1399/06/26

رضا صادقیان/ هر روز شاهد نشر ده‌ها خبر و فیلم در صفحات، گروه‌های اجتماعی، کانال‌های اطلاع‌رسانی، سایت‌های خبری و رسانه‌ها درباره سرقت هستیم. کیف قاپی، دزدیدن تلفن همراه، پخش خودرو، لاستیک زاپاس، منازل و... تنها بخشی از نا امنی در خیابان‌های شهر است.

با شیوع ویروس کرونا و کاهش درآمد برخی از مشاغل، واحدهای تولیدی و کسب و کارهای مرتبط با بخش خصوصی از قبیل تالارها، رستوران‌ها، حمل و نقل و... آمارهای بیکاری نیز افزایش یافت(خبرگزاری تسنیم). کارگران و نیروی کاری که احتمالا بیمه بیکاری شامل حالشان نشده و تمام منبع درآمد ماهیانه خود را از کف داده‌اند. با این وجود آمارهای مرتبط تا پایان اردیبهشت ماه سال جاری حکایت از افزایش چشم‌گیر دریافت کنندگان بیمه کاری می‌دهند، نقشه پراکندگی این نیروی بیکار نیز به غیر از استان خراسان شمالی و ایلام حکایت از آن دارد که اکثر استان‌های کشور با پدیده بیکاری مواجهه شده‌اند(روزنامه شرق)

در کنار آمار بیکاری می‌بایست به معضل دیگری نیز اشاره کرد، دشواره‌ای که افزایش نرخ آن به بیکاری در جامعه ارتباط مستقیم دارد. پلیس آگاهی اعلام کرده است: 50 درصد دزدها در سه ماه ابتدای سال «بار اولی» هستند. در اینجا ما با دزدهایی سر و کار داریم که نه تنها سابقه دزدی نداشته‌اند، بلکه برای نخستین بار اقدام به سرقت کردند. دزدهای بار اولی را می‌توان نیروی کار بیکار شده طی ماه‌های اخیر عنوان کرد، افرادی که از روی ناچاری، نداشتن پس‌انداز و ناتوانی در تامین نیازهای روزمره زندگی به سوی سرقت کشیده شده‌اند.

دزد اولی‌ها زاییده شیوع ویروس کرونا و نابسامانی در حوزه اقتصاد هستند. همچنین براساس اطلاعات منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران و در مقایسه با آمارهای مربوط به سرقت در سال 98، شاهد رشد هفت درصدی دزدی در کشور هستیم.

جولان بی‌امان سارقان موتور سوار در خیابان‌های شهرهای بزرگ نشانه روشن موج گسترش فقر در جامعه است. فقری که انسان‌های ندار، بیکار، فاقد امنیت شغلی و گرفتار آمده در کوه مشکلات اقتصادی را وادار می‌کند تا با حملات وحشیانه، حمل قمه، چاقو و تهدید به مرگ، زنان و مردان را در خیابان‌های خلوت به دام انداخته و دارایی آن را بستاند.

براساس تجربه افرادی که اموال شخصی آنها با توسل به زور توسط سارقان مورد سرقت واقع شده‌اند، بسیار تلخ است. تجربه‌ای که برای هفته‌ها و ماه‌ها با فرد باقی می‌ماند. حس ترس، ترسیدن از جان، نگرانی دایم، مال باختگی بخش جدا نشدنی از زندگی عادی فرد می‌شود.

انتهای پیام/