يکي از جنبه‌هايي از فعاليت زنان در روستا که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، جنبه گردشگري است.
به‌رغم استفاده همه‌گير در شهر و روستا از فناوري‌هاي جديد، زنان روستايي بيش از زنان شهري درگير کار خانه هستند. آنها عملا مجبورند جدا از کار خانه در فعاليت‌هاي اقتصادي نيز مشارکت داشته باشند. جالب اينکه در برخي استان‌ها زنان روستايي «مشارکت اقتصادي» بسيار قابل توجهي دارند.
بنا به آمار منتشره از نيروي کار در بهار 98، زنان روستايي سه درصد بيشتر از زنان شهري در فعاليت اقتصادي مشارکت دارند و همين آمار نشان مي‌دهد که درصد بيکاري زنان روستايي 6/16درصد پايين‌تر از زنان شهري است.
روستا و فعاليت‌هاي انجام‌شده توسط زنان روستايي براي گردشگران بسيار جذاب است، طوري که گردشگران علاقه به حضور و اسکان موقت در روستاها را دارند و سعي مي‌کنند در زندگي روزانه اين افراد حضور داشته باشند تا زندگي اجتماعي اهالي روستا را از نزديک لمس و تجربه کنند. حتي گاهي به آنها در کار‌ها مثل برداشت جو يا گندم يا تهيه لبنيات کمک مي‌کنند که نشان از استقبال گردشگران از زندگي ساده و صميمي روستاييان دارد.
اغلب گردشگران موقع بازگشت سوغات‌هايي را از روستا مي‌برند که همين به رونق اقتصادي روستا کمک مي‌کند و به‌طور غيرمستقيم نقش بسزايي در رشد اقتصادي زنان روستايي دارد. البته هم‌پيوندي گردشگري معطوف به فعاليت زنان روستايي با صنايع دستي توليدشده و محصولات خوراکي نيز آشکار است.
بايد توجه کرد که خوراکي‌هاي روستاها که اکثرا توسط زنان روستايي توليد مي‌شود، از چيزهاي دلخواه گردشگران و مسافران است. البته در اينجا بايد مسائلي را مانند ايجاد امکاناتي براي سکونت مسافران و گردشگران يا ايجاد مکاني که زنان روستايي بهتر بتوانند محصولات خود را عرضه کنند، در نظر گرفت.
صنايع دستي يکي از بخش‌هاي بسيار مهم اقتصادي در فعاليت‌هاي زنان روستايي است، هرچند فعاليت اقتصادي زنان روستا نقشي اساسي در سرپانگاه‌داشتن اقتصاد روستا دارند اما مسائل نداشتن بيمه، کمبود نقدينگي و وجود مانع‌هاي فرهنگي و اجتماعي عملا مسير فعاليت اقتصادي زنان روستا را ناهموار مي‌کند و آنها را از چرخه اقتصادي کنار مي‌گذارد.
مهدی ویسانیان
انتهای پیام/ |
