آمنه شیرافکن / از انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری و آرای ٢٤میلیونی حسن روحانی چندان دور نشده‌ایم. مردم به خیابان ریختند و بساط جشن و پایکوبی در خیابان‌های شهر فراهم بود. در نگاه مردم یک نوع پیروزی زایدالوصف می‌دیدی؛ پیروزی رأی و تصمیم‌شان در انتخابات اخیر.
مردم هنوز خوشحال‌اند، آرای‌شان، به‌ویژه در چند انتخابات اخیر بسیار تعیین‌کننده بوده. چه در انتخابات مجلس و خبرگان رهبری و چه شورای شهر. مهم‌تر از همه راضی‌اند از رأی به تداوم حضور حسن روحانی در مسند ریاست‌جمهوری. حالا در برابر این شادمانی مردمی، برخی نیروهای سیاسی کم‌شمار، دست‌ها را بالا زده و بساط حاشیه‌سازی به راه انداخته‌اند. نمونه‌اش همین مراسم راهپیمایی روز قدس. به جای نگه‌داشتن حرمت روز قدس و تأکید بر اهمیت دفاع از مردم فلسطین، گروهی حسن روحانی و علی مطهری را دوره کرده‌اند شعارهای عجیب و غریب سر داده‌اند؛ این یعنی سوءاستفاده از یک روز عزیز و تعیین‌کننده برای دنبال‌کردن منافع شخصی گروهی در اقلیت.
نفس توهین صورت‌گرفته علیه حسن روحانی و علی مطهری برای افکار عمومی پیام معناداری دارد. حسن روحانی همین حالا ٢٤ میلیون رأی مردمی در چنته دارد. علی مطهری نیز با ۱٬۴۴۷٬۷۱۳ رأی راهی مجلس دهم شده و از آن جمله نمایندگانی است که محبوبیت بالایی در میان ایرانیان دارد. از اینها گذشته موقعیت این دو بزرگوار از منظر امر دموکراسی‌خواهی بسیار تعیین‌کننده و معنادار است.
حسن روحانی، بر مسند قوه اجرائیه کشور تکیه زده و علی مطهری نیز مرد دوم قوه مقننه در ایران است. گرچه همین حالا دو پرونده در موضوع توهین به مطهری و توقف بی‌دلیل سخنرانی‌اش در دادگاه منتظر بررسی است، اما شناسایی عوامل توهین‌کننده به او در مراسم روز قدس نیز از اوجب واجبات است. علی مطهری نه فتنه‌گر است و نه منافق. او مرد میانه‌دار میدان سیاست ایران است. مجلس نهم را به یادآوریم، او علیه فساد است و علیه هرگونه بی‌عدالتی. از این منظر، بسیار شبیه به سیره مورد نظر حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه عمل می‌کند.
توهین گروهی اندک از خودسرها در مراسم روز قدس به برخی چهره‌های سیاسی، شاید از جهاتی متفاوت با دیگر رفتارهای خودسرانه تعبیر شود. این توهین‌ها توهین به دموکراسی و رأی مردم است. اگر با این شکل از توهین‌های سازمان‌یافته برخورد نشود، از این پس با موج تازه‌ای از سرکوب امر دموکراسی‌خواهی در کشور مواجه خواهیم شد. اینکه گروهی – بدون پرداخت هیچ هزینه سیاسی– در چند قدمی منتخبان رأی مردم قرار گرفته و از واژگانی مانند منافق، دروغ‌گو و فتنه‌گر استفاده کنند.
اگر با این موج سازمان‌یافته خودسرها برخورد نشود، تکلیف فعالیت آزادانه چهره‌های سیاسی، تشکل‌های دانشگاهی، رسانه‌ها و راهپیمایی‌ها چه خواهد شد؟
انتهای پیام/ |
