سالار صحرانورد/ سازمان ملل در مرداد سال 1344 میزان مهاجرت اتباع داخلی جهان را بر اساس شاخص های کمی و کیفی به ترازوی سنجش گذاشت و بر اساس آن ایران به لحاظ رتبه بندی میزان مهاجرت اتباع به سرزمین های فرنگی در ردیف پنج کشور آخر جدول قرار گرفت در مرداد 1354 یعنی 10 سال بعد از انجام تحقیقات اولیه سازمان ملل بر روی موضوع مهاجرت این نهاد بین المللی از نو به بررسی وضعیت مهاجرت اتباع داخلی سرزمین ها به دیگر کشورها پرداخت که بر اساس آن جایگاه ایران در جدول رده بندی جهانی مهاجرتی به کشورهای فرنگی تغییر چندانی نکرده بود.

شوربختانه آمارهای سازمان ملل از بررسی روند میزان مهاجرت اتباع داخلی کشور ایران به دنباله آمارهای رسمی 1354 به شکل ناباورانه ای تغییر کرد و ایران دیگر از حیث این موضوع در رتبه آخر جدول رده بندی جهانی مهاجرت قرار ندارد بلکه مردمان ایرانیان سومین مردمان در جهان هستند که به دنبال مهاجرت هستند.

طبق آمار صندوق بین المللی پول ایران از نظر فرار مغزها در بین 91 کشور جهان، جایگاه اول را از آن خود کرده است و سالانه 180 هزار نفر با تحصیلات عالیه از کشور ایران به ممالک خارجی مهاجرت می کنند.

308 نفر از دارندگان مدال المپیاد و 350 نفر از دانش آموزان آزمون جامع سراسری (کنکور)از سال 1382-1386 جهت ادامه استمرار تحصیلات عالی به کشورهای خارجی مهاجرت کرده اند و در این راستا 64 درصد دانش آموزان ایرانی مدال آور المپیاد طی 14 سال مسبوق از ایران مهاجرت کرده اند.

طبق آمار صندوق بین المللی پول هم اکنون بیش از 250 هزار مهندس و پزشک ایرانی در ایالت متحده آمریکا هستند و این در حالیست که طبق آمار رسمی واحد گذرنامه در سال  1387 به ترتیب 15 و 4 دانش آموخته ی مقاطع تحصیلی کارشناسی ارشد و دکتری به صورت روزانه و پنج هزار و 500 دانشجوی مقطع تحصیلی کارشناسی به صورت سالانه از کشور مهاجرت می کنند. 

حمید گورایی رئیس پژوهشکده رویان جهاد دانشگاهی ایران در باب موضوع فرار نخبگان و نیروهای انسانی نبوغ و زبده دانشگاهی خاصا دانش آموختگان علوم سلول های بنیادین دانشگاه های کشور اشعار دارد که جامعه ی هدف صدرالاشاره هر روز بیشتر از زمان گذشته،  جذب دیگر نقاط جهان می شوند .

فرار نخبگان، کارآزمودگان و مغز متفکرهای علمی در طی چند سال اخیر، 300 برابر جنگ رژیم بعثی عراق با ایران به اقتصاد کشور ضربه سهمگین وارد کرده است و این در حالی است که در کشور تقریبا هیچ دستورالعمل مدون و نقشه ی راهبردی معینی از سوی دولت، نهادهای حکومتی غیردولتی، موسسات آموزش عالی و سازمان صدا وسیما برای پیشگیری یا درمان این مصیبت بزرگ جامعه ی علمی کشور ترسیم و برنامه ریزی نشده است.

انتهای پیام/