امسال خانه‌تکانی‌های مردم رونق ندارد و هیچ خانواده‌ای یک فرد غریبه را برای نظافت به منزل راه نمی‌دهد؛ در این شرایط که بسیاری از زنان نظافتچی شاغل، بیکار شده‌اند و دیگر کاری به آنها ارجاع نمی‌شود، زنی با یک فرزند معلول که می‌خواهد با تمیزکاری خانه‌ها، اجاره خانه اسفندش را بپردازد، هیچ روزنه امیدی مقابل خود نمی‌بیند!
بعد از شیوع کرونا، کسادی بازار کار علاوه بر کارگران شاغل در مراکز خرید و تفریحی، دامانِ کارگران دوره‌گرد و فصلی را نیز گرفته است؛ در بین اینها، کارگران کارمزدی خدمات در منزل، اوضاع بسیار دشواری دارند؛ تعداد زیادی از این کارگران زن و سرپرست خانوار هستند؛ این کارگران، هر سال تمام چشم امیدشان به خانه‌تکانی‌های مردم در شب عید است؛ اما امسال با بی‌رونق شدنِ خانه تکانی و با وحشت مردم از کرونا، کمتر خانواده‌ای با شرکت‌های خدماتی و نظافتی تماس می‌گیرد و درخواست کارگر می‌کند.
با این اوصاف، برای زنانی که شب عید امسال با هجوم کروناویروس از همه جا رانده شده اند، هیچ امیدی به پیدا کردن شغل نظافت در منزل نیست و باز هم مانند همیشه این سوال پررنگ می شود که آیا یافتن چنین زن هایی برای دولتی ها، کار دشواری است؟ آیا وقتی زمختی و بیرحمی بازار کار و رکود کرونا، این زنها را بیش از همیشه به حاشیه رانده است، دولت نباید لااقل همین شب عیدِ بحرانی از آنها حمایت کند تا شاید سایه سنگین بحران، از سر این زنها آسان تر رد شود؟!
انتهای پیام/ |
