لعیا نورانی زنوز/ هنوز مدت زمان چندانی از دولت دوازدهم نگذشته که شاهد فراگیری نهضت سیاسی "پشیمانی از رای به روحانی" در فضای مجازی هستیم.
بدون تردید شرایط سخت زندگی، تفکر خطرناک و تاریک "عبور از روحانی" را کلید زده است، وقتی مردم با گوشت، پوست و استخوان خود رکود، بیکاری و گرانی را لمس می کنند، حق دارند از برخی عملکردها یا سیاست‌های اقتصادی انتقاد کنند اما آنچه در این بین باید مورد توجه جدی قرار گیرد رعایت مرز بین نقد و تخریب است.
نقد سازنده، عالمانه و منطقی را باید شنید و به آن واکنش معقول نشان داد، اما اینکه رقبا و منتقدان ضعف در عملکردها را دستمایه مطامع شخصی، حزبی و جریان سیاسی خود قرار می دهند تا سوار موج نارضایتی شوند و انتقام ناکامی های خود را بگیرند امری مذموم و خارج از دایره قاعده نقد و انتقاد است.
نگارنده نیز موافق خیلی از انتقادهای مطرح شده است اما از طرفی با ژرفا و پهنای مشکلات کشور آشنا هستیم و اینکه روحانی چه کشوری را تحویل گرفت و چه راه پرفراز و نشیبی پیش رو دارد.
هنوز فراموش نکردیم ایران در ابتدای شروع به کار دولت یازدهم با چه مشکلات اقتصادی حاصل از تحریم ها روبرو بود، پول‌های ایران بلوکه شده بود، صادرات نفت در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می کرد، میزان نقدینگی به پایین تر سطح خود رسیده بود و ... لذا اگر در مسیری که انتخاب کردیم مشارکت و همکاری نداشته باشیم قطعا راه برای پوپولیسم هموار می شود و نتیجه به طور قطع نه تنها شکست دولت بلکه شکست اصلاح طلبان خواهد بود، چراکه روحانی با حمایت اصلاح طلبان توانست پیروزی میدان رقابت را به نام خود کند.
یکی از مشکلات بزرگ روحانی این است که ارتباط زیادی با مردم ندارد و در این بین سکوت سنگین تیم رسانه ای دولت نیز قابل تامل است؛ تیمی که ویترین دولت قلمداد می شود اما متاسفانه در دولت یازدهم و دوازدهم تنها عنوان اطلاع رسانی را یدک می کشد و به یمن این تیم ناکارآمد کارهای انجام گرفته در سطح جامعه نمود لازم را ندارد.
امروز با وجود تهاجم های فراوان علیه دولت، فقدان بلندگویی که بتواند دستاوردها را فریاد زند کاملا ملموس است، کمااینکه تیم رسانه ای دولت اگر جهت گیری و استراتژی مشخصی را دنبال می کرد، کار خود را به درستی انجام می‌داد و می توانست سریع و به موقع رخنه های سیاسی را پر کند و زبان گویایی برای بیان دستاوردها و نه در قالب بزرگنمایی یا وعده های بلندپروازانه و غیرعملیاتی بود، یا حداقل موانع را بدون لکنت زبان برای مردم تشریح و تبیین می کرد، خلاءها دامنه دار نمی شد و شاهد تزریق یاس، ناامیدی و پاشیدن رنگ سیاه از سوی مخالفان و منتقدان به جامعه نبودیم.
شواهد و قرائن نشان می دهد که در حوزه اطلاع رسانی و حس صیانت از نفس دیگر در نمی‌تواند بر همان پاشنه سابق بچرخد و دولت باید تحول اساسی در این حوزه را که کنشگران سپر سیاسی کشورمان بارها هشدار دادند جدی بگیرد.
ضمن اینکه رئیس جمهور باید پاسخگوی عملکرد خود باشد و به سوالاتی که مردم در خصوص بودجه دارند به طرق مختلف پاسخ دهد، چیدمان تیم رسانه و اطلاع رسانی دولت باید به گونه ای باشد که افراد بتوانند افکار عمومی، شیوه‌های پاسخگویی به انتقادها، نحوه تعامل و ارتباط با گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی را بشناسند و در همه صحنه‌ها و عرصه‌ها حضوری جدی، پررنگ و اثرگذار داشته باشند که اگر غیر از این باشد قطع یقین بازنده خواهد بود.
همه ما نسبت به عملکرد روحانی نقد داریم و نقدمان هم جدی است اما بدون شک گسترش فضای تخریب و نه نقد به ضرر دولت و مردم خواهد بود و موجب می شود تمرکز و انرژی دولت صرف موضوعات و امور حاشیه ای شود بنابراین منطق حکم می کند آحاد مردم سنگر حمایت از روحانی را حفظ کرده و در مواردی اگر قصور باشد با انتقادات عالمانه دولت را به مسیر ملت راهنمایی کنند تا تاریخ بار دیگر تکرار نشود و کشور دوباره از این مسیر خارج نشود.
انتهای پیام/ |
