یکی از اصلی ترین زمینه های ایجاد و انباشت اعتماد عمومی، توجه به سرمایه های اجتماعی است. از این رو دامن گستر شدن اعتماد عمومی در سایه توجه به سرمایه های اجتماعی، مشارکت و همدلی همه جانبه را با خود به همراه می آورد.

 نظر به اهمیت مقوله سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به بیان نکته هایی در این زمینه می پردازیم:
1- سرمایه اجتماعی مفهومی با مولفه های گوناگون و زمینه های مختلف است که برخی برای ترسیم دایره معنایی آن از واژه هایی نظیر اعتماد اجتماعی، ارزش های اجتماعی، امنیت اجتماعی، مشارکت اجتماعی، آگاهی و شناخت، انسجام اجتماعی و سرمایه فرهنگی استفاده می کنند.
در این میان یکی از اصلی ترین زمینه های ایجاد و انباشت اعتماد عمومی، توجه به سرمایه های اجتماعی است. از این رو رابطه ای همبسته میان سرمایه های اجتماعی و ایجاد اعتماد عمومی وجود دارد. در واقع اعتماد یکی از جنبه های مهم روابط انسانی و زمینه ساز مشارکت و همکاری میان اعضای جامعه است. بنابر این سرمایه اجتماعی به دامن گسترشدن اعتماد عمومی انجامیده و مشارکت و همدلی همه جانبه را با خود به همراه می آورد.
2- با توجه به این که نظام های سیاسی بر پایه اعتماد عمومی و اراده مردم استحکام می یابند، استمرار و اقتدار آنها وابسته به مشارکت مردم است. بر همین اساس برای ایجاد مشارکت گسترده و قوام بخشی به رابطه میان حکومت و مردم نیازمند توجه به سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی هستیم. 
در واقع مشارکت، نوعی تعهد و قبول مسئولیت فردی و اجتماعی است که به حضور مردم در عرصه های مختلف تداوم می بخشد. بنابر این سهیم شدن در امور اجتماعی و سیاسی جامعه می تواند یاری رسان حفظ وحدت و همبستگی ملی باشد. از طرفی دیگر نیز حکومت باید سرمایه اجتماعی اش را قدر بداند و مسئولیت خود را در مقابل خواست‌های جامعه افزایش دهد. این مساله می تواند یکی از ابزارهای مهم در راستای رسیدن به توسعه فراگیر باشد.
3- یکی از نقش های مهم سرمایه اجتماعی ایجاد وحدت و وفاق ملی به عنوان ضرورتی مهم و اصلی برای هر کشور به شمار می آید. بنابر این هر جامعه ای برای رویارویی با تهدیدهای بیرونی و چالش های درونی، ناگزیر از حرکت به سوی انسجام ، وحدت و گسترش حس اعتماد عمومی است. این اعتماد عمومی نیز باید میان مردم با یکدیگر، مردم و مسوولان و هم میان مسوولان با یکدیگر برقرار شود . به عبارت دیگر، سلامت یک کشور در صورتی تضمین خواهد شد که حس همبستگی و اعتماد عمومی میان همه گروه های جامعه برقرار باشد.
4- از طرفی دیگر اعتماد عمومی، حس پذیرش سیاسی و اجتماعی در جامعه را افزایش می دهد که همین جامعه پذیری سیاسی نویدبخش مشارکت حداکثری می شود؛ افزایش مشارکتی که فضایی سرشار از همدلی و نشاط را به بار می آورد. از این رو یکی از عوامل ایجاد اعتماد، گستراندن دامنه اعتماد سیاسی است چرا که بی اعتمادی عمومی در جامعه منجر به تضعیف تعهد اجتماعی و کمرنگ شدن هویت اجتماعی و ملی می شود. همچنین، این بی اعتمادی به سطح روابط میان فردی کشیده شده و نتیجه ای جز، کوچک شدن روابط بین شهروندی و در نهایت انزوای اجتماعی ندارد.
بنابر این توجه به سرمایه های اجتماعی و اعتماد عمومی بالاترین ثروت است. از این رو برای رسیدن به جامعه ای مطلوب از نظر سطح اعتماد عمومی متقابل باید شاخصه هایی چون صداقت، شفافیت و احترام متقابل مورد توجه قرار گیرد. ساخت این اعتماد عمومی نیز جز در سایه توجه به سرمایه های اجتماعی نمی تواند محقق شود.
محمد ستاری