| گوی و میدان 1401/03/12 |
 |
| بایدها و نبایدهای کوهنوردی در تابستان |
گرمای هوا، طولانی بودن روز، تعطیلی مراکز آموزشی و ... از جمله مواردی است که در فصل گرما افراد بیشتری را راهی ارتفاعات کوهستانی و کوهنوردی کرده است، افرادی که اگر بعضی از نکات ایمنی را رعایت نکنند، ممکن است دچار حوادث جبران ناپذیری شوند. در همین راستا توصیه‌ها و هشدارهای لازم به شهروندان ارائه می‌شود. * در فصل تابستان شاهد حضور بیشتر مردم در کوهستان‌ها هستیم، افرادی که عمدتا آشنایی چندانی با اصول و فنون کوهنوردی حرفه‌ای نداشته و صرفا برای تفریح روانه این مناطق می‌شوند. چنین افرادی ممکن است دچار حوادثی مانند سقوط از ارتفاع، آسیب دیدگی ناشی از سقوط سنگ، گرمازدگی، مفقودی و ... شوند. * به‌طورکلی می‌توان گفت که جنس برخی از مخاطرات در فصل زمستان متفاوت از مخاطراتی است که در فصل تابستان کوهنوردان را تهدید می‌کند، به عنوان مثال ریزش بهمن، سرمازدگی و ... از جمله حوادث فصل زمستان است. اما با توجه به اینکه در فضل تابستان قرارداریم، هشدارها نیز مربوط به همین ایام ارائه شده است. * باید یک کوله‌پشتی مناسب برای کوهنوردی انتخاب شود، نباید داخل این کوله بسیار سنگین و پر از وسایل غیرمرتبط شود. بهتر است متناسب با مدت زمان کوهنوردی و همچنین با مشورت راهنمای گروه تجهیزات و لوازم مورد نیاز را در این کوله قرار داد. * بر اساس توصیه‌های ایمنی، در کوهستان لازم است شهروندان همیشه با اطلاع از تغییرات جوی و اطمینان از مناسب بودن شرایط، اقدام به کوهنوردی کنند و موادغذایی و آب نیز به همراه داشته باشند. در کوهستان باید از خوردن میوه‌های درختان پرهیز شود، همچنین توصیه می‌شود که از نوشیدن آب‌هایی که منشا آن نامشخص است، خودداری شود، چرا که ممکن است منجر به مسمومیت شود. * مناسب نبودن کفش علاوه بر اینکه موجب خستگی زودهنگام و آسیب به پاها می‌شود، می‌تواند در فضای ناهموار کوهستان باعث پیچ خوردن پا، زمین خوردن و حتی سقوط از ارتفاع هم بشود. *همچنین توصیه می‌شود که کوهنوردان حتما لباس مناسب برای صعود به همراه داشته باشند، از کلاه آفتاب‌گیر و عینک آفتابی هم استفاده شود.استفاده کرم ضد آفتاب برای جلوگیری از آفتاب سوختگی توصیه می‌شود. * در کوهنوردی گاهی کوچکترین اشتباه، منجر به حادثه‌ای بزرگ می‌شود. غلطاندن سنگ یکی از مواردی است که بسیار خطرناک است، چرا که ممکن است بر سر فرد دیگری که در ارتفاع پایین‌تری قرار گرفته سقوط کند. همچنین نباید سنگ‌ها را جابجا کرد و منجر به ریزش آن شد چرا که ممکن است سنگ‌ها سلسله‌وار ریزش کنند. * حرکت از لبه ارتفاعات، انجام حرکات نمایشی و خودنمایی، بالارفتن از سنگ‌های ناپایدار و ... نیز از جمله اقداماتی است که به جد باید از آن پرهیز شود. * توصیه می‌شود که شهروندان از کوهنوردی انفرادی پرهیز کنند. کوهنوردی گروهی احتمال خطر را کاهش داده و در عین حال در صورت بروز حادثه امدادرسانی را تسریع می‌کند. از این رو تنظیم برنامه و سرعت حرکت گروه، باید مطابق با توان ضعیف‌ترین فرد گروه باشد. * از آن جایی که کوهنوردی ورزش دسته جمعی است، هیچگاه نباید از گروه جدا شد. جدا شدن از گروه احتمال بروز حادثه را افزایش می‌دهد. همچنین لازم است افراد همیشه در ارتفاعات و حوادث کوهستان، همیار سایر گروه بوده و از امدادرسانی کوتاهی نکنند. لازم است از شوخی کردن با دیگر اعضای گروه نیز خودداری شود. * شهروندان توجه داشته باشند که اگر در کوهستان گم شدند، در پایین آمدن از کوه عجله نکنند و با مشورت بهترین راه فرود را پیدا کنند. بهتر است قبل از تاریک شدن هوا، کوه ترک شود و در غیر این صورت می‌توان با امدادگران تماس گرفت. البته در هنگام تماس با شماره‌های امدادی مانند ۱۲۵ باید توجه داشت که از اشغال نگه‌داشتن تلفن پرهیز شده و تا حد امکان شارژ گوشی را نگه‌داری کرد تا امکان تماس با افراد مفقود شده از بین نرود. * لازم است با نیروهای امدادی همکاری شود، برای مثال زمانی که نیروهای امدادی به طرف فرد مفقودی یا حادثه دیده در حرکتند، نباید موقعیت یا مسیر را تغییر داد. * ضروری است که از بیراهه رفتن در کوه پرهیز شود، راه میانبر ناشناس بسیار خطرناک تر از راه اصلی طولانی است. پس لازم است این موارد مورد توجه قرار بگیرد. همچنین بهتر است کوهنوردان همواره مسیر و زمان برگشت خود را به اطلاع دیگران برسانند و کروکی یا نقشه نیز به همراه داشته باشند. * توجه به هشدارهای ایمنی ضامن سلامتی در کوهستان است. لازم است در کوهستان حرکت به طور آهسته و با ریتم مناسب باشد و از تندروی و دویدن در کوهستان پرهیز شود. * ارتفاع مناسب صعود برای افراد خاص متفاوت است، به عنوان مثال لازم است کودکان زیر سن هشت سال، افراد بالای ۷۰ سال و افراد دارای برخی بیماری‌های خاص از صعود به ارتفاعات بالاتر از ۳۰۰۰ متر پرهیز کنند. باید توجه داشت در صورت همراه بودن نوزادان و کودکان در هنگام صعود به ارتفاعات، به دلیل عدم توانایی در بیان علائم بیماری‌های ارتفاعات توسط آنان، بایست توجه و مراقبت بیشتری از آنها انجام شود. *در ارتفاعات هرگونه علامتی چون سردرد، سرگیجه، تهوع، استفراغ، عدم تعادل، اختلال در خواب و ... باید به بیماری‌های حاد کوهستان نسبت داده شود مگر خلاف آن ثابت شود. بهترین و موثرترین اقدام در صورت بروز این علائم نیز کاهش ارتفاع و حرکت به سمت پایین دانست. * چنانچه تله کابین از حرکت باز ایستاد، باید خونسردی حفظ شده و به هیچ عنوان سعی بر خروج از کابین شود، چرا که دستگاه بر روی حساسیت بالایی تنظیم شده و با کوچکترین اشاره دستگاه‌های الکترونیکی فرمان ایست می‌دهند و ممکن است ناگهان حرکت خود را از سر بگیرند. در موارد استثنایی ممکن است برای بررسی فنی دقیق، حتی یک ساعت بیشتر کابین ها متوقف باشند اما کوچک ترین خطری به همراه نخواهد داشت و بهترین محل استقرار در کابین است. * لازم است از روشن کردن آتش در کوهستان و به خصوص در مجاورت درختان و ... پرهیز شود، چرا که ممکن است باعث آتش‌سوزی درختان شود. همچنین حتما باید کیسه‌ای برای جمع‌آوری زباله همراه کوهنوردان باشد تا زباله‌های خود را به پایین منتقل کنند. زباله رها شده در کوهستان می‌تواند به حیوانات آسیب رسانده و حتی موجب آتش‌سوزی هم بشود. کد خبرنگار: 983126 انتهای پیام/ |