ندا عبدی

نوستالوژی برای هر کدام از ما معنای خاص خود را دارد. اما برای دهه شصتی‌ها یک چیز دیگر است. نسلی که همه زندگی‌شان با نبودها و کمبودها گره خورد. دوران دبستان را در مدرسه ای گذراندم که بضاعت همه مان در یک حد بود. اما دوره راهنمایی از عذاب‌آورترین دوران تحصیل ام شد؛ چون در محله ای درس خواندم که فاصله فقیر و غنی‌اش، زمین تا آسمان بود! در کنار دختری می‌نشستم که نام خانوادگی‌اش با من یکی بود. معلم هنری داشتیم که خودش واقعاً هنرمند بود و علاقه زیادی هم به هنرمند کردن بقیه بچه‌ها داشت. خوشنویسی‌اش عالی بود و نقاشی را چنان یادمان می‌داد که معلم ریاضی‌مان پیش او کم می‌آورد! من با او مشکل داشتم اما... او سرسختانه دستور استفاده از تمام رنگ‌ها را به ما داده بود و من، یک بسته مداد رنگی 6 رنگ کوچک داشتم. دختر بغل دستی‌ام اما مداد رنگی 24 رنگ داشت، از آن‌ها که جعبه فلزی داشتند و وقتی تراش می‌خوردند، نوک شان نمی‌شکست! یک بار دلش به حالم سوخته بود انگار... گفت: «از مداد رنگی‌هایم استفاده کن، اما آن را محکم روی کاغذ فشار نده! چون نوک شان می‌شکند و کوچک می‌شوند!!» حسرت بود که در دلم ماند...

یک درددل ساده...

همه‌اش از یک درددل ساده بین من و همسرم شروع شد. او گفت که می‌خواهد با 100 هزار تومان برای بچه های کم بضاعت مداد رنگی بخرد. گفتم: «حالا چرا مداد رنگی؟» گفت: «به خاطر خاطره تلخی که قبلاً از دوران مدرسه‌ات گفته ای...» گفتم: «بیا دوستان دیگرمان را هم شریک کنیم.» گفت: «موافقم. بیا یک کمپین راه بیندازیم و اسم اش را بگذاریم مداد رنگی برای رنگی کردن دنیای همه کودکان...»

گام اول

موضوع را در یکی از گروه های رسانه ای که در شبکه پیام رسان موبایلی تلگرام داشتم، مطرح کردم و خیلی زود هم پاسخ گرفتم! یکی می‌گفت چرا فقط مداد رنگی و یکی دیگر هم می‌گفت بیایید کفش بخریم. آن یکی پیشنهاد خرید دفتر و مداد و خودکار می‌داد... ناخودآگاه به یاد عروسک فوق‌العاده «عزیزم ببخشید» در مجموعه کلاه قرمزی افتادم. وقتی کسی از او درخواست آب داشت، می‌پرسید که در سینی ملامین باشد یا مسی؟ آب معدنی باشد یا آب شیر؟ ولرم باشد یا سرد؟ یخ داشته باشد یا بدون یخ؟... بعضی دوستان با طرح سوالاتی نظیر این، داشتند مأیوسم می‌کردند. اما آنچه دلگرمم کرد، پیام‌هایی بود که بعد از پرسش و پاسخ‌ها به سمت ام روانه شد. پیام‌های خصوصی هم دلگرم کننده بودند. آن‌ها شماره حساب می‌خواستند.

نشست هماهنگی

برای اینکه موضوع ساماندهی شده باشد، تشکیل یک هیئت رئیسه رسانه ای را پیشنهاد دادیم و همکاران نیز برای صبح همان روز، یک جلسه به صرف املت با پیاز فراوان ترتیب دادند. یازده نفر از خبرنگاران زبده استان به همراهی دو نفر از همکاران روابط عمومی در نشست هماهنگی حاضر و بعد از سوال و جواب، راهکارها مشخص شد.

چرا مداد رنگی؟

معمولاً خانواده‌ها سعی می‌کنند کف نیازهای فرزندانشان را تامین کنند. پس اگر ما به آن‌ها کفش یا نوشت افزار و... هدیه نمی‌دهیم، دلیل اش این است که در مرحله اول سلیقه آن‌ها را نمی‌شناسیم و دوم اینکه مداد رنگی در مقابل نیازهای ضروری آن‌ها یک کالای لوکس به حساب می‌آید که گاه خانواده‌ها به اهمیت وجود آن آگاه نیستند. از سویی، دیدگاه های روانشناسی بر این موضوع تأکید دارند که کودکان باید دنیایی رنگی و شاد داشته باشند. اما اگر خانواده ای به دلیل کمبود منابع مالی نتواند نیازهای کودک اش را برآورده کند، این وظیفه بر عهده آن‌هایی است که به این نیاز واقف اند. یکی از همکاران در این نشست انتقادی نسبت به انتخاب مداد رنگی داشت و معتقد بود که استفاده از مداد رنگی به مرور زمان باعث کج شدن انگشتان کودک شده و یک نوشت افزار «سخت» است و باید مداد شمعی را جایگزین آن کرد. اما دوست خبرنگار دیگری در پاسخ ایشان گفتند که جامعه هدف ما با ابزار سخت‌تری سر و کار دارد که سختی مداد رنگی در مقابل آن به چشم نخواهد آمد!

جامعه هدف

به خاطر اختلاف نظرهای اولیه، تعیین جامعه هدف بیشتر از همه وقت برد. هر کدام از ما یک مدرسه معرفی می‌کردیم و حتی یکی از دوستان برگزاری جشنواره را پیشنهاد داد. در نهایت چون می‌خواستیم شأن کودکان دریافت کننده مداد رنگی حفظ شود، برگزاری جشنواره را به سال‌های دیگر موکول کردیم تا با دقت و وسواس بیشتری برگزار شود. انتخاب کودکان نیازمند مداد رنگی هم به این گونه بود که ابتدا آن‌ها را شناسایی کنیم: «بچه‌هایی که دور و برمان هستند و هر روز ممکن است آن‌ها را ببینیم.» شاید شما هم در خانواده و آشنایانتان یکی از این بچه‌ها را داشته باشید. خانواده‌هایی که صورت شان را با سیلی سرخ نگه می‌دارند و دمی از نیاز و نیازمندی نمی‌گویند ولی شرمنده‌اند که نمی‌توانند یک دنیای رنگی برای بچه‌هایشان بسازند. خرید یک کالای تقریباً لوکس به نام مداد رنگی 12 رنگ با کیفیت و دارای جعبه فلزی به بچه های مقطع ابتدایی شاید بهترین راه شاد کردن آن‌ها باشد.

نحوه جمع آوری

بعد از رایزنی‌های اولیه، مقرر شد حساب مشترکی به عنوان خزانه کمپین افتتاح شود. اما با بررسی‌های اولیه مشخص شد که این پروسه زمان بر خواهد بود. از طرفی، زمان مقرر برای توزیع مداد رنگی‌ها، عید غدیر و یا فردای آن روز تعیین شد و ثبت کمپین و اخذ شماره حساب کاری زمان بر به نظر رسید. در نهایت شماره حساب راکدی به نام یکی از اعضای هیئت رئیسه خانه مطبوعات آذربایجان غربی برای این کار انتخاب شد. البته خود ایشان هم که از پیشکسوتان مطبوعات استان هستند، پیشنهاد دادند که از تاریخ شروع کمپین تا روز آخر، پرینت حساب شان را در اختیار هیئت موسس قرار دهند. همچنین در پایان هر روز، شرح کوتاهی از مبالغ واریزی به حساب ارائه می‌دهند.

دریافت هدایای غیرنقدی

بعضی از دوستان در ابراز محبت‌هایشان، سوال کردند که هدایای غیرنقدی مان را چطور می‌توانیم تحویل بدهیم؟ ما هم آدرس ساختمان مرکز آموزش دارالحافظین قرآن کریم واقع در ارومیه، ابتدای خیابان شهید کشتگر (دانش) را به آن‌ها دادیم تا با تحویل مداد رنگی‌ها به دفتر این موسسه، قبض رسید هم دریافت کنند.

تبلیغات

وقتی صحبت از نحوه تبلیغات شد، یکی از خبرنگاران حاضر وقت را از دست نداد و با طراحان مطرح شهر تماس و از آن‌ها برای طراحی لوگو و پوستر قول مساعد گرفت. همچنین با یکی از شرکت‌های تبلیغاتی در زمینه چاپ بنر و پوستر نیز تماس و از آن‌ها نیز برای همکاری قول گرفت. یکی دیگر از شرکت‌های تبلیغاتی نیز که پیمانکار فضاهای تبلیغاتی سطح شهر بود، برای این امر خیر پیش‌قدم شد.

استفاده از ظرفیت شبکه های پیام رسان موبایلی

اپلیکیشن هایی که اسم شان را شبکه های پیام رسان تلفن همراه گذاشته‌ایم، اگر به کار خیر ما نیایند که باید فاتحه‌شان را خواند! بنابراین مقرر شد که گروه‌هایی به همین منظور تشکیل و لینک آن در اختیار کاربران قرار گیرد. عضویت و خروج نزدیک به 500 نفر در این گروه، نوید خوبی برای یک حرکت خوب –ولو در حد آشنایی اذهان- در این زمینه بود.

و در نهایت...

این یک کمپین اجتماعی «رسانه جوش» است برای اینکه هیچ بچه ای از داشتن مداد رنگی محروم نماند. محل شروع اش، گروهی در یکی از شبکه های پیام رسان موبایلی به نام «گعده مجازی» بود و بنیانگذارانش، جمعی از اصحاب رسانه استان آذربایجان غربی... دست همه دوستانی را که دستی در مهر دارند به گرمی خواهیم فشرد تا به دنیا ثابت کنیم که داشتن یک دنیای رنگارنگ، حق مسلم همه کودکان است. دوستانی که می‌خواهند یاریگر ما در این کمپین باشند، کمک‌های نقدی خود را به حساب بانک سپه شماره 827300395001 و یا شماره کارت 5892101109239869 به نام یداله قربانی (عضو هیئت رئیسه خانه مطبوعات آذربایجان غربی) واریز کنند. دنیایتان پر از رنگ‌های قشنگ و دل‌هایتان پر از زیبایی

انتهاي پيام/