رایگان برای همه دانش‌آموزان شده است.

در این نامه آمده است: همانگونه که استحضار دارید بنا به اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد. در پیمان نامه جهانی حقوق کودک هم که کشور ما در سال ۷۳ به آن ملحق شده و متعهد به اجرای مفاد آن شده است برای حق برخورداری از آموزش و تحصیل همه کودکان تاکید داشته و ماده ۲۸ این تعهد بین‌المللی برخورداری از آموزش با کیفیت را حق همه کودکان می‌داند. در سال تحصیلی قبل و پس از بحران همه‌گیری کرونا در موج اول و تبعا غافلگیر شدن همه بخش‌های اجرایی کشور، هر چند راه‌اندازی برنامه شاد به‌طور شتابزده و با اشکالات فراوان توسط حضرتعالی اعلام شد اما واقعیت این است که زیرساخت‌های لازم برای آموزش‌های مجازی در آموزش و پرورش نیز فراهم نبوده و تنها هر مدرسه به فراخور توان و خلاقیت مسئولین مدرسه، توانستند سال تحصیلی را بدون توجه به کیفیت ارائه مطالب و تفهیم دروس و میزان یادگیری دانش آموزان به پایان ببرند. در این میان دانش‌آموزانی که والدین آن‌ها توانایی تامین گوشی یا تبلت مورد نیاز را نداشتند، از حداقل‌های آموزشی که در فضای مجازی ارائه شد هم بی‌بهره بوده‌اند.

جناب آقای وزیر در اواسط مرداد ۹۹ آن چه از قول جنابعالی در رسانه‌ها نقل شده بود گویا از تعداد ۱۴ میلیون دانش‌آموز، فقط ده میلیون در شبکه شاد ثبت‌نام کرده بودند که با این حساب احتمال ترک تحصیل حدود چهار میلیون دانش آموز زنگ خطری بسیار مهم است که تصمیم دوگانه شما مبنی بر ” هم بازگشایی مدرسه و هم آموزش مجازی” شاید در راستای نگرانی از دور ماندن دانش آموزان فاقد امکانات سخت‌افزاری از تحصیل اتخاذ شده است، اما واقعیت آن است که هم کادر مدرسه و هم والدین به دلیل خطراتی که جان دانش آموزان و معلمان را تهدید می‌کند، بخشنامه‌های پی در پی شما را جدی نگرفته‌اند و حتی آن دستور” نظم پادگانی “مورد نظر رئیس جمهور هم در استقبال والدین و دانش آموزان از مدارس تاثیری نداشت. اگر در کشورهایی احیانا هر دو امکان حضوری و مجازی را برای دانش آموزان تدارک دیده‌اند به این دلیل است که از طرفی والدین و بچه‌ها به توانایی مدارس در حفاظت از جان بچه‌ها اعتماد دارند، تعداد دانش آموزان هر کلاس و فاصله اجتماعی بین آنان رعایت شده و از طرف دیگر امکانات و تجهیزات پیشگیری نظیر ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده و شوینده به راحتی در دسترس قرار داشته و خانواده‌ها توانایی تامین آن را دارند. امکاناتی نظیر گوشی و تبلت هم به راحتی در دسترس بوده و اینترنت رایگان پرسرعت در اختیار دانش‌آموزان قرار دارد.

در ادامه این نامه می‌خوانیم: حضور پرشمار کودکان شاغل در خیابان‌ها و کارگاه‌های زیرزمینی به جای نشستن در پشت میز مدرسه، عدم توجه به آموزش و تحصیل کودکان از نمودهای آشکار بی‌عدالتی در چرخه آموزشی است. ضمن اینکه با مقایسه امکانات آموزشی بین کلانشهرها و شهرهای کوچک، بین شهرها و روستاها، مدارس غیرانتفاعی خاص و مدارس دولتی و شمال و جنوب شهرها، این تضاد آشکار را که از ناکارآمدی سیاستگزاری‌های اقتصادی و اجتماعی و توزیع ناعادلانه ثروت و امکانات و شکاف روز افزون طبقاتی طبقاتی حکایت دارد، می‌توان درک کرد.

انتهای پیام/