1396/10/05

شفیع بهرامیان/ انتشار پستی در شبکه اجتماعی اینستاگرام منسوب به محمدمهدی شهریاری در رابطه با اعلام حمایت استانداری آذربایجان‌غربی از تیم فوتبال سابق شهرداری ارومیه و مشارکت دادن این تیم در مسابقات لیگ دسته دوم کشوری با حمایت این نهاد و با نام جدید " شهید باکری" موجی از واکنش‌های کاربران این شبکه، بالاخص از سوی هواداران تیم استانی دیگر موجود در لیگ دسته دوی کشور، یعنی "سردار بوکان " را به همراه داشت.

داستان از آنجا آغاز شد که محتوای پیام صفحه استاندار آذربایجان‌غربی متأثر از مصاحبه یحیی بهاری سرپرست این تیم که تیم شهرداری را تنها امید فوتبال‌دوستان استان نامیده بود، از این تیم به‌عنوان تنها تیم استانی حاضر در لیگ دسته دوی فوتبال کشور نام برد که بلافاصله پس از اطلاع از این اشتباه سهوی، پیام و اینفوگراف مرتبط با این موضوع اصلاح شد اما این اصلاحیه ظاهرا مقبول طبع برخی از کاربران نیافتاد و واکنش‌های مختلفی را نسبت به خبر حمایت استانداری از تیم سابق شهرداری ارومیه به دنبال داشت.

به‌طوری‌که در اندک زمانی پس از بارگزاری این پست، بیش از ۳۰۰ کامنت از سوی دنبال کنندگان صفحه استاندار بارگزاری شده که بجز نمایاندن تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر سپهر سیاسی و مدنی استان، تحلیل محتوای این پیام‌ها چند واقعیت را برای مشاهده‌گران منصف نمایان می‌کند: اول اینکه ورزش استان از شمال تا جنوبش هواداران پرشوری دارد و این سرمایه بزرگی است برای ورزش فوتبال این سامان و نشانه روشنی جهت تضمین سودآوری اجتماعی هرگونه سرمایه‌گذاری در این حرفه.

دوم اینکه مطالبه مردم بالاخص مردم خونگرم بوکان و سایر شهرهای جنوب استان، جلب‌توجه و ‌حمایت استاندار جوان به این تیم مردمی اما دارای مشاکل متعدد مالی است. گرچه شاید روش مطالبه‌گری و ‌درخواست برخی هواداران آن بجای ایجابی بودن، اندکی سلبی است؛ به‌عبارتی برخی کامنت‌گذاران با نگاهی بدبینانه به این اقدام شخصی می‌نگرند که خود (شهریاری) متخصص ارائه راهکارهای همگرایی بین قومی و بین مذهبی در کشور است و‌‌ اگر اکنون چتر حمایت وی برای تیمی گسترده است و‌ تیم‌های دیگر هنوز بی‌بهره از این حمایت‌اند یقینا این امر صرفا موقتی و‌ حاصل فقدان درخواست و‌ مطالبه رسمی مدیران و مالکان سردار بوکان و سایر تیم‌ها از جناب شهریاری است. گمان می‌کنم همه باهم متفق‌القول باشیم که قضاوت عجولانه و‌ قصاص قبل از جنایت هرگز در فرهنگ و‌ تاریخ مردم کردنژاد ایران، جایگاهی نداشته و‌ ندارد.

 سوم اما این واقعیت است که باید مواظب بود یک‌ مطالبه ورزشی و عمومی با اتخاذ رویکرد و ‌ادبیات نامناسب، توسط اندک افراد عموماً ناشناس به سمت و‌ سویی غیر از ورزش، انحراف ماهیت پیدا نکند که اگر در این مسیر تدبیر نورزیم به‌رغم ارائه درخواستی معقول و معمول اما فضا را برای استفاده دشمنان همگرایی و مودت دو قوم ترک و کرد در استان، آماده و مهیا کرده‌ایم و بدیهی است ‌دود حاصل از ایجاد شکاف و دوقطبی کردن جامعه در چشم همه ساکنان استان خواهد رفت و کمکی به حال و روز تیم‌های ورزشی محبوب ما نیز نخواهد نمود.

مواظب باشیم و تلاش نماییم خواست‌ها و‌ حقوق شهروندی خود را به طریق احسن از مسئولان امر مطالبه نموده و کوشش نماییم اسیر ادبیات خودی و‌ دیگری نشوییم؛ حداقل تا جایی که هنوز واکنش استاندار را در رابطه با اجابت و‌ یا رد درخواست کمک مسوولان تیم سردار بوکان نمی‌دانیم، منطقی و معقول نیست بر همه‌چیز چشم فروبندیم و از همه‌کس قطع امید نماییم و به شعارها و اقوال غیرمعمول پناه ببریم؛ با این امید که در درون نامطمئن خویش، به آرامشی موقتی دست‌یابیم.

 و دست‌آخر اینکه گرچه هر نهادی ولو وزارتخانه، استانداری، شهرداری و فرمانداری باشد وفق قانون این حق را دارند برای خود تیم مستقل ورزشی در مسابقات رسمی داشته باشد و بر همین اساس هم استانداری در قامت یک دستگاه تیم‌دار ظاهرشده است اما این امر، نافی بی‌توجهی این نهادها برای کمک به سایر تیم‌های مردمی و ‌بخش خصوصی نیست؛ پس همه باهم و در مسیری درست و با گفتمانی ورزشی و منطقی از ایشان مطالبه کمک به تیم سردار بوکان داشته باشیم و‌ قبل از استماع پاسخ، اسیر تفکرات قالبی و بدبینی مزمن ناشی از تجربه‌های گذشته خود نشده و امیدوار باشیم اکنون کشتیبان را سیاستی دگر، پدید آمده باشد.

فراموش نکنیم که تمام این داستان، حاصل یک برداشت سهوی مبهم و متاثر از گفتار سرپرست ساق تیم شهرداری ارومیه بوده و ‌بلافاصله نیز از سوی ادمین صفحه استاندار آذربایجان‌غربی اصلاح شده است. در عرف و شرع، وقتی گوینده خود گفتار و اقوال خویش اصلاح می‌کند، دیگر ما نمی‌توانیم به‌زور مطلبی را که منکر شده است به وی تحمیل و منسوب نماییم و اصل بر آن چیزی است که درنهایت موردقبول فرستنده پیام باشد. روشن است که یادآوری و تکرار یک عبارت سهوی که موردقبول شخص استاندار هم نیست هیچ کمکی به جلب حمایت مسوولان از تیم سردار نخواهد کرد. صواب آن است که تلاش نماییم دوستانمان را حفظ کنیم و از یاد نبریم با تکرار و ‌اصرار بر اشتباهات سهوی آنان، جز دوری دل‌هایشان از ما و منافعمان، نصیب دیگری نخواهیم برد.

انتهای پیام/