1395/08/30

دکترعلی معین فر

بخش زیادی از گروه های متنوع قومی ایران مطالباتی دارند که ساختارشکن و تجزیه طلبانه نیست، به معنای دیگر از سنخ مطالبات اجتماعی؛ فرهنگی و مدیریتی است.

بسیاری از اقوام ایرانی از توسعه نامتوازن؛ عدم مشارکت در مدیریت های محلی، میانی و ملی ناراضی و گله مند هستند، بنابراین برای اینکه اصل همگرایی حفظ شود باید قدرت سیاسی و مدیریتی بر مبنایی اصل تنوع با محوریت شناسایی منزلت (نفی تحقیر، کلیشه سازی های قومی و توهین) و توزیع عادلانه منافع (حل ناموزنی منطقه ای) قاعده مند شود و این نیز میسر نمی شود مگر اینکه احزاب سیاسی شناسنامه دار و قوی با خلق فضای که مدارا و اعتدال سیاسی بر آن مسلط باشد.

 متاسفانه امروز نظام انتخاباتی کشور به صورتی است که بسیاری از سیاستمداران با مواضع افراطی بر روی موضوعات قومی آن را امتیاز و نفعی سیاسی برای رسیدن به منافع سخصی به شمار می آورند.

لذا می طلبد که با تشکیل احزاب قدرتمند در چارچوب قانون اساسی و حمایت قانونی از آنها  رهبران منطقه ای و ملی از دیگر گروه های قومی برای کسب موفقیت سیاسی حمایت کنند.

انتهای پیام/