1399/04/17

امیر داداشی/ با مدرن‌شدن سبک زندگی ایرانیان، بیش از یک دهه است که برگزاری مراسم جشن و عزا نیز سبک و سیاق خاص خود را پیدا کرده‌ است. بسیاری از عروس‌ها و دامادهای امروزی چنان از آرزویشان برای پوشیدن لباس جشن ازدواج سخن می‌گویند که گویا میزان خوشبختی آنها منوط به جلال و جبروت مراسمی است که در روز پیوندشان برگزار می‌کنند.

چنین فرهنگی از اوایل دهه ۸۰ است که بین ایرانیان عمومیت پیدا کرده و گاه مشاهده می‌شود بعضی خانواده‌ها آنچنان که به شیوه برگزاری مراسم مختلف اهمیت می‌دهند، آینده فرزندانشان را در نظر نمی‌گیرند. با توجه به افزایش هزینه‌ها، بسیاری از زوجین برای اینکه به مراسم خود شکوه ظاهری ببخشند زیر بار وام‌های سنگین می‌روند تا کلیشه «مراسم آبرومندانه» را تمام و کمال رعایت کرده باشند.

مراسم عزا نیز کم از بزم‌های امروزی ندارند و گویا هرچه لاکچری‌تر برگزار شوند، روح متوفی با آرامش بیشتری از این دنیا جدا می‌شود. با رواج چنین فرهنگی، این تالارهای پذیرایی بوده‌اند که در سال‌های اخیر رونق و گسترش خاصی پیدا کرده‌اند. چراکه مراسم عزا و عروسی هیچ‌گاه تمام‌شدنی نیستند و از لحاظ اقتصادی همواره با مازاد تقاضا هم مواجه است. از این رو در این سال‌ها راه‌اندازی تالار پذیرایی به یکی از بهترین گزینه‌های سرمایه‌گذاری تبدیل شده است.

با این حال، شیوع کرونا هرچه صاحبان این صنف رشته بودند را یک‌شبه پنبه کرد و اکنون دیگر بیش از چهار ماه است که فعالیت صنفی را که همواره با وفور تقاضا مواجه بود بدون تقاضا گذاشته است.

نفوذ کرونا به اقتصاد تالارهای پذیرایی باعث شده تا در این مدت بسیاری از فعالیت این صنف طعم تلخ رکود و حتی ورشکستگی را بچشند. در پي پاندمي کرونا بسياري از مشاغل و کسب‌وکارها رونق خود را از دست دادند. به‌ويژه شيوع اين بيماري در اسفند و از دست رفتن بازار شب عيد، بسياري از اصناف را دچار زياني کرد که شايد در هيچ دوره‌اي آن را تجربه نکردند. حتي تحريم و جنگ هم نتوانسته بودند همچون کرونا گريبان صاحبان کسب‌وکار را بگيرند. اما ويروس ناشناخته کوويد-19 چنان به جان کسب‌وکارها افتاد که بسياري از کارشناسان بين‌المللي آسيب‌هاي اقتصادي آن را در خوش‌بينانه‌ترين حالت برابر با دو جنگ جهاني يک قرن اخير مي‌دانند. در اين بين تالارهاي پذيرايي که همواره چشمداشت ويژه‌اي به روزهاي پاياني سال دارند، ازجمله اصنافي بودند که زيان هنگفتي را متحمل شدند. چراکه طبق تصميم ستاد ملي مبارزه با کرونا اين صنف حداقل براي دو ماه تعطيل ماند.

با کاهش سخت‌گيري‌ها آنها موظف شدند مشروط بر رعايت پروتکل‌هاي بهداشتي و حفظ فاصله اجتماعي مراسم مختلف را برگزار کنند. آمار اوليه نشان مي‌دهد که هر تالار پذيرايي در اين مدت حداقل بين 500 ميليون تا دو ميليارد تومان زيان ديده است. زوجيني که در بهمن 98 براي رزرو تاريخ به تالارها مراجعه مي‌کردند شايد موفق نشده بودند تا پايان سال جايي براي خود پيدا کنند، اما اپيدمي کرونا باعث شد تا صاحبان تالارها تمام پيش‌پرداخت‌ها را عودت دهند و دستشان حتي براي پرداخت حقوق کارکنان خالي بماند. البته ‌بررسي‌هاي ميداني حاکي از آن است که اغلب کارگران تالارها به‌صورت روزمزد کار مي‌کنند و از مزايايي نظير بيمه و ... برخوردار نيستند. از اين رو بيشتر تالارها جزو کارگاه‌هاي با شمار نيروي کار زير 10 نفر به حساب مي‌آيند. در نتيجه در بررسي تاثير تعطيلي تالارها بر افزايش بيکاري مي‌توان به تغيير شغل کارگران روزمزد اشاره کرد. گروه کمي از نيروي انساني شاغل در اين تالارها داراي پوشش بيمه‌اي و شغل ثابت هستند که البته نبايد آنها را هم فراموش کرد.

*افزايش هزينه ازدواج؛ کاهش تقاضاي تالارها

با کاهش برگزاري مراسم جشن و عزا در تالارهاي پذيرايي حالا فعالان اين صنعت از به‌شماره‌افتادن نفس تالارهاي پذيرايي سخن مي‌گويند. تالارهايي که خود روزي بخت‌گشايي جوانان بودند، حالا در مواجهه با کرونا خود دچار بخت‌برگشتي شده‌اند و کاري هم از دستشان برنمي‌آمد. بسياري از زوجين هم ترجيح مي‌دهند جان خود و عزيزانشان را به خطر نيندازند و بدون سر و صدا زندگي مشترکشان را آغاز کنند. اما در اين ميان زوجيني هم هستند که شايد هدفي بزرگ‌تر از پوشيدن رخت عروس و داماد ندارند و در اين شرايط هم خود را ملزم به برگزاري جشن مي‌دانند. از اين رو در هفته‌هاي اخير شاهد برگزاري جشن‌هاي خانگي به روال دهه‌هاي 60 و 70 هستيم. جشن‌هايي که طبيعتا به علت کوچک‌بودن فضاي خانه‌ها نسبت به تالارها خطر بيشتري در انتقال کوويد-19 دارند.

با اينکه کارشناسان بهداشتي و درماني بارها به حذف چنين مراسمي تاکيد کرده‌اند و آن را يکي از پرخطرترين رفتارها مي‌دانند، اما از خانواده‌ها انتظار مي‌رود اگر خود را موظف به برگزاري مراسم مي‌دانند حداقل فضاي بيشتري را براي اين کار در نظر بگيرند تا سلامتي خود و ديگران را به خطر نيندازند.

تالارها نيز به دليل تخصصي که در برگزاري مراسم دارند مي‌توانند گزينه خوبي براي اين کار باشند.

البته نباید فراموش کرد که حتي در زماني هم که کرونا وجود نداشت، به دليل هزينه‌هاي سرسام‌آور امروز، بسياري از جوانان قيد برگزاري جشن را زده بودند و امروز کرونا بخشي از ماجراست. همچنان نبايد شرايط طوري پيش برود که پس از کاهش تب کرونا، تالارها اين برنامه را در سر بپرورانند که زيان خود را از جيب مشتريان تامين کنند.

انتهای پیام/