سجاد معین فر/ چند سالی است که نسبت متکدیان در شهر بشدت افزایش پیدا کرده است.
چهار راه ها، معابر عمومی و نقاط مرکزی ارومیه به کانون گدایان تبدیل شده است.
معضل گدایی در حقیقت زاییده تصادف نیست و به عوامل اقتصادی، روانی، اجتماعی و فرهنگی بستگی دارد.
اعتیاد، مهاجرت، بیماری، از دست دادن شغل و تحمل فشار شدید اقتصادی و...از جمله دلایل بوجود آمدن این رفتار هستند.
هر چند که طبق ماده 55 (شرح وظایف شهرداری ها) "جلوگیری از گدایی و مجبور کردن آنها به کار" به شهرداری ها واگذار شده، اما به مرور زمان ادارات و دستگاه های دیگری موظف به ورود به مسئله گدایان شدند.
جهت روشن شدم موضوع به ذکر موادی از قانون مصوبه شورای عالی اداری در خصوص ساماندهی متکدیان می پردازیم:
ماده2: در هریک از شهرهای بزرگ، نسبت به ایجاد مجتمع اردوگاهی اقدام خواهد شد و سازمانهای مسئول (دادگستری، نیروی انتظامی، شهرداری، بهزیستی، کمیته امداد و اداره کار و امور اجتماعی) نماینده تام الاختیار خود را به مجتمع های مزبور برای انجام وظایف دستگاه متبوع معرفی خواهند کرد.
تبصره:
تامین محل و امکانات و تجهیزات اولیه مورد نیاز اردوگاه از طریق شهرداری صورت خواهد گرفت و در صورت ضرورت به تشخیص استاندار از سایر امکانات و اعتبارات استان نیز استفاده خواهد شد ...
ماده3: شهرداری موظف است نسبت به شناسایی و جمع آوری و تحویل افراد موضوع این مصوبه به مجتمع اردوگاهی اقدام نماید. نیروی انتظامی در این مورد همکاری لازم را با شهرداری به عمل خواهد آورد.
ماده 6: سازمان بهزیستی موظف است افراد بی سرپرست، ناتوان و معلول و سالمند را تحویل بگیرد و در اماکن مناسب نگهداری نماید و تحت آموزش قرار دهد. همچنین پوششهای حمایتی لازم را تا ایجاد شرایط و زمینه مناسب به زندگی عادی ایجاد نماید.
ماده 7: کمیته امداد امام خمینی (ره) موظف است ضمن هماهنگی با مسئول مجتمع اردوگاهی، پوشش حمایتی و هدایتی لازم را برای افراد نیازمند، گمشده متواری و درمانده و زمینه بازگشت آنان به زندگی عادی را فراهم نماید.
ماده 8: وزارت کار و امور اجتماعی موظف است افراد مستعد و دارای توان کار موضوع این مصوبه را که از طرف مجتمع اردوگاهی و یا کمیته امداد، بهزیستی و سازمان زندان ها و اقدامات تامینی معرفی می شوند، بطور رایگان تحت پوشش آموزشهای فنی و حرفه ای مناسب قرار دهد و جهت تامین اشتغال متکدیان که دوره های مربوطه را طی نموده اند، برنامه ریزی های اجرایی لازم را از طریق مراکز کاریابی و صندوق فرصت های شغلی به عمل آورد.

چنانچه از ظواهر امر بر می آید، این قانون فوق العاده انسانی است و بصورت دقیق همه جوانب را در نظر گرفته است.
اکنون این سئوال مطرح می شود که با وجود چنین قانون جامعی چرا روز به روز بر تعداد گداهای شهر افزوده می شود؟
چرا تبریز به عنوان شهر بدون گدای کشور معرفی می شود ولی شهر ما ؟
آیا نهادهاي مذکور در قانون فوق از جمله شهرداری  و ... به وظایف خود عمل کرده اند و در اینجا نمی کنند و چرا؟
اینها از جمله پرسش هاي  شهروندانی هستند که برای شهر خود در همه زمینه ها بویژه کثرت گدایان و جمع آوری، تفکیک، درمان و ساماندهی وضعیت آنها نگران هستند.
در حال حاضر ممکن است باندهایی در سطح شهر به صورت منظم برخی گدایان را توزیع و جمع آوری و در اطراف شهر ساکن می کنند که بخش قابل توجهی از آنها اطفال و دختران هستند که وجود این پدیده سازمان یافته مزید بر علت شده و باید برای این مسئله تدابیری اتخاذ شود.
در مجموع وجود و شیوع و گستردگی دامنه گدایی برای جامعه اسلامی لایق نیست و نباید فراموش کرد که منشاء بسیاری از مشکلات فرهنگی و اجتماعی، عدم مدیریت به موقع یک کج روی یا نابهنجاری است.
با توجه به اینکه محور اصلی موضوع جمع آوری گدایان به شهرداری باز می گردد، انتظار این است که در سال آینده واحدی زیر نظر شهردار و با حمایت کامل شورا و مسئوليت پذيري ديگر نهادهاي مربوطه ، موظف به اجرای موضوع مورد اشاره شود.

انتهای پیام/