هم‌ زمان با فرارسیدن چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی، در سپهر سیاسی- اجتماعی کشور مباحث متعدد راهبردی و کلان چه در حوزه فرهنگی و چه در حوزه سیاسی- اجتماعی مطرح است که به کانون بحث افراد، گروه‌ها، احزاب، اجتماعات نخبگانی و... از خرد تا کلان و با نظرگاه ‌ها و رویکردهای مختلف تبدیل شده که البته از بایسته ‌های پاسداشت انقلاب فرهنگی‌ محور سال 57 است که بحث و گفت ‌وگو را جزئی جدایی ‌ناپذیر از آن می‏کند.

در موازات طرح مباحث متعدد در زمینه تدوین و تصویب بودجه سال 1398 به ‌واسطه شرایط حساس کشور و در نتیجه پیش ‏بینی تمام گزاره ‌های پیش ‌روی ایران در آن، از چند ماه قبل بحث «استانی ‌شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی» به ‌عنوان یک بحث مهم و کانونی در محافل سیاستی کشور مطرح شد؛ چنان‌ که در این چند ماه نظرگاه‌‏ها و نگاه‌‏ های مختلف را چه در میان نمایندگان مجلس و چه در لایه‌های مختلف حیات اجتماعی از گروه‌های نخبگانی سیاسی- اجتماعی تا آحاد مردم به‌ همراه داشت.

ابتدا فارغ از هرگونه طرح نظر و دیدگاه و ابراز موافقت و مخالفت با آن، باید ایجاد چنین فضای گفتمانی‌ای برای طرح نظرگاه‌ های مختلف در این زمینه را به فال نیک گرفت و آن را در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی به‏‌مثابه به ‏منصه ظهور رسیدن و به‏‌عنوان یکی از ثمرات تدریجی این انقلاب فرهنگی ‌محور به ‏شمار آورد که همانا ایجاد یک فضای گفتمانی و مفاهمه‌ای برای طرح‌، انعکاس و شنیده‌ شدن نظرها و نگاه‌های گوناگون، در جهان زیسته ایرانی- اسلامی جزئی از اهداف و آرمان‏های رهبران، نخبگان و آحاد مردمی است که در پیروزی آن جان‌فشانی‏ ها و ازخودگذشتگی‌ها کرده‌اند. پس از اشاره به پاسداشت این فضای گفتمانی که باید در جهت ایجاد آن در تمام زمینه‌ها و درواقع، پیاده‌سازی و نهادینه‌کردن این ثمره انقلاب اسلامی تلاش کرد، واکاوی نگاه استانی به انتخابات مجلس از بُعد تاریخی، بیان‌کننده وجود این مکانیسم انتخاباتی به انحای مختلف در تجربه زیسته جامعه ایرانی است.

از سوی دیگر استانی‌شدن انتخابات مجلس، رویکرد و البته مطالبه‌ای دیرپاست که از مجلس پنجم تاکنون بارها به شکل‌های گوناگون نمایندگان دوره‌های مختلف مجلس بر آن تأکید کرده‌اند که طبعا مبین وجود یک نگاه کارشناسی تدریجی و طولانی‌مدت در پس آن است.

حال شاید عطف به وجود چنین تجربه‌ای در جهان زیسته ایرانی و نیز طرح چند باره آن در دوره‌ های مختلف مجلس در 20 سال اخیر، وقت آن رسیده است که مدعاهای مختلف مبنی بر موافقت یا مخالفت با آن در یک فضای گفتمانی مدبرانه، کارشناسانه، علمی و به‌ دور از برخی حواشی و جنجال‏های مختلف چه در فضای مجازی و چه در فضای حقیقی طرح می‌شد که البته در برخی موارد با وجود داشتن تجربه تاریخی و کارشناسی از این نگاه عدول شد.

این خود طبعا بدنه نخبگانی جامعه را در بازشناسی و برشماری صحیح و جامع از ضعف‏ها و قوت‏ها و فرصت‏ ها و تهدیدهای آن در برخی موارد از راه صواب دور کرد.

یکی از مهم‌ترین پیش ‌نیازها، پیش‌ شرط‏ ها و البته ایجابات استانی ‌شدن انتخابات مجلس، تقویت بیشتر نگاه «تحزب» و ساز وکارهای معطوف به آن در قاموس سیاستی کشور است، ازاین‏ رو باید فارغ از جناح‏ بندی ‏های سیاسی، احزاب و گروه‌ های اصلاح ‌طلب و اصولگرا تلاش کنند لیست‏های ارائه‌شده در هر استان تا حد امکان نمایای جامعه آن استان به‌ ویژه با توجه به بافت ‏های قومیتی، فرهنگی، مذهبی، نژادی، جنسیتی و به‏ ویژه خرده ‌فرهنگ‏ها باشد. این رویکرد بیشتر در استان‏ها و مناطقی که به علت بافت‏ های نژادی، قومی، فرهنگی و مذهبی مختلف امکان بروز و ظهور شکاف‏‌های متراکم و البته متقاطع وجود دارد، باید به نحو بسیار شایسته و دقیقی در نظر گرفته شود. کاربست این رویکرد علاوه بر ارتقای انسجام و وحدت ملی، بر وجود صدا برای تمام اقوام، مذاهب و نژادها و فرهنگ‏‌های ذکرشده در قانون اساسی کشور، در مجلس که همانا از تأکیدات و آرمان‏های انقلاب است، مجلسی متعلق و نماد کل جامعه ایران را شکل خواهد داد.

در این میان، توجه به زنان به‌ مثابه نیمی از پیکره جامعه و به ‌عنوان قشری که در پیروزی انقلاب اسلامی و تمام رخدادهای پس از آن دوشادوش و حتی گاهی پیش‌تر از مردان در تمامی صحنه‌‏ها حضور یافته‌‏اند، بسیار ضروری است که به نظر می‌رسد در طرح استانی ‌شدن انتخابات این مهم را می‌توان اجرا کرد.

هانیه گرائیلی

انتهای پیام/