در کشور ایران در خصوص نحوه برخورد و مواجهه با تکنولوژی‌های جدید خاطرات نه چندان خوب زیادی داریم. به‌عنوان نمونه سالیان قبل از انقلاب با دوش حمام، رادیو و حتی بلندگو مخالفت می‌شد.
در گذشته هم با ویدئو مخالفت شدید شد. بعد از آن هم برای ماهواره و بعد از آن درباره اینترنت بحث و نظرهای فراوان مطرح شد. حالا هم که به تلگرام رسیده‌ایم و برخی آن را برای امنیت ملی تهدید می‌دانند و با آن مخالفت می‌کنند.
نمی‌توان پیش‌بینی روشنی داشت که چنین مواجهه‌ای با تکنولوژی چه زمانی تغییر خواهد کرد، اما یک سوال کلیدی این است؛ در میان این همه گیروداری که در کشور داریم، مثل احتمال لغو برجام و مشکلات مالی و بانکی و از این قبیل، چرا برای تلگرام اینقدر انرژی صرف می‌کنیم و کاری را دوباره انجام می‌دهیم که قبلا تجربه کرده و نتیجه آن را هم دیده‌ایم؟ نسبت به مسائل مختلفی شفافیت دیده نمی‌شود ما درست نمی‌دانیم پشت این تاکید چیست و البته قضاوت کردن بسیار سخت است.
با در نظر گرفتن خاطرات تاریخی که از مواجهه و برخورد با تکنولوژی‌های نوین داریم، خیلی آسان آزمودن آزموده‌های قبل در افکار عمومی سوال ایجاد می‌کند، سوال‌هایی که پاسخ به آنها چندان آسان نیست. اینکه پدیده‌ای در تضاد با منافع ملی قرار می‌گیرد، تعاریف و اقتضائاتی دارد که سخت می‌توان درباره دیگر پدیده‌ها آن را تسری داد. ضمن اینکه در مورد تلگرام مساله با آگاهی‌های عمومی و مسائل شهروندی گره می‌خورد.
قدر مسلم این است که در نظر گرفتن منافع ملی اهمیتی غیرقابل انکار دارد اما در این راستا باید افکار عمومی را هم قانع کرد.
انتهای پیام/ |
