دکتر علی معین فر، جامعه شناس فرهنگی و مدرس دانشگاه / نژاد باوری شکلی از قدرت است که بشر را به گونه های بیولوژیک یا فرهنگی تقلیل می دهد که به نوبه خود تنوع اقوام در سطح ملی را به گروه های اصالتی فرو می کاهد(فارس،کرد؛ترک ، عرب و.....) و همزمان نابرابری های میان آنان را توجیه می کند.
در واقع تعصب و نفرت از دیگر انسانها نیز مشمول نژاد باوری هستند.نژاد باوری نه تنها میان هموطنان در سطح ملی انشقاق و تبعیض می آفریند،بلکه پتانسیل انسانی و ظرفیت ما را در برقراری تعامل با دیگر هموطنان را محدود می کند. در واقع نژاد باوری یک ایدئولوژی زباله گرد است که قدرت خود را از توانایی اش در جدا کردن و بهره گیری از ایده ها و ارزش های دیگر منظومه های عقاید و باورها در بستر های خاص تاریخی-اجتماعی به دست می آورد.
نژاد باوری بشریت را در قالب سلسله مراتب (زبانی،قومیتی،مذهبی و....) تنظیم و رتبه بندی می کند.،اما همچنین فهم ما را از فرهنگ انسانی و تنوع انسانی محدود وقاعده مند می کند. همانطور که فرانسیس فانون بیان داشته ،نژاد باوری انسانیت ما را قطع عضو کرده و تحقق یک احساس جهانی از انسان بودن را مانع شده است.
به باور جامعه شناسان اصطلاح نژاد باوری در بهترین حالت گمراه کننده است ودر بد ترین حالت،راه فاجعه باری برای جدا کردن انسانها می باشد. به باور نگارنده گسترش ایده و تفکر نژاد باوری در هر جامعه علی الخصوص در کشور ایران با امنیت ملی آن رابطه تنگاتنگ دارد. چرا که امنیت مفهومی فراتر از بقا و صیانت کشور دارد. در یک مقطع زمانی ممکن است تمامیت ارضی یک کشور تامین و استقلال و حاکمیت آن نیز حفظ و برقرار شود، اما وجود تهدید های جدی-به این ارزشها و منافع زندگی سیاسی و اجتماعی-کشوری را به آشوب و هراس وسر در گمی دچار کند.
بنابراین امنیت ملی مرکب از چند ارزش ملی است که عبارتند از پاسداری از بقای سیاسی وسرزمینی کشور ،تضمین بقای ارگانیک(فیزیکی وجمعی)مردم،ایجاد شرایط لازم برای رفاه اقتصادی و تامین حفظ هماهنگی میان اقوام و طوایف درون کشور . عدم توجه به یکی از عناصر فوق امنیت ملی را خدشه دار می کند.
با توجه به مطالب فوق حرکات واکنش های عده ای در اجتماعات انبوه در ورزشگاه ها در دهه های اخیر یک نوع لودگی فرهنگی وسیاسی را سبب شده است تلاش های عده ای نژاد باور در میادین ورزشی چه مرکز ،جنوب،غرب و اخیرا در شهر تبریز در میان جماعت انبوه که مهمترین ویژگی آن غلبه احساسات بر عقلانیت است نمونه ای از این تفکر زشت نژاد باورانه است.
اما بدتر از آن کنش زشت پیش داوری منفی عده ای فرصت طلب که هیچگاه دنبال منافع ملی نبوده بلکه در دامن زدن به اختلافات بین اقوام ایرانی تلاش می کنند. اینان با برجسته کردن رفتار ضد ملی عده ای الحاق گرا آن را به کل یک قومیت تعمیم میدهند. بدون اینکه با ویژگی های فرهنگی ،اجتماعی وسیاسی مردم آذربایجان کوچکترین آشنایی داشته باشند.قضاوت در باره عده ای اقل الحاق گرا از هر قومیتی بر پایه تجربیات شخصی و مطالعات کارشناسی یک چیز است اما قرار دادن تمامی افراد یک قومیت در یک مقوله قبل از کسب تجربه شخصی و زیستی با افراد آن قومیت همانا پیش داوری منفی و قدم گذاشتن در وادی همان نژاد باوری است.
مردم آذربایجان و ترک زبانان ایران در کنار سایر اقوام ایرانی همیشه در طول حیات تاریخی ایران با تمام وجودشان از اقتدار ، انسجام و یکپارچگی کشور دفاع نموده اند . امروز وجود و حیات کشور ایران مدیون جان فشانی های ایرانیان خاصه آذزبایجانیهای ایران است.چه در مقاطعی که در قدرت بوده اند وچه آن روزی که در قدرت نبوده اند.
به باور نگارنده مسائل نژاد باوری وقومیتی در دهه اخیر در گوشه و کنار کشور دلایل جامعه شناختی خود را دارد . لازم است بصورت علمی و کارشناسی توسط مهندسین اجتماعی مورد کنکاش قرار گیرد و راهکارهای لازم فرهنگی،اجتماعی سیاسی لازم ارائه گردد.نگارنده معتقد است مسائل پیش آمده نباید از طریق فاز امنیتی و نظامی حل شود.توصیه میشود جامعه مدنی ودر راس آن نخبگان تاثیر گذار اقوام ایرانی فرهنگ تعامل را به جای تنفر با روشنگری های خود و تعامل بهینه نهادینه نمایند.
انتهای پیام/ |
