1399/05/25

دکتر حسین معافی/ در آموزش‌های حضوری نقش معلم، مهم و تعیین‌کننده و یک نقش محوری است که سایر عامل مؤثر در یادگیری را تحت کنترل خود دارد ولی در آموزش های مجازی و برخط که امروزه در سراسر دنیا مورد استقبال قرار گرفته، نقش سایر عوامل از جمله والدین و خانواده‌ها پررنگ‌تر شده است.

آموزش های مجازی فرصت خوبی برای دانش آموزان فعال، خودکنترل و خودخوان است که از تمام ظرفیت‌ها و امکانات برای یادگیری بهتر استفاده کنند در حالی که اکثر دانش‌آموزان احتیاج به راهنمایی، نظارت، کنترل و تشویق بیشتری برای یادگیری آموزش‌های مجازی دارند که خانواده‌ها باید توجه ویژه‌ای را به این امر کنند.

فراهم آوردن ابزار و وسایل و فناوری‌های لازم برای آموزش‌های مجازی و ایجاد محیطی امن و آرام در خانواده از وظایف والدین است که محیطی پرشور و نشاط را جهت آموزش‌های مجازی در منزل مهیا سازند و حس مسؤلیت‌پذیری را در قبال انجام وظایف شخصی دانش‌آموزان تقویت کنند.

بی‌شک نقش نظارتی والدین در آموزش‌های مجازی و برخط مخصوصاً در دوره ابتدایی نقش برجسته‌ای است که بدون نظارت، کنترل و حمایت والدین یادگیری معنی دار محقق نمی شود. این نظارت و کنترل باید هم در تدریس ها و آموزش ها و هم در آزمون های مجازی و برخط  صورت پذیرد. اگر چه خود والدین نیز باید آموزش های لازم را در مباحث علمی و رسانه ای برای یادگیری بهتر فرزندان فراگیرند.

در زمان قرنطیه خانگی اولیاء باید شرایطی ایجاد کنند که دانش آموزان به تقویت مهارت‌های عملی و دستی، فعالیت های ورزشی، فعالیت‌های فرهنگی- هنری  نیز بپردازند و با مطالعه کتاب‌های غیردرسی اوقات فراغت خود در منزل را به نحو شایسته ای سپری کنند.

والدین باید بتوانند در کنار نقش مهم پدر و مادری، نقش معلم و یا همیار معلم را ایفا کنند تا از اضطراب و استرس فرزندان بکاهند و برای بهروری بالا در امر یادگیری مؤثر باشند. بهترین راه برای حل مسائل و مشکلات، تغییر شرایط نیست، بلکه تغییر خودمان است.

خانواده ها و والدین به جای مداخله در کار مربی و معلم به مشارکت در امر آموزش بپردازند و معلمان و مربیان نیز باید پذیرای این مشارکت باشند و مدرسه نیز زمینه را برای گفت‌وگوی بین معلم و اولیاء و آگاهی‌بخشی از نقش هریک در امر خطیر یادگیری، فراهم کند.

در کلاس های حضوری در مدرسه همراه داشتن گوشی موبایل و تبلت ممنوع است ولی در آموزش های مجازی یک ابزار لازم و ضروری است، این امر تعارض آشکاری است که باید پاسخی روشن از سوی مسؤلان برای آن در نظر گرفته شود.

آسیب پذیر بودن دانش‌آموزان در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی موضوعی است که هم آموزش و پرورش و هم خانواده ها باید به آن توجه بیشتری کنند و تمهیدات و تدابیر لازم را بیندیشند و آموزش های لازم در این زمینه برای دانش آموزان و اولیاء از سوی نهادهای فرهنگی در نظر گرفته شود.

به طور خلاصه می توان مهمترین نقش والدین در آموزش های مجازی را به صورت زیر خلاصه کرد:

-فراهم کردن ابزار و فناوری های لازم

-ایجاد محیطی آرام و امن برای یادگیری بهتر

-آشنایی با سواد علمی و سواد رسانه ای

-فراهم کردن محیطی شاداب، پر نشاط و بدون اضطراب و استرس

-نظارت بر فعالیت ها و پیگیری برنامه های آموزشی مدرسه

-کنترل و نظارت بر انجام تکالیف در منزل

-مراقبت و کنترل فرزندان در زمان برگزاری آزمون های مجازی

-ارتباط مؤثر با معلم ، مشاور و عوامل مدرسه در جهت مشارکت جویی در امر آموزش

-توجه به فعالیت های ورزشی، پرورشی و فرهنگی - هنری در منزل

-مراقبت و کنترل فرزندان در برابر آسیب های فضای مجازی و شبکه های اجتماعی

-تقویت مهارت‌های زندگی و ترغیب به مسؤلیت پذیری در قبال انجام وظایف شخصی

-تشویق به مطالعه کتاب های غیر درسی

والدین گرامی بدانند که شرایط سخت یادگیری و مشکلات موجود در بحث آموزش های مجازی، تقریباً برای همه وجود دارد و کاهش انگیزه فرزندان در این شرایط امری طبیعی است و امیدواریم که در آینده فرصت مناسب برای جبران به وجود آید.

یادمان باشد که بهترین راه برای حل مسائل و مشکلات، تغییر شرایط نیست، بلکه تغییر خودمان است.

انتهای پیام/