| جامعه و شهروند 1400/12/08 |
 |
| خودآموز رفت و آمد در ارومیه، شهری بدون سیستم حمل و نقل عمومی |
سونیا بدیع/ از آنجایی که یک خط در میان راننده اتوبوس‌های ارومیه قهر می‌کنند، تاکسی‌ها هم به امید یافتن مسافر چاق و چله و دربستی مُدام در حال دور دور هستند، بودجه ما مستضعفان، پابرهنگان و طفلان مُسلم هم به تاکسی اینترنتی نمی‌رسد، پس لازم است هر شهروند ارومیه‌ای یک خودآموز "رفت و آمد در شهر بدون سیستم حمل و نقل عمومی" داشته باشد و به نوبت آن را به دیگر بدبخت و بیچاره‌ها امانت بدهد. پیشگفتار: اول اینکه باید خدا را شکر کنیم که رانندگان اتوبوس‌ها قهر قهرو هستند، چون با توجه به اینکه از عهد دایناسورها باقی مانده‌اند، در صورت تصادف کردن‌مان، تنها کاری که فرشته‌ها می‌توانند برای ما بکنند، جلوگیری از شکستن ناخن‌مان است، چون با این مبالغ صدقه‌ای که ما می‌پردازیم، فقط همین اندازه فرشته‌ها کار راه می‌اندازند! راهکار نخست: قطارسواری می‌توانیم از ذهن خلاق‌مان کمک گرفته، تصور کنیم قطار شهری سوار شده‌ایم، مواد لازم برای این تخیل دو لب و دهن است که صدای چی چی کو کو چی چی کو کو در بیاوریم. بعد هم با سرعت دو کف دست را به سینه بعد به زانوها بکوبیم! راهکار دوم: هواپیماسواری اینجا نیز به قدرت تخیل و بازگشت به خاطرات نیاز داریم، یادتان هست که مادرمان برای اینکه دو کاسه آبگوشت، پنج دیس بزرگ پر از گوشت، سیب‌زمینی و گوجه داخل حلق‌مان کند و بعد با دو پارچ دوغ مواد غذایی را به پایین هُل دهد، از چه تکنولوژی استفاده می‌کرد، بلهههه ! مادر می‌گفت دهنت باز کن " اَ اَ اَ کُن، هواپیما بیاد" ما هم مثل شاسخول‌ها دهن‌مان ۱۸۰ درجه باز می‌کردیم ! راهکار سوم: پیتیکو پیتیکو شما هم لابد شنیده‌اید که بسیاری از بازی‌های ما در دوران کودکی، منشاء الهام برای حل مشکلات در بزرگسالی است مثلا می‌توانیم مثل دوران کودکی یک چوب دستی برداشته، لای پاها بزاریم و پیتیکو پیتیکو برویم ! راهکار چهارم: استفاده از الاغ‌های عزیز می‌توانیم از الاغ‌های عزیز و گرامی کمک بگیریم، البته ابتدا بابت اینکه " الاغ و خر" صدای‌شان کرده‌ایم، عذرخواهی کرده و یک اسم شکیل برای شان انتخاب کنیم، بعد نسبت به نصب شماره پلاک، آینه بغل، چراغ راهنما و ... اقدام کنیم و از مسئولان درخواست کنیم خط ویژه الاغ‌ها در خیابان‌ها ایجاد شود. راهکار چهارم: نیشگون گرفتن می‌توانیم یک نفر را نیشگون بگیریم، یا اینکه با یک سیلی چرب و چیلی غافلگیرش کنیم، بعد وقتی آن فرد دنبال‌مان می‌کند، تا تلافی کند، ما نیز برای اینکه در چنگ ایشان گرفتار نشویم، با دوی استقامت صحنه را ترک کنیم و نتیجه اخلاقی اینکه در مدت اندکی به مقصد برسیم! راهکار پنجم: تایر بازی می‌توانیم به سبک دوران کودکی چند نفر جمع شویم، تایر دوچرخه برداریم و قِل بدهیم، هم خاطرات دوران کودکی زنده می‌شود، هم وصف العیش نصف العیش؛ دست‌مان که به تویوب می‌خورد، حس ماشین‌سواری دست می‌دهد و هم تصور می‌کنیم در یک رالی لاستیک‌رانی شرکت کرده‌ایم. راهکار ششم: دویدن پشت سر خودروهای لوکس یکی از بهترین راهکارها دویدن پشت سر خودروهای لوکس و شخصی است، نه تنها به مقصد می‌رسیم بلکه این دوندگی برای تقویت قلب، قوای عضلانی و افزایش انرژی موثر است. راهکار هفتم: موشک درست کردن با کاغذ با کاغذ موشک درست کنیم و در مسیر جریان هوا، به دامان باد بسپاریم، خودمان هم دنبالش بدویم، این طوری علاوه بر اینکه با حس مفرح و شادمانه‌ای به مقصد نزدیک می‌شویم، بلکه روح خودباوری هم در وجودمان فواره می‌زند، چون بالاخره شوخی که نیست، موشک درست کرده‌ایم، موشک ! نتیجه: نتیجه نگیری نداریم، کل زور من همین بود، لطفا بی‌زحمت خواهشا اسم من را به عنوان برنده بخش طنز جشنواره شهرنگار اعلام کنید و تامام! انتهای پیام/ |