| تریبون آزاد 1398/11/30 |
 |
| انقلابی‌گری واژه‌ای برای سوار شدن نیست! |
سالار صحرانورد/ سال‌هاست در یک دور تکراری و کلیشه ای، گذران وقت می‌کنیم و دولت به دولت و مجلس به مجلس و شورا به شورا جابجا می شوند اما مشکلات همچنان سر جای خود باقی می‌ماند! انقلابی‌گری در قشنگ صحبت کردن و ردیف کردن کلمات حماسی و ارزشی و مطلق گرایی یا تقدس شمردن افکار استحاله گر و ترویج جریان فکری بنیادگرایی و نیز ایجاد فضای دوقطبی در جامعه نیست! انقلابی گری یعنی همراه شدن با خرد عمومی جامعه و اصلاح ساختارهای نامتوازن و اتخاذ سیاست های منسجم و خلاقانه برای ساماندهی و اداره امور کشور . انقلابی‌گری چند فاکتور و آیتم اهم دارد که از جمله ی آن ها می توان به جامعه محوری، افزایش ضریب رفاهی، معیشت، کارآفرینی، یکپارچگی نه تناقض، مردم دوستی، در نظر گرفتن اقتضای زمانی، رشد و توسعه واقعی اشاره کرد. بنابراین نباید واژه انقلابی‌گری در تسخیر عده قلیلی باشد که اندازه درستی از طول و عرض و ارتفاع جامعه امروز ایران ندارند. نکته ی قابل تامل اینکه، برخی برای رسیدن به آمالشان، آرزوهای بزرگ مملکت را به هیچ می‌انگارند و از تاریخ نیز خجالت نمی‌کشند چرا که قضاوت آیندگان برایشان مهم نیست و برای بودن یا حضور مستمر خود، نبودن‌های بسیاری از افراد را به جامعه تحمیل می‌کنند. در فصل و چله ی دوم انقلاب هنوز در فضای خودی و غیر خودی زیست داریم و متوجه نیستیم که قدرت زمان با هیچ جریان و گروهی خویشی ندارد و مضافا هر مسئولی مدیر دیگر یا هر نامزد انتخاباتی، کاندیدای انتخاباتی جریان سیاسی مقابل را به جای ارائه مانیفست، استراتژی و منوال های انتخاباتی جهت تکوین افکار عمومی، متهم و شخصیت حقیقی و حقوقی آن ها را بر اساس تامین حداکثری منافع شخصی و مقاصد فردی، مورد ترور و لفاظی های وهن آمیز قرار می دهند. از جانب دیگر تایید و رد صلاحیت های نامزدهای انتخاباتی فصلی شده است و معلوم نیست داستان از چه قرار است. کاندیدایی چند سال در همه عرصه‌های انتخاباتی رد صلاحیت می‌شود و به یک باره در یازدهمین دوره ی انتخابات مجلس شورای اسلامی تایید صلاحیت می‌شود! معلوم نیست نسبت به واقعیت‌های جامعه امروز چند_چند هستیم! شاید چنین تاکتیک ها و استراتژی هایی را نوعی از کشورداری قلمداد کنیم و تناقض‌ها و پارادوکسیکال ها تبدیل به یک رویه عادی شده است. باید تعارف را کنار بگذاریم و بپذیریم که سیاست علم است و اگر سیاست از کالبد و چهارچوب و حدود آکادمیکی و علمی منحرف شود و شبیه بازی مار و پله شود نه سیاست ورزان سود خواهند برد و نه ملت ! سود در صداقت و یکپارچگی و همچنین در تحمل مخالف است! اگر دو طرف دشمن هم هستند دیگر دوستی باقی نمانده است! چطور انتظار هست که بدون دوست مشکلات مرتفع شود؟ انواع و اقسام نیروهای انقلاب به جان هم افتاده اند تا نشان دهند انقلابی اصیل ما هستیم! زمانی واژه اصولگرایی و اصلاح طلبی طرفدار داشت، زمانی هم واژگان دیگر و اکنون نیز واژه انقلابی‌گری طرفدار پیدا کرده است بنابراین باید پذیرفت که واژگان کشور را به توسعه هدایت نمی‌کند که اگر این طور باشد باید اکنون در زمره کشورهای جهان اول بودیم! انتهای پیام/ |