1396/02/08

دیوارها پر است از تصویر نامزدها در حالی که لبخندی تصنعی بر لب دارند. دو روزه مانده به انتخابات 92، در و دیوار خیابان انقلاب همانند سایر میادین و معابر شهر پر است از عکس نامزدها.

پسرهای جوان هر یک تراکت‌های نامزدی را در دست دارند و فقط وظیفه دارند این کاغذها را به دست مردم برسانند. آنها را با سماجت به دست مردم می‌دهند. برخی با بی حوصلگی تراکت را می‌گیرند و چند قدم جلوترآن را روی زمین رها می‌کنند.

هنوز هم نام «انتخابات» برای بسیاری از ما یادآور شهری پر از کاغذ، پوستر و بنر تبلیغاتی است که با نزدیک شدن به روز رأی گیری بر حجم آن افزوده می‌شود.

حالا کشور برای دوازدهمین بار مهیای برگزاری دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری و پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستاها می‌شود و با اعلام اسامی نامزدهای صاحب صلاحیت، انتخابات وارد فاز نیمه نهایی خود شده و تبلیغات غیررسمی کج‌دار و مریز آغاز شده است.

همزمانی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری با پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستاها، بازار تبلیغات نامزدها را داغ‌تر می‌کند. روشن است با آغاز زمان قانونی و رسمی تبلیغات، قطعا تبلیغات به ویژه تبلیغات کاغذی به اوج خود خواهد رسید؛ اما مسئله اصلی همین است که آیا با وجود تحول در ابزارهای ارتباطی و تبلیغی باز هم شاهد شهرهایی پر از کاغذ و عکس و پوستر خواهیم بود؟

در دوره‌ قبلی انتخابات ریاست جمهوری بود که جمعی از سازمان‌های مردم‌نهاد حوزه محیط زیست طی بیانیه‌ای خواستار کاهش مصرف کاغذ برای تبلیغات توسط نامزدهای انتخابات شدند.

در بخشی از بیانیه این تشکل‌ها و رسانه‌ها آمده بود که «طبق برآورد کارشناسان به ازای تولید هر تن کاغذ حدود ۱۷ اصله درخت تنومند باید قطع شود. حال خودتان قضاوت کنید که برای انتخابات پیش رو معادل چند درخت تنومند باید برای تبلیغات نامزدهای انتخابات قطع شود.»

به نظر می رسد تفاوت انتخابات این دوره با دوره‌های پیشین در همین است که به علت حضور تعداد بالایی از شهروندان در شبکه‌های مجازی، بررسی نامزدها از ماه‌ها قبل آغاز شده است.  نامزدها باید بدانند که مردم ایران در این مدت به مدد فضای مجازی آگاهی خود را در مورد پیشینه کاری آنان بالا برده‌اند و در مدت باقی مانده تنها به دنبال شنیدن مانیفست و برنامه‌های آنها و سبک و سنگین کردن نامزدها از این لحاظ هستند و در شرایط کنونی ارتباطات تبلیغات کاغذی نه تنها این مهم را برآورده نمی‌کند بلکه تنها با صرف هزینه‌های بالا آلودگی محیط زیست شهری ایجاد می‌کنند.

انتهای پیام/