یک فعال صنفی پرستاران می‌گوید: وعده و وعید و ستایش نمی‌خواهیم، خواسته‌های ما را برآورده کنند!
امروز تولد حضرت زینب و روز پرستار است؛ در این روز به روال هرساله، از زحمات پرستاران تقدیر می‌شود و پرستاران نمونه مورد قدردانی مضاعف قرار می‌گیرند؛ اما اکرم عاشق حسینی (فعال صنفی پرستاران) معتقد است این تقدیرات و تشکرها نمی‌تواند مشکلات شغلی و معیشتی معلمان را برطرف کند و قدری از دشواری‌های زیستی آنان بکاهد.
وی تاکید می‌کند: در این روز خجسته، مقامات و مسئولان از صبر و نجابت پرستاران می‌گویند و همه رده‌های پرستاری را از نگهبان دم درگرفته تا مسئول شیفت، مورد قدردانی قرار می‌دهند اما دریغ از ذره‌ای تغییر در عملکرد.
این فعال صنفی پرستاران می‌افزاید: مسئولان وعده و وعید بسیار می‌دهند اما عملکردشان در حوزه پرستاری قابل دفاع نیست؛ از چه می‌خواهند دفاع کنند؟ از قوانین خوش آب و رنگی که برای پرستاران فقط روی کاغذ تصویب شده و از اجرای آن خبری نیست؟ از قوانینی که به صورت گزینشی، ناقص ویا حتی بی‌اثر، اجرا می‌شود؟! از وعده‌ی شیرین سال‌های قبل و زدن رکورد پرداخت کارانه‌های پرستاری با شش ماه تاخیر؟! از تحمیل اضافه‌کاری‌هایی که پا به پای تورم در کشور سوار بر شیب نمودار صعودی شده است؟! از انبوه بیماران و کارهای خارج از شرح وظایفی که به میمنت طرح تحول سلامت، بر دوش پرستاران نهاده‌اند؟!
*عملکرد مسئولان قابل دفاع نیست
عاشق حسینی با بیان اینکه هیچیک از عملکرد مسئولان قابل دفاع نیست، ادامه می‌دهد: چه توجیهی برای قانون بهره‌وری و بخشنامه‌های آن خواهند داشت !؟ عنوان کسر کار در لیست پرستاری که اضافه کاری هم داشته است را چگونه پاسخ خواهند داد!؟ عدم اجرای قانون بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور برای پرستاران که سالها از تصویب آن توسط مجلس شورای اسلامی می‌گذرد و همچنان خاک می‌خورد را چگونه توجیه خواهند کرد!؟ از کمبود شدید پرستار در بیمارستان‌ها و خیل عظیم پرستاران بیکار و همچنین فارغ‌التحصیلان پرستاری در صف طرح یادی خواهند کرد یا خیر!؟ از سختی‌ها و مرارت‌های شبانه‌روزی شغل پرستاری و خدماتی که با جان و دل به بیماران و دردمندان ارایه می‌دهند ولی کام فرد دیگری با حداقل حضور بر بالین و حداکثر جلوه‌گری، شیرین می‌شود، سخن خواهند گفت؟!
وی ادامه می‌دهد: یا فقط بار دیگر به روال سال‌های قبل تنها از تقدس پرستاری و نجابت و صبر و تحمل سختی‌های کمرشکن پرستاری زیر بار بی‌عدالتی‌های نهادینه شده لب به سخن خواهند گشود!؟ و یا با توجیه و ارتباط شرایط خاص کشور و تحریم و اوضاع اقتصادی، کماکان دیواری کوتاه‌تر از پرستار برای توصیه به بردباری و شکیبایی نخواهند یافت !؟ و یا ازتربیت دانشجوی پرستاری در دانشگاه‌های خصوصی و پولی و غیرانتفاعی و پردیس و پیام نور و....که میلیون‌ها فارغ‌التحصیل تحویل جامعه می‌دهند اما در قبال سلامت و از همه مهمتر آینده این دانش آموختگان هیچ تعهدی نداشته و ندارند، (به کیفیت آموزش آنها کاری ندارم که اظهرمن الشمس است) سخن خواهند گفت؟
عاشق حسینی در پایان گفتگو با ایلنا تاکید می‌کند: ما پرستاران نیازی به تجمیدهای خوش‌آب و رنگ نداریم اگر می‌خواهند دردی از ما درمان کنند، حداقل صدای مطالبه‌گری ما را بشنوند؛ به جای تکریم‌های بی‌پایه و بی‌فایده، حداقل بگویند چه زمان دردهای ما دوا خواهد شد!
انتهای پیام/ |
