تکدی گری در جامعه ما رو به افزایش است که این خود می تواند آسیب های اجتماعی بیشتری را متوجه افراد کند. باید متذکر شد که مردم خودعامل اصلی افزایش آمار متکدیان هستند که البته این مهم ریشه در اعتقادات و باورهای مردم دارد. از سوی دیگر به دلیل از دست دادن اعتماد مردم به سازمان‌های خیریه و حمایتگر مانند بهزیستی یا کمیته امداد شاهد اهدا کمک های مردم به صورت انفرادی و خودجوش هستیم که این عوامل می تواند تاثیر بسزایی در افزایش آمار متکدیان داشته باشد.
یک جامعه شناس در خصوص آسیب های اجتماعی تکدی گری می گوید: تکدی گری حرفه ای است که چهره جوامع را به زشتی گرایش می دهد، به این معنا که در جامعه انتظار می رود، افراد شاغل باشند و درآمد داشته باشند و از طریق این درآمد بتوانند هزینه های زندگی خود را تامین کنند. این افراد به تناسب توان جسمی و سنی خود برای کار تعریف می شوند که در این میان افراد سالمند باید از امتیازات دوران بازنشستگی استفاده کنند و کودکان نیز یا باید تحت حمایت خانواده یا سازمان های مربوطه قرار بگیرند. البته برای معلولان نیز قانون تدابیری را در نظر گرفته است.
سید حسن حسینی اذعان می کند: پدیده تکدی گری در تمامی جوامع توسعه یافته، توسعه نیافته یا در حال توسعه به‌رغم وجود قوانین بازدارنده به چشم می خورد، اما کیفیت و کمیت آن متفاوت است. به عنوان مثال در کشورهای اروپایی نیز برخی از افراد معتاد جلوی در مغازه ها می ایستند. از دیگر افراد درخواست کمک می کنند تا با استفاده از آن بتوانند به زندگی خود ادامه دهند، اما در مقابل نیز افرادی در سر چهارراه ها وجود دارند که اقدام به نوع تکدی گری مانند پاک کردن شیشه خودروها می کنند که البته این دسته از افراد به صورت نسلی این نوع کارها را انجام می دهند. به عبارت ساده تر پدیده تکدی گری در کشورهای پیشرفته و صنعتی نیز وجود دارد، اما شکل آن متفاوت است.
او ادامه می دهد: در جامعه ما با پدیده تکدی گری به صورت گسترده تری مواجه هستیم که البته بخش عظیمی از متکدیان شامل متکدیان حرفه ای می شود و عده ای از متکدیان نیز به صورت خانوادگی، خویشاوندی یا قومی در کلانشهرها حضور پیدا می کنند و کار آنها تنها تکدی گری است.
*بخش عظیمی از متکدیان معلول دارای هیچ معلولیتی نیستند
حسینی بر این باور است که بخش عظیمی از متکدیان معلول دارای هیچ معلولیتی نیستند، بلکه در مقابل تنها برای کسب درآمد خود را به شکل افراد معلول در می آورند، اما دلیل اصلی این امر را می توان در این موضوع دانست که متکدیان در جوامع ما از نگاه ترحم آمیزی نسبت به خود کسب درآمد می کنند، چرا که آنها یک روانشناس بسیار زبده ای هستند.
به این معنا که متکدیان با ظاهری نامرتب و ایجاد معلولیت تصنعی، دعا کردن، نفرین کردن یا صلوات فرستادن از این طریق برای خود کسب درآمد می کنند.
او در ارتباط با اینکه چرا متکدیان بیشتر از دید ترحم آمیز استفاده می کنند، می گوید: در آموزه های دینی ما کمک به فقرا و مساکین تاکید شده است، این توصیه های که در حوزه اخلاق دینی ما شده خود به خود به متکدیان این امکان را داده است که از این طریق جمع‌آوری اموال داشته باشند و نه تنها ارتزاق کنند، بلکه برخی از این افراد از این راه به ثروت های قابل توجه نیز دست می یابند.
حسینی در پاسخ به این سوال که آیا احتمال وجود اختلالات روانی در متکدیان وجود دارد، می افزاید: به‌طور کلی متکدیان از نظر جسمی و روحی افراد سالمی هستند، اما در بیشتر موارد این افراد حریص هستند و برای کسب درآمد روزانه خود به این کار روی نمی آورند.
او ادامه می دهد: در بیشتر موارد افراد متکدی آدم های تنبلی هستند و در دوران کودکی خود هیچ عزت نفسی پیدا نکرده اند. از این‌رو به راحتی به تکدی گری مشغول می شوند. عزت نفس را ما می توانیم یک خلأ وجودی برای یک مجموعه انسان ها بدانیم که در سایه آن به انجام اقدامات ناشایست روی می آورند. بنابراین گروه های که به صورت حرفه ای یا شبکه ای تکدی گری می کنند، عزت نفس خود را نادیده می گیرند و به راحتی و با برنامه قبلی از مردم تحت عناوین مختلف درخواست کمک کنند، اما در مقابل در جامعه افراد نیازمند یا معلولی وجود دارند که به هیچ وجه راضی نیستند، برای تامین هزینه های خود به تکدی گری روی بیاورند.
*تکدی گری دارای آسیب های اجتماعی متعددی است
این جامعه شناس در ارتباط با آسیب های اجتماعی پدیده تکدی گری تاکید می‌کند: به‌طور حتم تکدی گری دارای آسیب های اجتماعی متعددی است. به گونه ای که می توان در بسیاری از آسیب های اجتماعی جامعه رد پایی از تکدی گری را پیدا کرد. هر چند ریشه اصلی آن در وضعیت معیشتی و اقتصادی افراد قرار دارد.
حسینی در خصوص راهکارهای پیشنهادی برای کاهش آمار متکدیان جامعه می گوید: مهم ترین راهکار برای کاهش آمار متکدیان شناسایی باندهای تکدی گری در سطح جامعه است. همچنین اعمال مجازات سنگین برای سرکرده های این باندها نیز می تواند راهکار موثر برای کاهش آمار متکدیان در سطح جامعه باشد و برای آن دسته از متکدیان که حرفه ای نیستند و نیازمند واقعی هستند نیز باید کمیته امداد امام خمینی و یا سازمان بهزیستی به قدری تمکن داشته باشند که به این افراد کمک کنند که این مهم می تواند از طریق اعمال سیاست ها و برنامه های کارشناسی شده محقق شود.
*نقش فرهنگسازی برای کاهش آمار متکدیان
او در ارتباط با نقش فرهنگسازی برای کاهش آمار متکدیان در سطح جامعه می افزاید: مردم باید از پرداخت هر گونه کمک به افراد متکدی اجتناب کنند و در مقابل یاد بگیرند که کمک های خود را به صورت منسجم به سازمان هایی که وظیفه آنها نگهداری یا کمک به افراد نیازمند است، اهدا کنند تا از این طریق متکدیان از سطح خیابان هابه مرور زمان کاهش یابد.
حسینی در پایان می گوید: مردم اعتماد چندانی به سازمان های متولی نگهداری یا مراقبت از نیازمندان و سالمندان ندارند که این خود باعث شده است که در بیشتر موارد به صورت انفرادی کمک های را به نیازمندان اهدا کنند که البته در بیشتر موارد این کمک ها را به متکدیان موجود در سطح شهر پرداخت می کنند که این خود می تواند به افزایش آمار متکدیان منجر شود.
الهام صمدزاده |
