1399/10/09

یکی از موضوعاتی که همراه با شیوع کرونا خیلی سریع مورد توجه قرار گرفت، پدیده «دورکاری» بود. اسفند 98 وقتی حضور کرونا در جامعه تأیید شد، کسب‌وکارها مجبور شدند خیلی سریع روال عادی فرایندهای اداری خود را بازنگری کنند. یکی از گزینه‌های روی میز مدیران، دورکارکردن بخش قابل‌توجهی از کارکنان بود.

سایت کاریابی و استخدام جاب‌ویژن برای بررسی وضعیت دورکاری کارمندان در ایران، ﯾﮏ ﻧﻈﺮﺳـﻨﺠﯽ گسترده برگزار کرد که 507 ﺳﺎزﻣﺎن خصوصی در آن ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. در ادامه به بررسی بخشی از نظرات سازمان‌ها درباره تجربه استفاده از دورکاری می‌پردازیم.

*فقط 50 درصد دورکاری را امتحان کردند

ترافیک فردای تعطیلات نوروز 99 را یادتان هست؟ دلیل اصلی آن فراخوانی نیروهای دورکار و بازگشایی سازمان‌هایی بود که اسفند به‌خاطر کرونا به حالت تعطیل یا نیمه‌تعطیل درآمده بودند. از 507 سازمانی که در این نظرسنجی شرکت کردند، تقریبا فقط نصف آنها دورکاری را امتحان کردند و کل یا بخشی از نیروهای خود را برای مدتی دورکار کردند. جالب است درحالی‌که نزدیک به 50 سازمان بیش از 80 درصد نیروی کار خود را دورکار کردند، نیمی از شرکت‌ها با حضور تمام کارکنان خود در شرکت به فعالیت خود ادامه دادند.

*دورکاری خوب بود؟

از بین سازمان‌هایی که دورکاری را امتحان کردند، تنها حدود 30درصد از سازمان‌ها گفته‌اند که بازدهی همکارانشان پایین آمده است و حدود 70درصد از کارفرمایان اعتقاد دارند دورکاری یا تأثیر منفی بر عملکرد کارمندان نداشته یا حتی منجر به بهترشدن بازدهی هم شده‌ است. از نظر سازمان‌ها، حذف رفت‌‌وآمد به شرکت و صرفه‌جویی در هزینه و زمان، عمده‌ترین دلایل بهترشدن بازدهی کارکنان بوده است.

*خداحافظی با دورکاری در وضعیت سفید

با وجود عدم اعلام نارضایتی از افت عملکرد کارکنان دورکار، فقط ۲.۱۷درصد از سازمان‌های شرکت‌کننده در این نظرسنجی مایل به ادامه دورکاری بعد از سفیدشدن وضعیت همه‌گیری کرونا هستند. یعنی 83 درصد اعلام کرده‌اند که به حالت قبل، یعنی حضور فیزیکی باز خواهند گشت.

*سازمان‌ها دلایل خودشان را دارند

سازمان‌ها دلایل مختلفی برای اجرا نکردن شیوه دورکاری اعلام کردند که مهم‌ترین آنها عبارت است از نبودن نظارت کافی روی کار افراد، عدم دسترسی بعضی کارکنان به امکانات و زیرساخت‌های مناسب دورکاری و سخت‌بودن تعامل گروهی به‌صورت دورکاری.

*همون همیشگی

نکته‌ای که در این گزارش بیش از هر چیز به چشم می‌آید، همان اصرار سازمان‌ها به لغو شرایط دورکاری در روزهایی است که وضعیت سفید شده باشد. درحالی‌که 70 درصد سازمان‌ها گفته‌اند که دورکاری اثر بدی روی بازدهی افراد نداشته است ولی فقط 17درصد آنها اعلام کردند که حاضرند دورکاری را در دستور کار خود نگه دارند. دورکاری برای همه به یک شکل نبوده است و مطلوبیت آن برای یک نفر که در خانه بچه کوچک پرسروصدا دارد، بسیار فرق می‌کند با کسی که نه‌تنها در خانه آرامش بیشتری دارد بلکه ساعت‌ها در رفت‌وآمدش صرفه‌جویی ایجاد شده است، ولی هر چه بوده، الان پس از گذشته قریب به یک سال از همه‌گیری ویروس کووید-19 و تجربه دورکاری، افراد فهمیده‌اند که آیا دورکاری برای آنها مناسب است یا خیر. می‌ماند سازمان‌ها که ببینند چه روشی برای خودشان و کارکنانشان بهتر است.

کد خبرنگار: 983127

انتهای پیام/