این روزها دیگر اعدادی که شماره تلفن همراه شما را تشکیل می‌دهند، میزان خاص بودنتان را مشخص نمی‌کنند بلکه عددهایی که در کنار هم قرار می‌گیرند تا جای تاریخ ازدواج شما را در عقدنامه یا تاریخ تولد فرزندتان را در شناسنامه ثبت کنند، مرتبه شما را بالاتر می‌برند. اعدادی که هرچه رُندتر باشند، ارزش و شان بیشتری برای شما به ارمغان می‌آورند.
مثلا اگر کودکی در تاریخ ۹/۹/۹۹ متولد شود به مراتب از کودکانی که در تاریخ ۹/۹/۹۸ به دنیا می‌آیند، تولد لاکچری‌تری دارد و آنچه میزان لاکچری‌تر بودن این تاریخ‌ها را مشخص می‌کند، تنها کودکان دهه نودی به خوبی می‌دانند. کودکانی که والدینشان آنها را دیرتر یا زودتر از موعد مقرر به دنیا آورده‌اند تا آنچه در برگه هویتی‌شان ثبت می‌شود، یک تاریخ لاکچری باشد. اما به چه قیمتی؟ آیا کاهش بهره هوشی یا تنفس‌های به شماره افتاده می‌تواند دلیل خوبی برای این اقدام باشد؟
عددها از زمانی که پایشان را به دنیای ما انسان‌ها گذاشته‌اند دنیای ما را زیر و رو کرده‌اند. گاه صفرها و یک‌هایی شده‌اند در کامپیوترها و فضای مجازی، گاه تبدیل شدند به نرخ تورم و رشد قیمت‌ها، گاهی تبدیل شدند به راهی برای برقراری ارتباط، گاهی نمایش تفاوت، گاهی بیان اختلاف و تبعیض، گاهی برای نشان دادن برتری و قدرت، گاهی هم شدند تاریخ‌هایی که زمان‌های خاص را در خاطره‌ها نگاه دارند. تاریخ‌هایی چون زمان تولد و مرگ، ازدواج و طلاق و کوچ و مهاجرت، جنگ و صلح. گرچه این اعداد در بُعد تاریخی خود ارزش و اهمیتی خاص دارند اما چند دهه‌ای است که اعداد رُند جور دیگری تاریخ‌ساز می‌شوند.
۷/۷/۹۷ یکی از تاریخ‌های خاصی بود که سال گذشته اتاق‌های زایمان بیمارستان‌های دولتی و خصوصی را در ایران پُر کرد. اتفاقی که سال ۹۸ دوباره تکرار شد. ۸/۸/۹۸ بهترین تاریخ برای تولد نوزادانی بود که والدینشان علاقه‌مند به ثبت تاریخ تولد لاکچری و خاص در شناسنامه فرزندانشان بودند.
انتخاب تاریخ تولد رُند برای نوزاد تنها به اینچنین تاریخ‌هایی ختم نمی‌شود. گاهی پدران و مادران جامعه ما اصرار دارند فرزندشان در تاریخ خاصی مانند سالگرد ازدواج یا تاریخ تولد خودشان به دنیا بیاید.
اما این تولدهای انتخابی هرچقدر این پدران و مادران را خرسند می‌کند اما انتقاد و گلایه و نگرانی بسیاری از جمله پزشکان و مسئولان بهداشت را به همراه داشته است.
آمار زایمان‌ها به روش سزارین و در کنار آن تولدهای تقویمی حالا سبب شده تا مسوولان بهداشت دست به اقداماتی برای کاهش هر دوی آنها بزند. رایگان کردن زایمان طبیعی در بیمارستان‌های دولتی به عنوان یکی از بسته‌های اصلی این سیاست تشویقی در نظر گرفته شده است.
حال اما باید منتظر ماند و دید که آیا صرف رایگان شدن زایمان طبیعی در بیمارستان‌های دولتی، مادران تشویق به این کار می‌شوند؟ آیا با رایگان شدن زایمان طبیعی، بیمارستان‌های دولتی می‌توانند با بیمارستان‌های خصوصی که هزاران امکانات در اختیار مادران قرار می‌دهند، رقابت کنند؟ آیا ترس از دردناک بودن زایمان طبیعی برای مادران تنها با رایگان شدن آن از بین می‌رود؟
انتهای پیام/ |
