1398/05/31

افسردگي شايع‌ترين و مهمترين بيماري روانپزشکي در بين گروه بزرگسال در جامعه است. تاکنون به بحث سلامت و بهداشت روان جامعه توجه كافي نشده است واقعيت اين است که افسردگي به آستانه تحمل به مسايل رفاهي و اقتصادي جامعه ارتباط دارد.

وقتي استراحت و تفريح مردم کم مي‌شود، آستانه تحمل افراد پايين مي‌آيد. عدم پيش بيني سيستم اقتصادي، اجتماعي نيز باعث کم شدن تحمل مردم مي‌شود. وقتي تنش‌هاي رواني در افراد زياد مي‌شود، آن زمان مي بينيم آستانه تحمل مردم پايين مي‌آيد و افراد حوصله همسر و فرزند خود را هم ندارند. آنها دير مي‌خوابند و زود برمي خيزند .دائم در حال تنش و فعاليت هستند و چون نمي‌توانند برنامه‌ريزي کنند، آستانه تحمل‌شان هر روز پايين‌تر مي‌آيد. اين مسأله باعث افزايش بيماري رواني و همچنين جرم در جامعه شود.

امروزه به دلايل مختلف آمار افسردگي در ميان جوانان جهان روبه افزايش است و در ايران نيز اين امر سير صعودي داشته است. مطالعاتي که تاکنون درباره افسردگي انجام شده، اغلب پراکنده بوده اما نتايج آنها حکايت از آن دارد که بيش از 30‌درصد از جامعه بزرگسال دچار نوعي اختلال رواني از جمله افسردگي هستند.

بر اساس آمارهاي موجود افسردگي بيشترين بار بيماري‌ها را در بين زنان و دومين بار بيماري را در بين مردان پس از حوادث به‌خصوص حوادث ترافيكي به خود اختصاص مي‌دهد. هم چنين شيوع مادام العمر افسردگي 15درصد است که در خانم‌ها ميزان شيوع به 25درصد مي رسد.

تفکر منطقي مي‌تواند به انسان کمک کند تا از افتادن در دام بيماري هاي خطرناک رواني و جسمي به‌دور بماند. از اين‌رو بايد سطح فکري و رفتاري افراد با ايجاد مهارت فکر کردن منطقي افزايش يابد و در اصول تربيتي توسط والدين مد نظر قرار بگيرد. معمولا افرادي که انعطاف پذير هستند فرصت بيشتري براي بروز رفتارها، نگرش ها و احساسات مناسب تر خواهند داشت.

به‌دليل عدم انعطاف است که افکار و نگرش هاي غيرمنطقي بر آنها تسلط پيدا مي کند. يکي ديگر از توصيه‌ها، ايجاد يک فضاي آرام براي اعضاي خانواده است که در اين فضا افراد با صبر و حوصله به استدلال توانايي و تحليل منطقي بپردازند.

محمد ابراهیمی

انتهای پیام/