1399/09/25

ابراهیم جعفری/ پژوهش در عرصه‌های گوناگون یک کشور نماد بالندگی، رشد و همگام‌شدن با تحولات دنیای معاصر است و هفته پژوهش هر سال بیدار‌باشی تازه در جهت لزوم توجه بیشتر به این موضوع بنیادی بوده و فرصت مغتنمی است تا با تأکید بر لزوم روی‌آوری جامعه به کند‌و‌کاو در مسائل، دستگاه‌های تبلیغاتی نظیر صدا‌و‌سیما، روزنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی موضوع خطیر تحقیق را در میان مردم‌ و به‌خصوص فرهیختگان نهادینه کرده و در زمره معارف عمومی قرار دهند.

اگر تحقیق را پنجره‌ای به سوی آینده و گشودن معبری در قلمرو وسیع مجهولات برای دستیابی به عرصه پرفروغ دانایی قلمداد كنیم، بدون تردید پژوهشگران، مجاهدانی هستند که بشریت را از دریای متلاطم‌ جهل به ساحل نجات رهنمون می‌‌کنند؛ از این‌رو جا دارد ارج‌گذاری به پژوهشگران را در صدر برنامه‌های این هفته قرار دهیم.

نکوداشت مقام علمی پژوهشگران برخاسته از ضرورت توجه به مقام و منزلت دانش و دانشمندان در اندیشه، نظام و جامعه اسلامی است. خداوند پایگاه مؤمنان و دانشمندان را رفعت بخشیده است و پیامبر بزرگ او، عالمان را در زمین مثل ستارگان در آسمان موجب یافتن راه درست می‌داند و برتری عالم را بر عابد به برتری ماه بر ستارگان دیگر در شب چهاردهم تشبیه کرده است. به گفته امیر ‌مؤمنان حضرت علی‌(ع) «شناخت مقام علم، خود مرتبه‌ای از طاعت است» و «هرکس به عالمی احترام گذارد، همچون احترامی است که به پروردگار خود گذاشته است‌». از این‌رو حرمت‌گذاری به دانشمندان یک وظیفه دینی است که باید به عزمی ملی و رویه‌ای عمومی برای شکوفایی و بالندگی علمی کشور منجر شود.

اگر‌چه «دانش» امروزه از ضروریات حیات، عزت و اقتدار هر جامعه است، اما برای کسب آن نمی‌توان به فضیلت دانستن علم اکتفا کرد. دانش محصول اندیشه و زندگی «دانشمندان» است. به این سبب باید به فرایند تولید آن اندیشید و مقتضیات و موجبات پیدایش و رشد آن را شناخت و فراهم کرد. حرمت‌گذاری به علم، توجه به علم و عالمان در جامعه و نظام اسلامی مسئولیتی بزرگ در همه سطوح تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری است. پس باید زمینه‌های این مهم را فراهم کرد؛ چرا‌که فراهم‌آوردن زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی رشد و شکوفایی علوم است که توسعه علمی را به دنبال می‌آورد و این ایده زمانی اجرائی می‌شود که در همه جای جامعه، دانشمندان، محققان و متفکران قدر ببینند و بر صدر نشینند. نمی‌توان مصرف‌کننده محصول علم بود و مسیر دشوار و طولانی تولید آن را ندید و پاس نداشت.

دانش حاصل عمر و ایثار دانشمند و دست‌و‌پنجه نرم‌کردن او با مشکلات و دشواری‌های گوناگون زندگی است. پس «عالم» را باید شناخت و حرمت گذاشت تا جریان علم زنده بماند و همه‌گیر شود. هفته پژوهش در هر سال نشانگر آن است که حکایت توسعه علمی همچنان باقی است. فرایند پژوهش همواره زنده، پویا و جاویدان است. این حرکت باید همچون خونی حیات‌بخش در رگ‌های پیکره این مرز و بوم جریان یابد تا توسعه پایدار ارمغان آن باشد.

فراموش نکنیم که با پژوهش، بهشت حقیقت دست‌یافتنی است و به قول اندیشمندی بزرگ، پای معیشت‌مان را تنها می‌توانیم به اندازه گلیم معرفتمان دراز کنیم.

انتهای پیام/