رقابت‌های سیاسی و نزاع‌های قدرت در میدان دموکراسی و انتخابات عمومی باز‌سازی‌کننده جنگ‌های طولانی بوده که زمانی انسان‌ها برای ترسیم ایده‌های خود از آن بهره می‌بردند.

انسان‌ها برای به کرسی نشاندن خواست‌های خود و حرکت مردم جهت کسب موهبت‌ها از رویکردها و روش‌های مختلفی استفاده کرده‌اند. فارغ از اینکه اداره عمومی جامعه نیازمند تخصص، توانمندی و جسارت است، تفاوت در گفتمان‌ها و قرارگرفتن در فضاهایی است که مردم باید در آینده خود نسبت به آن مشارکت کنند.

در جوامع دموکراتیک، بستری جز رقابت برای کسب جایگاه‌های قانونی جهت تغییر یا پیشبرد سیاست‌های مورد نظر وجود ندارد. بر این اساس، حضور در انتخابات به‌معنای گام‌های اساسی توسعه و تحصیل ظرفیت‌های تعریف‌شده برای تغییر، پیشبرد و ترسیم خواست‌هاست. ایران اسلامی به‌عنوان یکی از کشورهایی است که با تمام فراز و نشیب خود در سپهر دموکراتیک قرار گرفته و با اتکا به خواست و اراده اجتماعی در پیشبرد اهداف خود جدیت به خرج می‌دهد.

بدون تردید انتخابات تنها مسیر پیش‌رو برای توسعه، تغییر، تقویت و تعالی ملتی است که با چشمانی باز و آگاه در امورات به دنبال عبور از بحران‌ها و پایداری هرچه بیشتر در آمال و آرزوهای خود است.

نگاه به فضای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران بیانگر نوعی نگرانی از آینده است، به‌گونه‌ای که در طول این مدت به‌کارگیری راهبردهای مختلف از سوی احزاب و دولت‌های متبوع در ابعاد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی توام با برخی ناکارآمدی‌های بوده است که امروز بیش از هر زمان دیگری بر بذر ناامیدی جامعه افزوده است. اگرچه در برخی از حوزه‌ها در جامعه روزنه‌های از ناامیدی به چشم می‌آید، با این وجود سابقه تاریخی و اراده مردمی بیش از هر بُعد دیگری در تغییر و توسعه مورد توجه است.

انتخابات سال 98 نقطه عطف نگاه جامعه به رویکرد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در ایران خواهد بود. شاید بتوان به جرات بیان داشت که جدی‌ترین انتخابات در ایران رقم خواهد خورد.

بر این اساس، شکل‌دادن به منطقی جدید و آرایش نیروهای کارآمد و غیرکلاسیک اولین فصل از این تغییرات است، به‌گونه‌ای که گام دوم انقلاب توام با گام بلند جوانانی خواهد بود که از دل بحران امید، ناکارآمدی، ضعف اقتصادی و از دست رفتن سرمایه‌های مختلف اجتماعی سر برمی‌آورند.

بدون شک این آرایش جدید لزوم ترسیم منطق جدید را برای انتخابات با چشم‌اندازی از امید را به همراه دارد. احزاب سیاسی به‌عنوان ساختارهای با کارویژه‌های سیاسی نیازمند این دگردیسی و تحول در نگاه برای تغییر هستند.

حضور قدرتمند احزاب امیدآفرین روزهای درخشانی در پهنه ایران اسلامی خواهد بود. به نظر می‌رسد نوعی سردرگمی و ابهام در برخی از احزاب جهت حضور در صحنه‌های سیاسی ایجاد شده است که بدون شک به‌معنای انزوا و در حاشیه قرارگرفتن طیفی از خواست‌ها و اراده ملی می‌باشد.

از این رو، تغییر در الگوی عمل و آرایش منطق جدید در این وضعیت امری ضروری برای احیای امید، تعالی و زندگی بهتر برای ایرانی قدرتمند است. آنچه که در این منطق جدید به چشم می‌آید، بر سه پایه اصلی قرار دارد؛ ابتدا تاکید بر اخلاق به‌معنای حرکت در محور صداقت، ایمان و عمل است. دوم، تاکید بر تخصص و جسارت سیاسی در صحنه عمل و در نهایت بهره‌گیری از نیروهای جوان و کارآمد برای اعمال سیاست‌های تحول‌زا در صحنه ملی می‌باشد. این منطق زمانی می‌تواند به بوته آزمایش گذاشته شود که به‌خوبی در صحنه رقابت سیاسی تجلی پیدا کرده و بر اساس روحیه تغییر با روش‌های مختلف در بستر اجتماعی معرفی و به‌کار گرفته شود.

بنابراین، جامعه در سال 98 در انتظار ارائه این مدل از سوی احزاب و افراد صاحب تاثیر جهت حضور حداکثری و عزم برای توسعه است.

حامد روشنی

انتهای پیام/