1398/09/26

تا چند سال پيش همه ما از آسايش در سايه امنيت، خاطر جمع بوديم و فکر مي‌کرديم اين امنيت ماندني است و هيچ‌کس نمي‌تواند آن را تکان دهد. از سوي ديگر جامعه خود را جزيره باثباتي مي‌ديديم که دست اندازي به آن توسط بيگانگان و يا ايادي آنها به اين سادگي‌ها نيست. اما ظرف چند سال اخير، احساس امنيت در جامعه ما کمرنگ شده و اين موهبت از زواياي مختلف مورد چالش قرار گرفته است.

از مظاهر اين احساس نگراني، وضعيت جامعه ما در اشکال مختلف و دست اندازي کلاهبرداران در ابعاد گوناگون به اموال مردم، ورود کالاهاي تقلبي به بازار، رواج مواد مخدر در ميان جوانان و نوجوانان ما با قيمت ارزان و... اينها نشان از سست شدن اقتدار و اراده دستگاه‌هاي اجرايي و نظارتي بر مسئوليت‌هاي خويش است که حاصل آن سلب اعتماد عمومي، ايجاد ترس و وحشت در شهروندان و تلاش براي مهاجرت‌هاي کور به اطراف و اکناف جهان مي‌باشد.

اگر بيکاري و تورم، ريشه اين معضلات اجتماعي نباشند، حتما شتاب دهنده به روند گفته شده به حساب مي‌آيند. تحريم‌ها، سوءمديريت‌ها، اختلاس‌ها و فقر عمومي عوامل ديگري هستند که بستر مناسب براي اينگونه ناهنجاري‌هاي اجتماعي فراهم مي‌سازند.

بحث در اين باره فراوان است ولي اگر شهروندانمان همه انرژي خود را تمرکز بخشيده و مواظب عوامل بيروني در اجتماع باشند که به آنان سرايت نکنند و يا به آنان ضربه نزنند، ديگر نمي‌توانند و انتظار ندارند فساد و ناهنجاري به درون خانه آنان نفوذ نموده و ثبات آشيانه و خانواده آنان را به خطر اندازد. اين بدترين و هولناک‌ترين مظهر ناامني در اجتماع محسوب مي‌شود که بايد نسبت به مقابله با آن جدي بود.

نمونه نگراني‌هاي جدي شهروندان در روزهاي اخير، خبر کشف قرص‌هاي يافت شده در کيک و محصولات ده شرکت توليدي غذايي مي‌باشد که باعث مسموميت حداقل هفت دانش‌آموز گرديده است. چه کساني اين قرص‌ها را در درون کيک جاسازي کرده‌اند؟ هدف آنها چه بوده؟ آيا هدف تروريستي داشته‌اند؟ و يا به قصد تخريب شرکت رقيب اين خرابکاري را انجام داده‌اند؟ اگر قرار باشد در بر روي اين پاشنه بچرخد، ديگر چه اطميناني وجود دارد که بقيه تنقلاتي که کودکان بيگناه معمولا براي ميان وعده با خود به مدارس مي‌برند، چنين دست‌اندازي صورت نگرفته باشد؟ ديگر چه اطميناني از امنيت غذايي در جامعه ما وجود دارد؟

بي‌شک اين موضوع قابل قياس با کشف يک زائده يا حشره در کالباس و يا ساير غذاهاي آماده نيست که بتوان از استاندارد پايين فلان شرکت يا کارخانه سخن گفت. نگراني از آنهم در سطحي بالاتر قرار دارد و قابل قياس با آلوده کردن آب شهر و يا شير مصرفي شهروندان است که عملي تروريستي تلقي مي‌گردد. از همه دست اندرکاران اجرايي از بهداشت تا نيروي انتظامي و قوه قضائيه انتظار مي‌رود در اسرع وقت به موضوع رسيدگي نموده و اجازه ندهند مقاصد شوم خرابکاران احتمالي، خاطر خطير شهروندان عزيز را دراين شرايط شکننده، بيش از اين متوحش نموده و به گسيخته شدن بندهاي اجتماعي منتهي گردد.

نازنین فرازی

انتهای پیام/