1395/08/29

 محمد خزائی

برای فعالیت های عمومی زمینه های مختلفی همچون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، اقتصادی و ...وجود دارد، اما به شخصه سال هاست به این نتیجه رسیده ام که اولویت با کارهای فرهنگی است.

البته این به معنای غفلت از سایر حوزه ها نیست، بلکه در اولویت بندی ها قطعا اولویت اول با فرهنگ است، اساسا مشکل ما در حوزه های سیاسیی و اقتصادی و اجتماعی نیز ریشه فرهنگی دارد، یعنی اگر ما در سیاست مشکل داریم ریشه اش در فرهنگ سیاسی ماست.

مشکلات اقتصادی ما نیز ریشه در فرهنگ اقتصادی ما دارد و ... با علم به این موضوع و ضرورت پرداختن زیربنایی به امور ما شاهد هستیم که اقشار، گروه ها و حتی افراد مختلفی دست به کار شده اند تا در زمینه های گوناگون فرهنگی به نوبه خود به ایفای نقش بپردازند و به سهم خود یک اقدام فرهنگی انجام دهند.

به عبارتی می خواهم بگویم که با گسترش ارتباطات، جامعه ایرانی، هرچند کمی بی نظم و جزیره ای اما دارد راه خود را می شناسد و در زمینه های مختلف به فرهنگسازی روی می آورد. 
از این روست که ما روزانه ده ها و بلکه صدها پیام که دارای مضمون فرهنگی هستند را دریافت می کنیم، فقط می ماند بخش عملی کردن این پیام ها که البته باید با دقت از میان انبوه پیام های رسیده، پیام های درست را اولویت بندی و اجرا کرد، کمی مشکل است، اما شدنی است.

 اگر مقایسه کنیم رفتارهای جامعه فعلی ایرانی را با رفتارهای سال های نه چندان دور، به وضوح آثار این رشد فرهنگی را می توان مشاهده کرد.

انتهای پیام/