آسيب شناسي شبکه شاد در اين روزهاي مبادا که تمام سيستم‌هاي آموزشي دنيا فلج شده، آموزش و پرورش در تصميمي کارشناسي نشده به فکر ساخت شبکه‌اي اجتماعي براي آموزش مجازي دانش‌آموزان افتاده است.
داستان از آنجا شروع شد که تعداد زيادي از معلمان بعد از آنکه فهميدند تعطيلات نسبتا طولاني مدت خواهد بود به‌صورت خودجوش شروع به راه‌اندازي گروه‌هاي درسي در شبکه‌هاي مجازي شناخته شده (تلگرام، واتساپ ) کردند، بعد از اين کار معلمان مانند اکثر موارد مشابه دولت فرصت را مناسب ديد تا اين حرکت را مصادره کرده و البته با مديريت نابجا و غيرمنطقي کارايي آن را کاهش دهد.
اکثر اهل فن مي‌دانند غيرممکن است بتوان در اين مدت زمان کم شبکه‌اي اجتماعي بي‌نقص براي تدريس ساخت که اگر شبکه داخلي در کوتاه‌مدت جوابگو بود که طرح آموزش و پرورش براي روبيکا، سروش و آي‌گپ و... که نسبتا آزموده شده‌اند شکست نمي‌خورد و حال مي‌بينيم در همين روزهاي اوليه شاد به خاطر نقص‌هاي فني تقريبا فلج شده است.
در اين شرايط بحراني که صداوسيما و دولت از مردم مي‌خواهند با يکديگر مهربان باشند و براي آسايش جامعه ايثار و فداکاري کنند، خود هيچ‌قدم موثري در شرايط فعلي در جهت آموزش همگاني برنمي‌دارند و به جاي رفع فيلتر شبکه‌هاي مجازي مانند تلگرام و يوتيوب که بستري مناسب‌تر براي آموزش هستند، ظرفيت پاسخگويي به حجم بالاي پيام‌ها و رسانه‌هاي آموزشي دارند و داراي آرشيو فوق‌العاده از فيلم‌ها و فايل‌هاي درسي هستند به فکر کشف دوباره آتش و «آزمودن آزموده» افتاده‌اند.
از اين گذشته مطابق قانون و البته قانون اخلاق به هيچ‌عنوان نمي‌توان هيچ‌معلمي را مجبور کرد که يک شبکه آموزشي را بر روي گوشي شخصي خود نصب کند و براي اجباري کردن آن دولت موظف است که براي تمام معلم و حتي دانش‌آموزان کشور گوشي و تبلت فراهم سازد چون در شرايطي که اکثر مردم اين کشور غني و ثروتمند به وام يک‌ميليون توماني با سود و کسر از يارانه براي رفع نياز‌هاي ضروري و کوتاه‌مدت خود نياز دارند امکان تهيه گوشي‌هايي که در کمترين حالت دو تا سه‌ميليون قيمت دارند غيرمنطقي و ناعادلانه است.
از اين گذشته اگر طبق گفت‌وگو‌هاي پخش شده از مقامات آموزش و پرورش بخواهند امتحانات را اجباري، به‌صورت آنلاين و از همه مطالب کتاب برگزار کنند کاملا بر خلاف نص صريح اصل 30 قانون اساسي که دولت را مکلف به فراهم کردن آموزش «رايگان» براي تمام مردم کشور تا پايان آموزش متوسطه کرده، عمل شده است.
در پايان اميدوارم دولت به جاي تبليغات براي کارآمدي، اجباري و همگاني‌بودن آموزش مجازي قدر معلمان را بيشتر بداند و درک کند که آنچه که يک معلم عشايري با يک تخته سياه و مقداري گچ انجام مي‌دهد با هيچ‌تکنولوژي جديدي قابل جايگزيني نيست و به‌گونه‌اي عمل کند که در فرداي بعد از شکست کرونا هيچ‌معلمي دغدغه نان نداشته باشد.
محمد کرم‌پور |
