1399/09/23

مریم یوسفی / زماني‌که فرد از مرحله کودکي‌- نوجواني و سن بحران هويت بيرون مي‌آيد، جواني نام دارد. فردي که 12-16 ساله است را نوجوان مي‌نامند. نوجوانان در اين سن دچار بحران هويت هستند از اين جهت که کودک و جوان نيستند. فرد بعد از گذراندن دوره نوجواني (17سالگي به بعد) بلوغ فکري و جنسي پيدا مي‌کند.

از سن 18 تا 30 سالگي را سن جواني مي نامند. در اين مرحله فرد بسيار پرغرور و سرشار از هيجان است. اکثر انقلاب ها، جنبش‌ها، نهضت‌ها، دگرگوني و تغييرات اجتماعي که در يک کشور به‌وجود مي‌آيد از سمت قشر جوان صورت مي‌گيرد و معمولا زمام امور در دست جوانان است.

سرمايه ملي هر کشوري جوانان هستند، متحول کننده، تغييردهنده و دگرگون کردن يک جامعه به دست جوانان صورت مي‌گيرد. جوانان ايراني جواني نمي‌کنند، که داراي دلايل مختلفي است. زمانيکه جوان ايراني از مرحله نوجواني خارج شد بايد شاهد امر و نهي و بايدها و نبايدها باشد در صورتيکه به سن قانوني رسيده است و مي‌تواند در مراسمات اجتماعي شرکت کند بنابراين بايد داراي استقلال در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي باشد.

جوان پس از ورود به مرحله جواني تمايل دارد نسبت به خانواده استقلال داشته باشد و با حضورش در اجتماع خودي نشان دهد؛ اما متاسفانه پرِ پرواز ندارد. اکثر افراد جامعه مشکلات و درگيري‌هاي اقتصادي دارند. مشکل عظيمي که براي اکثر قشر جامعه خصوصا جواني که مي‌خواهد انرژي خود را تخليه کنند وجود دارد، نبود پول است. با توجه به شرايط اقتصادي حاکم بر جامعه نمي‌تواند در رشته‌اي که تحصيل و هزينه بسيار کرده، شغل مناسبي پيدا کند.

مشکل اقتصادي مادر همه مشکلات در کشور ماست. انرژي منفي جوان آزاد نمي‌شود. امکانات مطلوبي براي بورسيه، تحصيل، ازدواج، تفريح و... وجود ندارد. اين مسائل در کشورهاي جهان سوم وجود دارد، زيرا توزيع عادلانه نيست. دولت از بودجه کافي برخوردار است زيرا ايران کشوري با منابع انرژي و طبيعي سرشار است؛ منابع طبيعي بسياري دارد همچنين پر خيز از نظر صنعت توريسم و نفت است. دولت با توجه به بودجه‌اي که در اختيار دارد اگر رانت‌خواري، پولشويي و اختلاس‌ها نباشد مي‌تواند يارانه تحصيلي، تفريحي، ورزشي به مردم بپردازد. افراد جامعه در ايران دچار روزمرگي شده‌اند؛ صبح تا شب مشغول کار کردن هستند تا از عهده پرداخت هزينه‌هاي جاري زندگي برآيند، بنابراين به تفريح کردن نمي‌رسند.

جامعه‌شناس

انتهای پیام/