یکی از عمده ترین چالش هایی که فضای مجازی و رسانه های غیررسمی در فضای اطلاعاتی ایجاد کرده اند، کاهش اثربخشی و کم رنگ سازی نقش رسانه های رسمی است.

جامعه شناس در تبیین بهبود عملکرد رسانه های رسمی نسبت به رسانه های مجازی و غیررسمی می گوید: خبرگزاری ها، صدا و سیما، روزنامه ها و دستگاه های رسمی ما باید چند کار را انجام بدهند، از این فضا استفاده کنند، چرا که این فضا یک ابزار است و الزما خودش محتوا نیست و می شود از آن بهره برد؛ امروز می بینیم که اکثر رسانه ها در دنیا مولتی مدیا (چند رسانه ای) شده اند. ما هم باید همین کار را بکنیم که بعضا انجام می دهیم اما اشکال کار ما اینجا است که بسیار روی اپلیکیشن ها و برنامه هایی تاکید داریم که مخاطب عمومی ندارند.

علیرضا شریفی، می افزاید: معتقدم باید از اپلیکیشن های پرمخاطب هم استفاده کنیم، ضمن این که اپلیکیشن های داخلی را تا حد ممکن تقویت کنیم، اما این که چه چیزی را در آنجا مطرح کنیم، چند نکته دارد. وقتی خبری را تولید و آن را پخش می کنید، اولین کار باید مقوله مخاطب شناسی باشد. بسیاری از اوقات اخبار ما مخاطب شناسی ندارد و صرف تولید خبر است؛ دومین نکته این است که نیاز مخاطب ما چه چیزی است. بسیاری از نیازهایی که مخاطبین ما دارند با چیزهایی که در خبرگذاری های رسمی ما می چرخد، با هم فاصله دارند؛ مثلا در رابطه با ملاقات فلان شخص با دیگری و این که چه گفتند و کجا رفتند و چه کار کردند بسیار مانور داده می شود، درحالی که اینها دغدغه مردم نیست و برای مردم چه اهمیتی دارد که مسوولان با چه کسی ملاقات کرد؟ یا فلان مسوول به کجا رفت؟ یا امروز در هیات دولت چه شد؟ هر زمان اخبار صداوسیما یا روزنامه ها را می بینیم، مهمترین دغدغه این است که عالی ترین مقام های دولت چه گفته اند؛ این ها چیزهایی نیست که واقعا مورد علاقه یا نیاز مردم باشد و خبرهایی است که مورد علاقه مدیران و دولت است، درحالی که علائق مردم جای دیگری است، مثلا امروز بیشتر مسائل اقتصادی برای مردم مطرح است و در برهه دیگری مسائل اجتماعی و... . این مخاطب شناسی می تواند به خبرگزاری ها کمک کند تا احیایی در شرایط جدید کاری شان داشته باشند.

این جامعه شناس ادامه می دهد: کار دیگر خبرگزاری ها پیوست است؛ یعنی وقتی خبری می آید باید بر حسب نیاز مردم و با یک سازماندهی منظم و طبق یک چهارچوب (برای مهندسی کردن خبر در این جهت که برای افکار عمومی تنویر یابد و روشن تر شود) خبر را تحلیل و این تحلیل ها را در یک جایی به خبر پیوست کرد؛ و از آن مهمتر مقوله استفاده از اصحاب فن و متخصصین است. شاید یکی از کارهای خیلی خوب این است که تضارب آراء وجود داشته باشد و نظریات مختلف راجع به یک خبر مهم که آن ویژگی های اول را دارد (یعنی مورد نیاز و مورد علاقه مردم است، کشش و جذابیت عمومی به سمت آن وجود دارد) جمع شود. اینها کمک می کند به این که خبرگزاری ها بتوانند کاری را انجام بدهند که اپلیکیشن ها نمی توانند یا اینترنت در معنای یک سایت به تنهایی قادر به انجام آن نیست.

تا زمانی که به سلیقه مردم احترام نگذاریم و بخواهیم براساس سلیقه تعداد معدودی انسان در یک سری جلسات پشت درهای بسته عمل کنیم، این مشکلات و معضلات را داریم. تلگرام در ایران از یک جمعیت 80میلیونی، 43 میلیون مخاطب فعال در زمانی که فیلتر شد داشت؛ وقتی فیلتر می شود با کلی وعده های تبلیغاتی درجهت استفاده از اپلیکیشن های داخلی مواجه هستیم؛ (ای کاش می توانستند موفق بشوند و خیلی هم خوب بود و ما هم استقبال می کنیم) اما می بینیم که توفیقی پیدا نمی کنند و چیزی حدود مثلا 4 میلیون از تلگرام ریزش پیدا می کند، در حالی که  39 میلیون هنوز با فیلترشکن در آن هستند. نتیجه این که تغییری ایجاد نشده و صرفا ما یک کار قانون شکنی را یاد 40 میلیون نفر می دهیم که این خود عیب است.

وی تاکید می کند: اگر ما بتوانیم محتوای خوب خودمان را با همین اپلیکیشن ها و بسته بندی موجود درست منتقل کنیم، حتما موفق خواهیم شد، تا به یک وحدت رویه نرسیم و از همه امکانات استفاده نکنیم، امکان به حاشیه رفتن ما زیاد است؛ ولی می شود این کار را درست انجام داد و من عقیده دارم هنوز هم با یک سری از نشست ها با افراد متخصص و بهره گرفتن از دانش و تجربه آنها و دانش و تجربه بین المللی دیگران، می شود تا حرف خوب خودمان را خوب به دیگران برسانیم؛ متاسفانه دیگران (دشمنان ما) حرف بد خودشان را خوب به ما می رسانند، در حالی که ما در این زمینه ضعف داریم و این آسیب و مساله است.

انتهای پیام/