1398/07/30

اختلال لکنت زبان به طور معمول در کودکی و بین دو تا سه سالگی شروع می‌شود که رسیدگی زودهنگام می‌تواند بهترین روش درمانِ آن باشد.

به گزارش نای قلم، ۲۲ اکتبر هر سال به "روز جهانی آگاهی از لکنت زبان" اختصاص دارد. لکنت زبان اختلالی چند فاکتوری است؛ به این مفهوم که عوامل بسیاری در بروز آن نقش دارند و در افرادی که سابقه خانوادگی لکنت زبان وجود دارد احتمال بروز این اختلال بیشتر است.

از جمله علائم و نشانه‌های لکنت زبان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- مشکل در بیان یک کلمه، عبارت یا جمله

- کشیدن یک کلمه یا صدا در بیان یک کلمه

- تکرار یک صدا، هجاء یا کلمه

- وقفه کوتاه هنگام بیان هجاء یا لغات

- احساس فشار و گرفتگی در صورت یا بالا تنه برای بیان یک لغت

- عدم توانایی در ارتباط برقرار کردن

همچنین اختلال لکنت زبان ممکن است با علائم دیگری نیز همراه باشد:

- سریع پلک زدن

- لرزش لب‌ها یا فک

- تیک‌های صورت

- حرکت سریع سر

- مشت کردن دست‌ها

همچنین ممکن است هنگام هیجان، خستگی یا مضطرب بودن لکنت زبان تشدید شود.

محققان مطالعاتی را در مورد عوامل موثر در بروز لکنت زبان انجام داده‌اند که براساس آنها ترکیبی از فاکتورها در بروز این اختلال نقش دارند. از جمله عوامل ممکن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ناهنجاری در کنترل حرکتی گفتاری

- ژنتیک

- همچنین سکته مغزی، ضربه به سر یا دیگر اختلالات مغزی می‌تواند در شیوایی گفتار تاثیرگذار باشد

مردان نسبت به زنان بیشتر احتمال دارد دچار این اختلال شوند.  در عین حال از جمله فاکتورهایی که ریسک لکنت زبان را افزایش می‌دهند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- تاخیر در روند رشد طبیعی کودک

- سابقه خانوادگی ابتلا به لکنت زبان

- استرس

انتهای پیام/