1396/01/14

شهربانو امانی/ سال گذشته در بعضی حوزه‌ها، اتفاقات خوب و مبارکی افتاد؛ از جمله انتخابات مجلس دهم و دو برابر شدن تعداد زنان در فراکسیون، بارقه امیدی در حوزه زنان بود.

منصوب شدن یک زن برای معاونت ریاست‌جمهوری و ریاست سازمان میراث فرهنگی و همچنین عملکرد معاونت زنان ریاست‌جمهوری از موارد دیگر است. این در حالی است که در سال ۹۲ وقتی دولت دهم در حال تحویل به دولت یازدهم بود، معاونت زنان هیچ عملکرد مناسبی نداشت.

در سال اول دولت یازدهم برنامه‌ریزی، سال دوم و سوم تثبیت خواسته‌ها و سال چهارم که ۹۵ است، می‌توانیم بگوییم شبکه‌سازی برای زنان اتفاق افتاد که قابل تقدیر و تشکر است. به نظر من سال۹۵ نسبت به سال۹۴ یک گام به جلو حرکت کردیم، هرچند با افق آینده فاصله زیادی وجود دارد و هنوز به دستاوردهای مطلوب نرسیده‌ایم. زنان به عنوان نیمی از جامعه، نیمی دیگر را تربیت می‌کنند و هر کشوری که به توسعه پایدار می‌اندیشد، به حوزه زنان توجه ویژه دارد.

سازمان ملل ۱۷ هدف در راستای توسعه پایدار مشخص کرده است که چهار تا پنج هدف آن مستقیما در ارتباط با زنان است و بدون حضور و مدیریت زنان در جهان، توسعه پایدار اتفاق نمی‌افتد.

چندی پیش رئیس‌جمهور در مراسم تجلیل از مدال‌آوران و فعالان زن در حوزه ورزش که حوزه بسیار مهمی است، اعلام کردند که زنان دیگر در پستو نخواهند ماند و هشدار دادند کسانی که همچنان مانع‌تراشی می‌کنند و توان و دانش‌آموختگی زنان را نادیده می‌گیرند، باید در حوزه آسیب‌ها هزینه کنند. علاوه بر دولت، با توجه به مطالبات بر زمین مانده زیاد، همراهی سه رکن مهم معاونت زنان، فراکسیون زنان مجلس و کنشگران حوزه زنان که مطالبات را پیگیری می‌کنند، لازم است و در سه ماده از برنامه ششم توسعه، توانمندی و توان‌افزایی زنان قید شده است که باید مورد توجه قرار گیرد، چون مطالبات زنان فقط به دولت مربوط نیست. از طرف دیگر، بخشی از مطالبات، کف مطالبات است که فقط مختص زنان نیست و چون به این حوزه توجه نمی‌شود، زنان بیشتر از مردان پیگیری می‌کنند.

با توجه به اینکه انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراها را در پیش رو داریم باید جریانات سیاسی از زنانی که تجربه، دانش و کارنامه خوبی دارند، حمایت کنند. همچنین حضور زنان در پارلمان‌های محلی می‌تواند به آرامش جامعه و سالم‌سازی آن کمک کند تا جامعه‌ای توام با صلح و سلامت داشته باشیم.

انتهای پیام/