شهربانو امانی/ در ایران قواعد بازی سیاسی آن‌گونه که باید و شاید رعایت نمی‌شود. برای مثال، گاهی شکست‌خوردگان در انتخابات حاضر به تبریک گفتن به کاندیدای پیروز نیستند و حتی برای احترام به رای اکثریت مردم هم حاضر به این کار نمی‌شوند.
واقعیت این است که برخی کنشگران عرصه سیاست‌ورزی به لزوم اعتمادسازی بی‌توجهند. این افراد حتی وقتی در قدرت قرار می‌گیرند، سایر جریان‌های سیاسی را مرعوب شمرده و زمانی هم که مورد پسند مردم قرار نمی‌گیرند، از هر ابزاری استفاده کرده تا نظر خود را به اکثریت جامعه تحمیل کنند.
در انتخابات اخیر مردم با حضور در انتخابات فضای مطلوبی ایجاد کردند تا رئیس‌جمهور پیگیر عهد خود با آنها باشد. مخالفان تصمیم مردم ایران، در روز قدس و در روز عید فطر و در مراسم قبل از نماز، به رئیس‌جمهور قانونی ایران توهین کردند. آنها به جای درک حلاوت و شیرینی رای مردم، به مخالفت با رئیس‌جمهور پرداختند.
به‌نظر می‌رسد جریان مخالف دولت سهمی را از کابینه می‌خواهد و نگران عدم حضور نمایندگان خود در قوه مجریه است. مخالفان دولت در سال‌های گذشته نه‌تنها پاسخگوی حمایت‌های خود از دولت سابق نبودند، بلکه در مقابل اقدامات سازنده داخلی و خارجی رئیس‌جمهور ایستادگی‌کردند.
اکنون نیز این سوال به وجود می‌آید که اگر حسین فریدون مرتکب اقدام خلاف قانون شده، چرا اکنون باید اعمال قانون شود؟ مردم ایران حوادث سیاسی را به‌خوبی رصد می‌کنند. اقدامات سلسله‌ای علیه روحانی به منظور فشار بر منتخب مردم برای تاثیرگذاری در تصمیمات حساس رئیس‌جمهور در هفته‌های آینده است تا شاید آنها نیز از این طریق سهمی در دولت آینده داشته باشند. مخالفان دولت نمی‌خواهند دولت از صدر مشکلات بگذرد. برهم‌زدن قاعده سیاسی به راهبرد این جریان تبدیل شده است.
اصولگرایان باید پاسخگوی اعمال خود باشند. گرچه آنها در دولت‌های نهم و دهم پاسخگوی حمایت‌های بی‌دریغ خود نبودند، اما اکنون بهتر خواهد بود اگر با نقد منصفانه و اصولی به روحانی کمک شود تا کابینه‌ای پویاتر را به مجلس معرفی کند. تحت فشار قرار دادن رئیس‌جمهور موجب نخواهد شد که او در مقابل چنین مخالفانی سر خم کند. پیشنهاد اخیر اصولگرایان در مورد معاون‌اولی باهنر نیز بسیار جالب است! اگر باهنر به اندازه جهانگیری می‌توانست مورد تایید مردم باشد، چرا خود کاندیدا نشد؟ به نظر می‌رسد باهنر قبل از ادعا در مورد حضور در کابینه باید پاسخگوی حمایت تام‌وتمام خود از احمدی‌نژاد باشد. اکثریت مردم ایران به‌خوبی می‌دانند فشار بر رئیس‌جمهور تا زمان استقرار دولت دوازدهم، ادامه خواهد یافت. معمولا اقلیت‌های سیاسی در همه‌جای دنیا بر کار دولت منتخب نظارت می‌کنند و در عین حال این را می‌دانند که تشکیل کابینه حق طبیعی حزب یا رئیس‌جمهور منتخب است. به نظر می‌رسد مخالفان روحانی قصد دارند این قاعده شناخته‌شده را در ایران تغییر دهند.
انتهای پیام/ |
