امنیت(security) از قدیمی ترین واژه ها و نیازهای انسانی است که با هبوط آدم خلق شده و به نوعی حیات انسان را از خود متاثر نموده است. در حقیقت اگر انسان زندگی اجتماعی را هم انتخاب نمی کردباز تهدیدات امنیتی با اشکال مختلف او را رها نمی کردند. امازیست نوین انسانی که تفاوت ماهوی با زندگی انسان در عصر سنتی دارد با تنوع و گسترده گی خود مقوله انسان و امنیت را وارد فاز جدیدی کرده است.

امروزه انسان به دلیل فراخ بودن حوزه زندگی و نیز گسترش نیازهای او بیشتر از هر عصر و دوره ایی به وجود امنیت برای خود و جامعه نیازمند است. زیرا با وسیع شدن عرصه حیات انسانی یقینا عوامل تهدید کننده او هم گسترده و متکثر شده است.

بعد از جنگ جهانی اول و دوم که تلفات گسترده انسانی زیادی به بار آورد و امکانات شهری و زیستی بسیاری از دول درگیر در جنگ منهدم شدندچهره خوفناک و پرهزینه جنگ خود را بیشتر نمایان کرد.

از سویی دیگر رشد تکنولوژی های نوین و فراهم نمودن امکانات متنوع باعث شد تادولت های متخاصم کمتر از ابزارجنگی به صورت مستقیم بهره  ببردند بلکه از روش ها و ابزارهای دیگری برای ضربه زدن به هم استفاده کنند. انتقال بیماری های اپیدمیک و کشنده به درون کشورها ، نا امنی اقتصادی به اشکال و انواع گوناگون آن تنها نمونه هایی اندک از ابزارها و اشکال های نوین ناامنی در جوامع می باشند.

ناگفته پیداست که این تهدیدات دیگر با تحکیم امنیت نظامی و انتظامی قابل دفع شدن نیست. مقصود ازبیان فوق اشاره به این نکته است که امروزه عوامل بر هم زننده امنیت متنوع و متفاوت و بلکه پیچیده ترشده است، اما با این تفاسیرسیر تطور و تکوین گفتمان های غالب در محیط بین الملل در حوزه امنیت اکنون به گفتمان تضمین امنیت اقتصادی ( economic security) رسیده است.

یعنی دیگر از ابعاد و اسرار امنیت در حوزه نظامی و امنیتی و سیاسی و انسانی عبور کرده و به تحکیم مبانی امنیت اقتصادی روی آورده اند.به شکلی که کشورهای توسعه یافته تمام تلاش خود را معطوف به تضمین منافع اقتصادی کرده اند.

اما با تأسف باید گفت در خاورمیانه هنوز جان انسان ها در ابتدایی ترین شکل آن در امنیت به سر نمی برد.احساس ناامنی در خاورمیانه امکان هر گونه حرکت و زندگی آرام را از شهروندان سلب کرده و آرمان بزرگ آنها زیستن در امنیت است.اما در این منطقه آتش گرفته و در این فضای بحرانی یک جزیره امن و با ثباتی وجود دارد که به گواه دوست و دشمن یک استثناء مثال زدنی است. جمهوری اسلامی مقوله امنیت ملی (national security)  را به عنوان اصلی ترین و زیربنایی ترین نیاز کشور به درستی تعریف کرده و درپاسداشت آن بسیار هم موفق بوده است. اما باید پرسید چرا در خاورمیانه  آشوب زده ایران یک استثناء موفق در تامین امنیت است؟ پاسخ این سوال را باید در علل آشوب زدگی خاورمیانه جست. بطور کلی بسط و گسترش منازعات منطقه ایی  محصول چند عامل بنیادی از جمله; میل به گسترش خواهی و تلاش برای استیلای جهانی از سوی قدرتهای فرا منطقه ای,نبود روحیه همگرایی و عدم تعامل فرهنگی در میان برخی از ملت های منطقه، عدم پاسخگویی و وجود ساختارسیاسی متصلب و...است که مجموع عوامل فوق تولید بحران و ناامنی را به سرحد خود رسانده به طوری که روزانه حجم وسیعی از اخبار تولیدی در شبکه ها و رسانه های خاورمیانه به اخبار جنگ اختصاص دارد.

اما ایران به لطف نگاه راهبردی و استراتژیک به مقوله ی امنیت و بهره جستن از بنیادی ترین مقوم های امنیتی یعنی مردم نیاز امنیتی کشور را به بهترین نحوه ممکن تأمین کرده و راه را بر هرگونه عوامل بحران زا و برهم زننده این نعمت بنیادین مسدود نموده است.

مشارکت مردم به شکل نهادینه شده در فعالیت های سیاسی مدنی و اجتماعی به منظور بسط و گسترش سرمایه های معنوی و اجتماعی جامعه از اساسی ترین برنامه های راهبردی در راستای صیانت از امنیت ملی است که در ایران اسلامی به بهترین شکل ممکن در حال انجام است.

 در ایران حفظ امنیت آحاد شهروندان در اقصی نقاط کشور فارغ از هر نژاد و قومیتی خود دلیل روشن و آشکاری در نگاه مساوی به شهروندان می باشد، چرا که در برخی از کشورهای مدعی آزادی بیان و رعایت حقوق شهروندی ما شاهد فقدان امنیت فردی و اجتماعی شهروندان رنگین پوست هستیم تا جایی که در این کشورها به کرات مشاهده شده ناقض حقوق شهروندان خود پلیس می باشد.

بنابراین نگاه موسع و بسیط جمهوری اسلامی به مردم را می توان در تضمین امنیت عمومی(public security) شهروندان نظاره کرد. چون همانگونه که نقل شد نیاز به امنیت برای تمام شهروندان فارغ از طبقه اجتماعی از اصلی ترین گزاره های زیست اجتماعی آنها می باشد.

انتهای پیام/