توسعه پایدار روستایی بر مشارکت روستائیان استوار بوده و مدیریت به صورت متمرکز و دولتی با توجه به پراکنش گسترده و تفاوت های مختلف و فاحش دارای توجیه نبوده و از گذشته تا کنون موفقیتی نداشته است. لذا ایجاد و فعالیت مدیریت های محلی در روستاها ضرورت داشته و مدتی است مدیریت محلی نوین روستایی یعنی دهیاری ها تحت نظارت مردمی مستقیم نمایندگان اهالی روستا (شوراهای اسلامی) و کنترل و سیاستگذاری دولت (بخشداری ها و فرمانداری ها) در روستاها ایفای نقش مدیریتی می کنند لذا با عملکرد شایسته دهیاری ها می‌توان در جهت توسعه پایدار روستایی گام برداشت.

اشتغال یکی از مهم‌ترین موضاعات به لحاظ اجتماعی و اقتصادی است؛ بیکاری به عنوان یک معضل اساسی و یکی از جدی‌ترین تهدید‌های شناخته شده در حوزه مسائل اجتماعی و ریشه‌ی بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی به شمار می‌رود که قطعا با یک برنامه ریزی دقیق می‌توان این تهدید خطرساز را به یک فرصت استثنایی به نام اشتغال مولد و پایه تبدیل نمود.

برنامه‌های چهارم، پنجم، ششم توسعه در شرایطی تدوین شد که اقتصاد ما با نرخ نسبتا بالایی مواجه بود. نرخ بیکاری جوانان در مقایسه با نرخ بیکاری کشور در سطح بالایی قرار گرفته و نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاه‌ها با سرعت زیادی در حال افزایش است. در چنین شرایطی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دولت، کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال مولد است.

در مناطق روستایی نیز علیرغم انجام اقدامات عمرانی پس از انقلاب، متاسفانه به دلیل عدم ایجاد فرصت‌های شغلی و تامین درآمد‌های مکفی برای روستایی رو به کاهش است و شکل گیری دهیاری‌ها به عنوان یک نهاد عمومی غیردولتی در روستاها با توجه به وظایف متعددی در عرصه‌ی مدیریت روستایی به عهده دارند، زمینه‌های مناسبی را برای توجه به مسئله‌ی اشتغال ایجاد کرده است.

نکته‌ای که دهیار باید مد نظر داشته باشد، بررسی توانمندی‌ها و پتانسل‌های موجود در روستا است که با هدف تامین بستر وفضای اقتصادی مناسب، سعی در ایجاد فرصت‌های شغلی برای اهالی روستا نماید.

امروزه یکی از راهبردهای موثر در توسعه همه جانبه و خودپایدار نواحی روستایی، استفاده از مشارکت و توانمندی‌های مردم، به ویژه روستاییان برای عمران و توسعه مناطق روستایی در تمام ابعاد آن است.

مهم‌ترین ابزار نیل به این مقصود تشکیل نهادهای سازمان دهی شده غیردولتی است، که بر اساس نیاز و توانایی گروه‌های مختلف ساکن روستا، در موضوعات متنوع و ضروری محیط بومی و محلی، به منظور اجرای برنامه‌های توسعه‌ای روستاها ایجاد می‌گردد.

 در سال‌های اخیر، شوراهای اسلامی و دهیاری‌ها به عنوان مدیریت جدید روستاها تعریف گردیده‌اند و دهیاران و شوراهای اسلامی به عنوان نهادهای مردمی و محلی که مدیریت روستاها را برعهده دارند، می‌توانند با سیاست گذاری، مدیریت و اجرای برنامه‌های مختلف آموزشی، توسعه زیرساخت‌های لازم، کمک به جذب منابع مالی و اموری از این دست، در توسعه و ایجاد اشتغال در روستاها نقش اساسی ایفا کنند و زمینه را برای توسعه‌ی روستایی فراهم آورند.

چمران موسوی