به گفته یک پژوهشگر کارگری معتقد است؛ تقویت اتحادیه‌های کارگری برای رفع مشکلات کارگران گریزناپذیر است.
به گزارش نای قلم، فرشاد اسماعیلی در گفتگویی اظهار داشت: خشنونت‌های فردی کارگران علیه خود ناشی از سیاست‌های غلط خصوصی‌سازی است.
وی افزود: بیشتر خشونت‌هایی که منجر به زد و خورد یا احتمالا خودکشی و خودسوزی در بین کارگران می‌شود را ناشی از نهادینه شدن خشونت ساختاری و خشونت فرهنگی علیه کارگران می‌داند.
اسماعیلی وجود تشکل‌های کارگری را یکی از عوامل کاهش خشونت ساختاری دانسته و تاکید می‌کند: خشونت ساختاری ناشی از مناسبات است. وقتی اتحادیه و تشکلی در مناسبات ساختاری وجود ندارد یعنی کارگر هیچ پشتوانه‌ای ندارد که به واسطه آن از حقوق جمعی خود دفاع کند.
به اعتقاد این پژوهشگر با ممانعت از ایجاد تشکل‌ها و اتحادیه‌ها، زمینه برای خشونت ساختاری و عملی فراهم می‌شود.
وی با تاکید بر این نکته که "خشونت فرهنگی توجیه‌کننده‌ی سیاست‌های اقتصادی غیرحمایتی است" می‌افزاید: از دل خشونت‌های ساختاری و فرهنگی علیه کارگران، در زمانی که راه‌های احقاق حق جمعی و جبران خسارات فردی ممتنع می‌شود، خشونت فیزیکی به وجود می‌آید.
اسماعیلی با تاکید بر اینکه در خصوصی‌سازی حفظ نیروی انسانی و افزایش توان تولید باید درنظر گرفته شود، می‌افزاید: خصوصی‌سازی الزاما به معنای تعدیل نیروی کار نیست اما نتیجه‌اش همین شده است.
وی راهکارهای پیشنهادی را چنین عنوان می‌کند: تقویت اتحادیه‌های کارگری گریزناپذیر است. در کنار سندیکا، یک پیشنهاد کلی وجود دارد که در برنامه‌های اقتصادی، سهم تعاونی‌ها را افزایش دهیم که در برنامه پنجم توسعه هم بر آن تاکید شده است.
انتهای پیام/ |
