با افزایش قیمت بنزین، اعتراض‌هایی در بعضی شهرها و شهرستان‌ها ایجاد شد که با برخی اقدام‌های صورت گرفته از سوی گروه‌هایی خاص به تشنج کشیده شد. واقعیت ماجرا آن است که ما به عنوان مسوولان یا در کلامی بهتر نمایندگان مجلس در ابتدا به این نتیجه نرسیدیم که اعتراض‌های شکل گرفته تمام و کمال کار دولت‌های خارجی یا همسایه‌های ایران بوده است اما پس از مدتی و با توجه به برخی اقدامات رخ داده، کم‌کم چنین نتایجی حاصل شد، به ‌طوری که امروز نمی‌توان منکر برخی دخالت‌های خارجی در مساله اعتراض‌های مردم ایران به افزایش قیمت بنزین شد. این دخالت‌ها البته نه برای نخستین‌بار است و احتمالا نه آخرین‌بار. برخی کشورهای خارجی سال‌هاست دندان طمع تیز کرده‌اند که بتوانند با طرح‌ریزی اقداماتی به نظام جمهوری اسلامی آسیب وارد کنند.

اینان در هر قسمتی که مشکلی ببینند، نهایت تلاش خود را برای سوءاستفاده از آن موضوع به کار برده و در حقیقت می‌کوشند تا از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. کشورهای اروپایی و آمریکایی یا برخی کشورهای منطقه خاورمیانه روزهاست می‌کوشند اعتراض‌های مردمی در ایران را به سود خود مصادره کنند ولی با این حال نقطه ‌آغاز این اعتراض‌ها به داخل کشور مربوط است. تمام مسوولان چه در سطح کلان و چه مسوولان پست‌های میانی و خرد باید توجه داشته باشند که نباید به گونه‌ای رفتار کنند که بهانه به دست دشمن بدهند هرچند که مردم ایران هر زمانی که آنان قصد سوءاستفاده داشتند، همچون روزهای اخیر هوشیارانه به میدان آمده و اوضاع را سامان داده‌اند.

نکته قابل ‌توجه آن است که در چنین مواقع حساسی که بسیاری از کشورهای خارجی آستین‌ها را بالا زده و فرصت را برای رسیدن به اهداف خود و آسیب جدی وارد کردن به نظام و انقلاب اسلامی مناسب می‌دانند، در داخل کشور اتحاد و انسجام لازم میان مسوولان مختلف و جناح‌های سیاسی ایجاد نمی‌شود. در روزهای بحرانی است که به وضوح می‌توان دید عده‌ای در داخل کشور به دنبال رسیدن به مقاصد جناحی خود یا در عبارتی صحیح‌تر، انتقام‌گیری سیاسی هستند. انتقام‌گیری که سبب می‌شود هر طرف نهایت تلاشش را برای ایراد ضربه به جناح مقابل به کار ببرد. موضوعی که در اعتراضات اخیر نیز به چشم خورد.

در اعتراض‌های اخیر هم بار دیگر مشخص شد که عده‌ای بعد از مشاهده نارضایتی‌های مردم از افزایش قیمت بنزین، تلاش کردند جهت تخریب نهادهای انتخابی یعنی دولت و مجلس شورای اسلامی گام بردارند. این رفتارها دقیقا مصداق بداخلاقی‌های سیاسی است. این یعنی ما قواعد بازی سیاسی را بلد نیستیم و درس‌های سیاست را نیاموخته‌ایم که بخشی از آن به دلیل خلأ وجود احزاب در کشور است. در کشورهایی که احزاب در آنها به صورت فعال وجود دارند و به فعالیت می‌پردازند، آنها بر اساس اصول سیاست عمل کرده و هرگز به قتل نفس یکدیگر اقدام نمی‌کنند. در این کشورها احزاب برخلاف باور موجود در ایران می‌کوشند تا به نوعی موجبات تقویت حزب مقابل را فراهم آورند و این همان مساله‌ای است که در ایران به چشم نمی‌خورد.

در روزهایی که منافقین و سلطنت‌طلبان و سایر گروه‌های خواستار براندازی نظام جمهوری اسلامی به میدان آمدند تا از اعتراض‌های مردم و تنگدستی آنان سوءاستفاده کنند، گروهی داخل کشور نیز تلاش کردند تا از این شرایط نهایت بهره را برده و به اصطلاح، سر دولت را ببرند. کسانی که به وضوح از تریبون‌های مختلف شروع به فحاشی علیه دولت کردند، حال آنکه افزایش قیمت بنزین تصمیم سران قوای سه‌گانه بود که رهبر انقلاب اسلامی نیز آن را تایید کردند.

علی جعفرزاده

انتهای پیام/