اقتصاد ما امروز به دلیل افزایش نرخ تورم، تحریم ها و سیاست های نادرست با رکودی عمیق و کم سابقه مواجه است اما آنچه بیش از پیش برای مردم اهمیت دارد بیکاری جوانان تحصیل کرده است.

بدون تردید آمار واقعی بیکاری بیش از آمار رسمی اعلام شده یعنی 12 درصد است و شاید کمتر خانواده ای باشد که با بحران بیکاری دست و پنجه نرم نکند و با مشکلات ناشی از آن مواجه نباشد.

طبق اظهار نظر کارشناسان، این لشکر عظیم بیکاران تحصیل کرده علاوه بر اقتصاد در دیگر بخش ها به ویژه اجتماعی می تواند تاثیر منفی به دنبال داشته باشد لذا باید با استفاده از رویکردی تلفیقی در حوزه اقتصادی، جامعه شناختی و جمعیت شناختی، روند، ابعاد و علت های عمده آن باید مورد واکاوی قرار گیرد.

حال که شیوع کرونا بخش های مختلف جامعه را تحت تاثیر قرار داده است بدون تردید نتیجه آن در بخش اقتصادی، رکود، تعطیلی بنگاه های کوچک و متوسط، تعدیل نیروی کار با توجیه نبود منابع مالی کافی و در نهایت بیکاری خواهد بود.

واقعیت تلخ آن است که طرح‌های حمایتی نظیر کمک یک‌میلیونی به یارانه‌بگیران و یا کمک‌های مردمی و غیردولتی به اقشار ضعیف جامعه با وجود آن که می‌تواند اندکی از دشواری‌های سهمگین این روزها را کاهش دهد اما قطعا نخواهد توانست مرحمی بر رخدادهای دردناک و بحران‌های جدی‌ اقتصادمان باشد؛ بحران‌هایی نظیر افزوده شدن خیل عظیمی از نیروهای تازه بیکار شده بر لشکر بیکاران گذشته!

انتهای پیام/