عاشیق و پژوهشگر موسیقی آذری گفت: عاشیق‌ها منظومه‌ها را سینه به سینه نگه داشته‌اند. عاشیق‌ها خودشان هم نقال و هم آهنگسازند و هم داستان‌های منظومه‌خوانی را می‌نویسند. ترک‌زبان‌ها به اصطلاح به چنین عاشیق‌هایی می‌گویند "حاق عاشیقی".
به گزارش نای قلم، احد ملکی در گفت و گویی درباره تاریخچه منظومه‌خوانی در میان عاشیق‌ها توضیح داد: عاشیق ها کسانی هستند که شعر گفتن از طرف خداوند در درونشان الهام می‌شود. آخرین درجه عاشیق‌ها هم "دده" یا همان پدر است.
پژوهشگر موسیقی نواحی افزود: عاشیق‌ها همواره مورد احترام مردم بودند اما در زمان صفویه به اوج رسیدند و بیشتر به آن‌ها بها داده شد. شاه اسماعیل اول (نخستین پادشاه صفوی) خودش یک هنرمند بود که با تخلص "خطایی" شعر می‌گفت و قوپوز می‌نواخت. عاشیق دده قربانی و عاشیق عباس توفارقانلی از معروف‌ترین عاشیق‌های زمان شاه اسماعیل و شاه عباس بودند.
وی افزود: "کوراوغلی" یکی از داستان‌های کهن و مهم عاشیقی است. آهنگ‌ها و خود داستان "کوراوغلی" حماسی هستند. کوراوغلی به ترکی یعنی کورزاده یا پسر مرد کور. او کسی است که از خانی که قاتل پدرش بوده انتقام می‌گیرد. اجرای این داستان توسط عاشیق‌ها در میان مردم خیلی طرفدار دارد.
احد ملکی درباره شرایط فعلی منظومه‌خوانی در میان عاشیق‌ها و به طور کلی در جامعه ایران گفت: منظومه‌خوانی دارد از سینه ما عاشیق‌ها پاک می‌شود چون مردم دیگر فرصت این را ندارند که بنشینند و داستانها را گوش کنند. در گذشته که تلویزیون و رسانه‌ای در روستاها نبود، همه خبرها در اختیار عاشیق‌ها بود. داستان‌های عاشیقی هم خیلی طولانی بودند. برای مثال داستان "اصلی و کرم" 7 ساعت به طول می‌انجامید که عاشیق‌ها در مراسم‌های مختلف بخشی از آن را می‌خواندند و داستان نصفه می‌ماند و مردم برای روزهای بعد منتظر شنیدن ادامه داستان می‌ماندند. اما الآن نه امکانش وجود دارد و نه مردم برای گوش کردن به آن حوصله به خرج می‌دهند.
پژوهشگر موسیقی نواحی و نوازنده ساز قوپوز در گفت و گو با برنا گفت: تمام داستان‌های عاشیقی همه‌شان نصیحت و حاوی یک مطلب و پیام هستند. من الآن به شهرهای زنجان، همدان، ارومیه و بقیه مناطق ترک‌نشین می‌روم، از من درخواست می‌کنند که برایشان داستان بخوانم اما طبیعتاً دیگر وقت آن نیست که همه داستان گفته شود. بنابراین یک قسمتی از داستان را می‌خوانم که پیام داشته باشد و بتواند نصیحت کند.
انتهای پیام/ |
