اربعین از گذشته تاکنون در پویایی مکتب تشیع از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است از این رو در ۲ دهه گذشته گسترش مکتب اربعین جهانی شد و از آن جهت که این کنگره، میعادگاه واقعی صلح، وحدت، عدالت طلبی و اقتدار مسلمانان به شمار می رود، دشمنان از آن هراس دارند.

اربعین نقش مهمی در تداوم پیام عاشورا مبنی بر آزادی خواهی و ظلم ستیزی در سراسر جهان و در تمام اعصار دارد و اگر نقش آفرینی و رسالت حضرت زینب(س) در انتقال پیام عاشورا نبود، شاید نهضت امام حسین(ع) به این­گونه تداوم تاریخی نمی یافت و حقایق واقعه کربلا به نسل های آینده منتقل نمی شد. اربعین را می توان در واقع یک رسانه برای انتشار پیام عاشورا عنوان کرد.

 اربعین، هم در متون روایی، هم در سنت اهل‌بیت(ع) و بزرگان و علمای شیعه جایگاه برجسته‌ای داشته و روایت معروفی داریم که یکی از نشانه‌های پنج‌گانه‌ شیعه، زیارت اربعین است. این روایت وقتی بیان می‌شود که متوکل خلیفه عباسی به کربلا آمده بود و حرم حضرت سیدالشهدا (ع) را تخریب کرد و امام عسکری (ع) زمانی این روایت را بیان کرد که زیارت اربعین به فرهنگی سترگ در آموزه های شیعه بدل شده بود و ایشان نمی‌خواست تا این شکوه اربعین کم‌رنگ شود و در طول تاریخ، بزرگانی مانند شیخ مرتضی انصاری و میرزا حسین نوری نسبت به پاسداشت این آیین اهتمام داشتند و در متأخرین هم بزرگانی از جمله شیخ جعفر کاشف‌الغطاء در مسیر پیاده‌روی اربعین به زیارت امام زمان (عج) مشرف می‌شوند.

*اربعین و نمایش صلح طلبی

در تاریخ، سلسله حوادثی وجود دارد که مانند حلقه های زنجیر به هم پیوسته اند؛ هر حادثه بزرگ یا کوچک امروز، آثاری در آینده دارد و هر قدر حادثه بزرگ تر باشد، آثار آن در ترسیم روشن بخشی جهان، فزون تر خواهد بود. از این رو ما از مکتب امام حسین(ع) به عنوان مبارزه حق با باطل در زمان خودمان کمک می‌گیریم و آینده را ترسیم می کنیم؛ زیرا آیندگان نیز برای رویارویی با چالش هایی که دارند، باید از آموزه های این مکتب انسان ساز کمک بگیرند. از این رو پیام عاشورا یک مساله شخصی نیست، بلکه یک هدف مستمرِ انسانی است و جالب آن که اثرگذاری جریان امام حسین(ع) فراتر از جهان اسلام تسری یافته است. چون پیامی فرا ادیانی است؛ ما می‌گوییم هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ؛ این منحصر به جامعه اسلامی نیست، هر انسانِ آزاده‌ای «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ» می‌گوید: «خَیَّرَنِی بَیْنَ اثْنَتَیْنِ، بَیْنَ السَّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وهَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ؛ مرا در میان ۲ راهی  شمشیر و ذلّت قرار داده است و هیهات که ما زیر بار ذلّت برویم»؛ اینها تعبیراتی که امام حسین(ع) دارد و  بذر انقلاب های آینده را در دل ها می پاشد.

از طرفی دیگر پیاده روی اربعین با احترام به امام حسین(ع) پیوند ناگسستنی دارد؛ این پیاده رویِ خیلی در دنیا مورد توجه قرار گرفته است و از آنجا که راهپیمایی عظیم اربعین نشان دهندۀ سیر تکاملی جامعه انسانی؛ هماهنگی با نظام عمومی آفرینش؛ واکنش های اجتماعی (قانون عکس العمل)؛ الزام های اجتماعی و صلح جهانی است. همۀ این امورر بارقه دیگری از آینده روشنی را که جامعه جهانی در پیش دارد به تصویر می کشد. بدیهی است انتظار ظهور یک حکومت بزرگ جهانی که صلح، امنیت، آرامش، عدالت و پاکی را در تمام دنیا گسترش دهد، ریشه عمیقی در اصیل ترین ابعاد روح انسانی دارد و به تعبیر دیگر این انتظار از درون فطرت و روان آدمی می جوشد و از ذات انسان سرچشمه می گیرد.

حضور گسترده آحاد مردم از جوامع مختلف در راهپیمایی اربعین حسینی نشان می دهد یک تشنگی عمومی نسبت به آب حیات صلح، همگان را فرا گرفته و به راستی توده های مردم، آن را به عنوان پایه اصلی برای پیشبرد همه برنامه ها می طلبند. از این جهت گسترش آموزه های حسینی و مقبولیت آن از طرف بسیاری از گروه ها، خود دلیل زنده ای بر آمادگی های روحی، فرهنگی و اجتماعی برای تحقق یافتن صلح و عدالت جهانی محسوب می شود. از این رو بزرگترین اجتماع بشری در اربعین حسینی، مردم جهان را برای تحقق آینده ای روشن بسیج و آماده می کند به گونه ای که نیروها را آماده تر، افکار را بیدارتر، آمادگی­ ها را فزون ­تر، انقلاب­ ها را سریع­ تر، عشق­ ها را آتشین­ تر و راه را برای رسیدن به یک جامعه انسانی به معنی واقعی کلمه در سایۀ ظهور حضرت مهدی(عج) به عنوان یک عقیده زیر بنایی هموارتر می سازد.

انتهای پیام/