1397/06/21

جامعه در اين روزها منتظر يك تحول اساسي است. شرايط اقتصادي، بين‌المللي و منطقه‌اي و بحران‌هاي اخير در چهل سال گذشته بي‌سابقه بوده است. مجموعه اين تحولات در سه دسته انقلاب، كودتا يا رفرم مي‌تواند جاي بگيرد. با توجه به خصلت‌هاي تاريخي ملت ايران دو مورد اول تكرار نخواهند شد. بنابراين جامعه اگر منتظر تحول اساسي باشد، راهي به جز رفرم و اصلاح پيش روي خود ندارد. افكارعمومي پذيرفته‌اند كه اگر قرار باشد حركت جدي در كشور رخ دهد، فقط گفتمان اصلاحات است كه مي‌تواند آن را مديريت كند. جريان اصلاحات به جهت تجربه تاريخي 40 ساله، برآمدن از انقلاب و تبيين مانيفست اصلاحگرانه توان مديريت دارد. اگرچه به خاطر قدرت رسانه‌اي، امنيتي و اقتصادي جريان رقيب مقداري ذهنيت عموم جامعه نسبت به كاركرد اصلاح‌طلبي مخدوش شده است. جامعه بعد از جنبش دوم خرداد به تاثيرات اصلاح‌طلبي اعتقاد داشت و اكنون به خاطر تبليغات رقبا گفتمان اصلاحات عموميت كمتري پيدا كرده است.

نمي توان انكار كرد كه بخشي از جامعه در چند سال اخير به خصوص بعد از سال 92 و از دي ماه گذشته از اصلاحات عبور كرده‌اند. اما واقعيت اين است كه هيچ راه خير و مصلحتي براي جامعه ايران به غير از گفتمان اصلاحات متصور نيست. اكثريت اصلاح‌طلبان اين اميد را دارند كه بتوانند دوباره با گفتمان اصلاحات مسير فاصله گرفته جامعه مدني را با حاكميت از بين ببرند و دوباره اعتماد عمومي را باز گردانند.

تحول اساسي اصلاح‌طلبانه‌اي كه جامعه منتظر آن است بايد هر چه سريع‌تر صورت بگيرد؛ وگرنه دچار بحران مشروعيت خواهيم شد. اين اتفاق متضمن اين است كه كانون‌هاي پرقدرت اراده كنند و نهادهاي حاكميتي را براي اين مساله بسيج كنند. فارغ از اينكه اصلاح‌طلبان بر سر كار باشند يا نه، اين گفتمان بايد پيگيري شود. يكي از راه‌ها اين است كه تنش زدايي در سطح منطقه و بين‌الملل در چارچوب مديريت كشور قرار بگيرد. در اين صورت خيلي از بحران‌هاي داخلي نيز حل مي‌شود. هر كسي كه بر سر كار باشد، فرقي نمي‌كند. آنچه اهميت دارد اين است كه گفتمان اصلاحگرانه پيش رفته و تحول مهمي در برابر چشمان جامعه رخ دهد. جز اين هيچ راهي براي سعادت و سلامت جامعه متصور نيست. بدون جرقه يك تحول اساسي، بحران اعتماد در جامعه به مراتب بيشتر و بيشتر خواهد شد.

عبدالله ناصري