بهروز بيرشك/ سالمندی، دوران پختگی، ورزیدگی و رسیدگی به خویش است. در جامعه خود بر اساس جنبه‌هاي فردي و تربيتي شاهد بروز اختلافات بين نسل جوان و سالمندان هستيم. اين امر تحت عنوان اختلاف بين نسل‌ها مي‌تواند با مشكلات متعددی همراه باشد.
سالمندان به دليل سن‌شان با بيمارها، تغييرات روحي و رواني متعدد همچون آلزايمر مواجه مي‌شوند. در اين شرايط نسل جوان و همراهان سالمند بايد به علائم بروز بيماري‌هاي تهديد كننده سالمندان آگاه باشند.
افراد در دوران سالمندي از لحاظ روحي با تغييرات متعدد مواجه مي‌شوند. در اين شرايط از همراهان آنها خواستار تقويت آستانه تحملشان هستيم، چون افراد در دوران سالمندي در طول شبانه روز مسائل متعدد را فراموش كرده و مجبور به پرسش از اطرافيان هستند. در اغلب موارد سالمندان از حافظه بلندمدت مناسب برخوردار هستند، اما حافظه كوتاه مدت آنها دچار اختلال مي‌‍‌شود. براي مثال در بسياري از موارد سالمندان در طول يك ساعت سوالات تكراري را به‌طور مداوم از اطرافيان مي‌پرسند.
همراهان بايد بدانند كه سالمندان هيچ آگاهي‌‌ای از تكرار سوالاتشان ندارند، بلكه آنها توان به خاطرسپاري چیز‌ها را ندارند. بايد در نگهداري از سالمندان تعداد همراهان يا پرستاران افزايش يافته و به اين شكل از ميزان خستگي افراد پيرامون سالمند كاسته شود. با اين تفاسير ميزان حساسيت به مسائل سالمندان از سوي پرستاران يا مراقبان نيز كاهش مي‌يابد.
مراقبان يا پرستاران بايد در رفتار با سالمندان آستانه تحملشان را افزايش دهند. بر اساس گفته‌هاي كارشناسان در آينده نزديك با سونامي سالمندي رو به رو هستيم. طبيعتا با برنامه ريزي‌هاي كوتاه‌مدت، ميان مدت و بلندمدت بايد به تقويت توانايي سالمندان در اداره خود پرداخت.
هم اكنون در كشور مساله سونامي سالمندي در مرحله فرصت قرار دارد و مي‌توان نسبت به اين مقوله اقدامات فراوان انجام داد. هم اكنون بايد با استفاده از ظرفيت رسانه‌ها آمادگي‌ها لازم را در افراد براي ورود به دوره سالمندي ايجاد كرد.
افراد بايد قبل از ورود به دوران سالمندي با اين دوران و نيازهاي آن به شكل علمي آشنا شوند. سالمندان بايد در محيط خانواده نگهداري شوند، اما در برخي مواقع خانواده يا پرستار براي نگهداري سالمندان در منزل وجود ندارد يا شرايط مناسب براي زندگي سالمند در خانه مهيا نيست.
بايد در سراهاي سالمندان با اعمال نظارت‌هاي مناسب از سوي نهادهاي مربوطه بتوان گذران اوقات سالمندان را به شكل مناسب و شاد تبديل كرد. براي مثال سالمندان در خارج از كشور مراكز نگهداري سالمندان را منزل خود مي‌دانند. اغلب سالمندان در گروه‌هاي موجود در اين مراكز عضو شده و به ايجاد تعامل با يكديگر مي‌پردازند. بايد با اقدامات مناسب بتوان ذهن سالمندان را فعال نگه داشته و به اين شكل از زوال عقلي، افسردگي و ديگر بيماري‌هاي در كمين آنها جلوگيري كرد. اين در حالي است كه امروزه برخي سالمندان در سراي سالمندان به شكل رها شده زندگي مي‌كنند و در ملاقات با اين افراد شاهد گذران اوقات به شکل نامطلوب هستيم. مسئولان در تصميم گيري براي سالمندان بايد بدانند كه اين افراد هنوز از بعد روحي و رواني نيازمند گذراندن لحظات شاد هستند.
انتهای پیام/ |
