اقتصاد و مردم 1395/03/18 |
![]() |
صدور سالانه بیش از 3 و نیم میلیون دلار صنایع دستی از آذربایجان غربی |
آذربایجان غربی تنها استان کشور است که با سه کشور جمهوری نخجوان، ترکیه و عراق مرز مشترک دارد. به گزارش نای قلم، آذربایجان غربی به دلیل هممرز بودن با سه کشور خارجی و نیز قومیتهای متعدد نهتنها رنگینکمان ادیان بلکه گلچینی از ایران کوچک صنایعدستی است. این استان با برخورداری از تمدن کهن و آثار تاریخی غنی و جاذبه های متعدد فرهنگی و طبیعی به عنوان یکی از قطب های مهم گردشگری در کشور محسوب می شود. جایگاه پرنقشونگار صنایعدستی در این دیار و فعالیت هنرمندان و تلاشگران شاخصی که دل درگرو تولید هنرهایی اصیل و ماندگار در راستای حفظ ارزشهای ملی و فرهنگی خوددارند به شکلی برجسته در این استان خودنمایی میکند. در این استان بیش از ۸۰ رشته صنایعدستی از نساجی سنتی، رودوزیهای سنتی، بافتههای داری، پوشاک سنتی، سفال و سرامیک، صنایعدستی چرمی، صنایعدستی فلزی گرفته تا هنرهای روی چوب، صنایعدستی روی شیشه، رنگرزی گیاهی و رفوگری فعال و اهالی هنر آن با خلق آثاری بینظیر از جایگاه ویژهای در کشور و حتی دنیا برخوردار هستند، که با وجود این امروز به دلایل مختلف ازجمله بیتوجهی، غفلت مسئولان، تغییر ذائقه مخاطب امروزی و نبود بازار یا بازاریابی مناسب بخشی از آن در حال فراموشی است. هر چند که مدیر کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی گفت: بیش از 3 و نیم میلیون دلار انواع صنایع دستی سالانه از آذربایجان غربی به خارج از کشور صادر می شود. جلیل جباری افزود: افرادی که در زمینه تولید صنایع دستی فعالیت دارند با تشکیل کارگاههای مناسب و تحت پوشش قرار دادن افراد از طریق صندوق کارآفرینی امید مورد حمایت مالی قرار می گیرند. وی اضافه کرد: با تفاهم نامه ای که با سازمان فنی و حرفه ای امضا شده امسال 300 نفر آموزش های لازم را برای تولید صنایع دستی با کیفیت فرا می گیرند. به گفته جباری افرادی که در زمینه صنایع دستی فعالیت داشته باشند و مهارت کافی را در این زمینه کسب کنند، تسهیلات دریافت می کنند. علیرغم وجود آثار فاخر و گاهاً منحصر به فرد صنایع دستی در آذربایجان غربی، باید اذعان کرد که سهم صنایع دستی استان در اشتغالزایی و تولید و درآمد ارزی آن رقمی بسیار ناچیز میباشد. نباید فراموش کنیم که بی توجهی به مشکلاتی که پیش روی صنایع دستی و هنرمندان این رشته است، فقط بی توجهی به سرنوشت هنرمندان و سرشت صنعت هنری ماندگار نیست بلکه بی توجهی به آخرین فرصت سرمایه ای ملی است و بی توجهی به هویت شکننده هنر اصیل کشور. انتهای پیام/ |