امروزه بسياري از خانواده ها و جوانان بر اين باورند که اعتياد تنها به سوء مصرف مواد مخدر محدود است و ساير داروهاي موجود در داروخانه، اعتياد ندارند؛ غافل از اینکه برخي داروها نيز خطر اعتيادآوري بالايي دارند.

متاسفانه امروزه داروی «ريتالين» در برخي از دانشجويان به منظور شب بيداري و افزايش تمرکز، مصرف مي شود. اما... اين قرص اعتيادآور است و به عنوان داروي محرک، افسردگي، فراموشي و افت شديد تمرکز را به همراه خواهد داشت.

در خصوص برخي از داروهاي اعتياد آور بايد گفت که بسياري از خانواده ها و جوانان بر اين باورند که اعتياد تنها به سوء مصرف مواد مخدر محدود است و ساير داروهاي موجود در داروخانه اعتياد، ندارند.

ولي واقعيت اين است که اصلاح اين باور ضروري است و بايد بدانيم که برخي داروها نيز خطر اعتيادآوري بالايي دارند، بنابراين لازم است اين داروها را بشناسيم تا بتوانيم از وابستگي احتمالي به آنها پيشگيري کنيم.

در اين خصوص مي توان به «بنزوديازپين‌ها» اشاره کرد، داروهايي که اکثرشان به «زپام» ختم مي شوند، به اين دسته دارويي تعلق دارند، مانند: ديازپام، کلونازپام، فلورازپام، اکسازپام، لورازپام و... .

متاسفانه، برخي افراد براي کنترل و درمان خواب يا اضطراب و بي قراري خود، به طور خودسرانه اين داروها را مصرف مي کنند و اين رفتار نه تنها منجربه بهبود اختلال‌هاي آنان نمي شود، بلکه موجب وابستگي به اين داروها و در نهايت اعتياد نيز مي شود.

قرص «کلرديازپوکسايد» و «زاناکس يا آلپرازولام» نيز جزء داروهاي اعتيادآور محسوب مي‌شوند، و گاهاً در مرکز درماني مشاهده مي شود جواناني مراجعه مي کنند که حتي روزانه، 150 عدد قرص «کلونازپام» 2 ميلي گرم مصرف دارند.

مصرف خودسرانه اين داروها در هر سن و سالي ديده مي شود اما هوشياري کم اين افراد و بدن پر از سم آنان اجازه يک زندگي با نشاط و سالم را به آنان نخواهد دارد؛ قطعا کسي که ماهانه 4500 عدد قرص کلونازپام مي خورد، به طور قطع از نظر جسمي، روحي و خانوادگي سالم نيست.

همچنين مي‌توان به دارو «ريتالين» اشاره کرد، اين دارو در درمان پيش فعالي و کم توجهي کودکان کاربرد دارد، اما برخي دانشجويان يا افرادي که مي خواهند مدتي تمرکز بيشتري داشته باشند و شب را تا صبح نخوابند، اين دارو را مورد سوء مصرف قرار مي دهند، آنان نمي‌دانند که اعتياد به ريتالين که يک داروي محرک است، در نهايت افسردگي، فراموشي و افت شديد تمرکز را به همراه خواهد داشت.

بايد به نكات توجه كرد كه خانواده ها به شب زنده داري هاي فرزندان خود توجه بيشتري داشته باشند و در مورد خطر داروها به آنها هشدار دهندو از مصرف خودسرانه داروي فرزندان خود غافل نشوند و فکر نکنند چون قرص از داروخانه تهيه مي شود، بي ضرر است.

معتادان زيادي وجود دارند که اعتياد خود را با اين قرص ها آغاز کرده‌اند. البته گاهي درمانگران نیز از برخي از اين داروها در درمان بيماري ها بهره مي گيرند بنابراين بايد بدانيم که تنها مصرف خودسرانه آنها است که عوارض جبران ناپذيري به جا مي گذارد.

پايان به اين نكته مي‌توان اشاره کرد كه بهترين سن براي آغاز گفت و گو با فرزندان در مورد خطرهاي داروها، دوران ابتدايي است، والدين بايد الگوي مناسبي براي فرزندانشان باشند و با کوچک ترين شکايت به داروي مسکن و آرام بخش، پناه نبرند.

جمشید محمد نقی