1396/04/23

داوود خداوردوئي/ متأسفانه گمشده حال ‌حاضر جامعه امروزی ما، اخلاق است. وقتی در جامعه اخلاق حاکم نباشد، تمام مناسبات داخلی بین اقشار مختلف مردم آسیب می‌بیند و این آسیب نه‌تنها در زمان حال، بلکه در سال‌های آینده هم مشاهده خواهد شد.  چون در نبود اخلاق، اول از همه فرهنگ ناقص و ابتر می‌ماند، برای برچیده‌شدن ناهنجاری‌ها و ضدارزش‌ها در جامعه، اول باید اخلاق حاکم باشد. وقتی اخلاق در جامعه حکمرانی کند تمام مناسبات مردم با یکدیگر در جامعه در مسیر رشد قرار می‌گیرد.

اخلاق سیاسی، اخلاق اجتماعی و اخلاق فرهنگی یا به عبارتی وجود اخلاق در تمام شئونات زندگی امروز جامعه ما، اول از همه با قبول وجود مخالف در جامعه تحقق پیدا می‌کند.  وقتی ما حضور و زیست مخالف در کنار خود را قبول کنیم، خواه‌ناخواه برای زندگی اجتماعی وی احترام قائل می‌شویم و در نتیجه این زیست مسالمت‌آمیز در کنار هم، درجه تحمل‌پذیری افراد بالا خواهد رفت.

وقتی قائل به حضور و زیست مخالفِ آرای و عقاید خود، در کنار‌مان باشیم، این هم‌زیستی خواه ناخواه باعث تضارب آرا و اندیشه یکدیگر می‌شود که همین باعث بهبود یا در صورت لزوم تصحیح اندیشه و فکر یکدیگر می‌شود. امیدوارم اول از همه راه‌های مختلف ابراز عقاید و اندیشه‌های خودمان را بشناسیم و همیشه سعی کنیم برای بسط و تبیین آرای خود، از روش‌های نوین و متمدنانه استفاده کنیم، دوره و زمانه تفهیم آرا و عقاید با کمک فریاد و سنگ و دعوا، سالیان زیادی است که گذشته و بشر امروز راه‌های متمدن‌تری برای عرضه اندیشه پیدا کرده است. اگر عقایدمان اصولی و صحیح باشد، برای گسترش و تبیین آن احتیاج به هیچ راه خشنی نیست. 

تنها با گفت‌وگو و توضیح تفکرات و تبیین دلایل منطقی یک اندیشه، کافی است تا طرف مقابل را اقناع کنیم. روزی که یاد بگیریم مخالف عقاید من، حق زندگی و زیست در کنار من را داراست، گام بسیار بزرگی برای پیشبرد فرهنگ این کشور برداشته‌ایم. باید یاد بگیریم که رجوع به صندوق آرا برای شناسایی طرفداران هر اندیشه‌ای در جهان حاضر، بهترین و یگانه‌ترین راه است و هر زمان اکثریت بر طبق قانون، قدرت را به دست گرفت، به احترام آزادی و دموکراسی، به اکثریت احترام بگذاریم تا اکثریت هم حقوق اقلیت را رعایت بکند. 

بهترین و تنهاترین راه برای زیست سالم و موفق اجتماعی در کنار یکدیگر در جهان امروز، حاکم‌بودن دموکراسی است و دموکراسی هم از صندوق آرا نشئت می‌گیرد تا اکثریت، ذیل نگه‌داشتن حقوق اقلیت به حکمرانی بپردازد. امیدوارم روزی فرابرسد که این جمله سرلوحه اقدام و عمل برای تمام افراد جامعه قرار بگیرد.

انتهای پیام/