1394/07/12

*در حال حاضر دو كارگاه ‌توليدي در اروميه و مياندوآب فعال است

معاون توان‌بخشی بهزیستی آذربایجان غربی از توسعه کارگاه‌های تولیدی و حمایتی ناشنوایان در استان خبر داد.

به گزارش ناي قلم، علی پرمقیاس توسعه کارگاه‌های تولیدی و حمایتی ناشنوایان در استان را یکی از اولویت‌های بهزیستی در راستای حمایت از جامعه بزرگ ناشنوایان برشمرد و اظهار داشت: با راه اندازی کارگاه تولیدی و حمایتی ناشنوایان در ارومیه شاهد تحول خوبی در خصوص توانمندسازی ناشنوایان بودیم به نحوی که توسعه این مراکز در سایر نقاط استان در دستور کار قرار گرفته است.

وي افزود: در راستاي اشتغال‌زايي ناشنوايان استان دو كارگاه ‌توليدي در اروميه و مياندوآب فعال است كه بيش از 50 نفر در اين كارگاه‌ها مشغول فعاليت هستند.

معاون توان‌بخشی بهزیستی آذربایجان غربی ادامه داد: طبق برنامه‌ريزي‌هاي به عمل آمده كارگاه‌هاي توليدي در شهرستان‌هاي مهاباد، شاهين‌د‍‍‍ژ، خوي و دومين كارگاه در مياندوآب به زودي راه‌اندازي مي‌شوند.

به گفته وي اشتغال و توانمندسازی، بحث مسکن و مشکلات معیشتی و کمبود امکانات تفریحی و سرگرمی از جمله چالش‌ها هستند که با اختصاص وام‌های ویژه و کمک هزینه‌های مختلف سعی در رفع آن‌ها گام برمی‌داریم.

پرمقیاس اظهار كرد: با وجود مشکلات موجود ناشنوایان اما شاهدیم که با فعال شدن انجمن ناشنوایان و انسجام بخشی به فعالیت‌ها موفقیت‌های خوبی در عرصه های ورزشی، تحصیلی و فرهنگی به دست آمده است.

وی گفت: توانمندسازی ناشنوایان می‌تواند موجبات بالندگی هر چه بیشتر این قشر را همراه داشته باشد.

براساس آمارهاي اعلام شده درآمد سالانه‌ي افراد ناشنوایی که از طریق زبان اشاره ارتباط برقرار می‌کنند نسبت به افراد عادی حدود 30 درصد کمتر است در حالی که هزینۀدرمانی و یا توان‌بخشی کودکانی که از بدو تولد ناشنوا شده‌اند، نسبت به کودکانی که پس از 3 تا 6 سال برخورداری از شنوایی طبیعی کم شنوا شده‌اند در حدود پنج درصد کمتر است. هم چنین میزان بیکاری در فارغ‌التحصیلان دبیرستانی ناشنوا دو برابر افراد برخوردار از شنوایی طبیعی است.

این درحالیست که از نظر بار بیماری، بر اساس سال‌های سپری شده با ناتوانی، مشکل شنوایی بعد از افسردگی و آسیب‌های غیر عمدی در جایگاه سوم قرار دارد؛ زیرا حذف شدن از ارتباطات می‌تواند بر زندگی روزمره تاثیر عمیقی داشته و باعث احساس تنهایی، انزوا و سرخوردگی خصوصا در سالمندان شود.

آثار کاهش شنوایی نه تنها فرد بلکه خانواده و جامعه را نیز در بر می‌گیرد بنابراین هرگونه پاسخ به نیازهای مربوط به این مشکل به بهترین نحو از طریق مداخلات مبتنی بر جامعه قابل پاسخگویی است.

براساس آمارها كه در خبرگزاري ايسنا منتشر شده است، بیش از 20 تا 30 و حتی 40 درصد ازدواج‌های ایرانی، فامیلی بوده و ماحصل این ازدواج‌های فامیلی، تولد کودکانی با معلولیت کم شنوایی و ناشنوایی است که بیش از 69 درصد آمار ناشنوایان را در کل کشور تشکیل می‌دهد.

هرچند در حال حاضر کشور از لحاظ نیروی انسانی گفتار درمان و شنوایی شناس دچار کمبود و محدودیت نیست اما هیچ یک از خدمات شنوایی شناسی و گفتاردرمانی تحت پوشش بیمه‌ها نبوده و افراد دارای معلولیت شنوایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند؛ هم چنین عنوان می‌شود هیچ یک از گفتار درمانان و کارشناسان شنوایی کشور نیز آموزش‌های لازم کار با فرد معلول را در حین آموزش‌های آکادمیک خود نمی‌گذرانند این درحالیست که ناشنوایی، بعد از عقب‌ماندگی ذهنی، رتبه دوم معلولیت‌ها را در کشور به خود اختصاص داده است لذا در چنین شرایطی لزوم توجه بیشتر به این حوزه در کشور و در برنامه ششم توسعه به جد احساس می‌شود.

انتهاي پيام/